Mahaa! (good afternoon in Twi),
Ete Sen? (how are you in Twi) en dan moeten jullie zeggen ‘Eye pas' (very well in Twi) (Twi = Ghaneze taal hier)

Hier zit ik dan bezwetend(nog steeds) in een internet cafe in de hoofdstad Accra. Er is zoveel gebeurt de afgelopen 1,5 week (wow... 1,5 week, het voelt veel langer) en ik ga mijn best doen om het hier te beschrijven en te vertellen hoe het met me gaat. Maar... ik ben ook heel benieuwd hoe het met jullie gaat daar in t kikkerlandje? \Was het een goede Mol :p? En kan iemand mij bij praten over GTST? (hahaha ohkee, dat is wel heel erg, im sorry).

Vrijdag ochtend (9^de) ben ik samen met Evi, een andere vrijwilliger, naar een gastgezin gegaan in Accra. Wat een geweldige ochtend. Om 05.00 zat ik in een grote wiebelbus en ik was klaar wakker door alle spanningen. Mijn verwachting was dat Ghana nog zou slapen.. Nou dat had Pita mooi verkeerd; Heel Ghana was al wakker en wat heb ik er van genoten; Hardlopende Ghanezen, verkopende Ghanezen, naar-werk-gaande Ghanezen, naar-school-gaande Ghaneesjes en ga zo maar door. Rond ‘n uur of 7 kwamen Evi en ik aan bij het gastgezin... Er stond een heel lief klein donker vrouwtje te wachten op ons en wat werden we lief ontvangen; a lot of hugs!! Daarna werden we voorgesteld aan de hele familie... pfftoeh wat veel mensen maar wat is iedereen lief! Er stond voor ons ontbijt klaar, lekker.... Maar we hadden al ontbijt op, dit durfde we niet meer te zeggen dus heb het maar gewoon naar binnen gewerkt. Alsof dit nog niet genoeg was kregen we om 12.00 weer een bord met enorm veel eten(kip, rijst, groenten en plantian...), woooow en het was geen klein bord!! Om de dag mooi af te ronden kregen we nog een flink bord met spagettie.... Hierna hebben we subtiel gezegd dat we niet zo'n grote eters zijn :P

Deze dag(vrijdag 9^e) was mijn zwaarste dag tot nu toe. Ik voelde me zo ongemakkelijk... Je wild graag beleefd zijn, maar je hebt geen idee wat ‘normaal' is. Daarbij hebben ze een raar accent Engels waardoor ik soms wel 10x vraag ‘sorry?'. Nadat we klaar waren met eten voelde ik me raar... ofja..gewoon..ik voelde me niet thuis! Hierna ging ik naar buiten om beetje aftekoelen en ik de hoop dat ik me beter ging voelen. Mijn hostsister zat ook buiten en begon te zingen... oke... stel je het je even voor:
'een stuk of 6 Ghaneze, jong en oud, zitten op de grond of op stenen, het is donker want elektriciteit doet het niet, als je naar boven kijkt zie je wel meer dan 1000 sterren, stromend water is er niet.. En dan begint my hostsister te zingen met een mooie hoge zuivere stem'... jaaa, ik zal eerlijk zijn, mijn eerste tranen in Ghana zijn een feit, maar het zijn positieve tranen. Ik voelde me zo gelukkig dat ik dit allemaal mee mag maken en dat zo'n familie hier voor open staat om mij dit te laten zien(voelen). Toen ze klaar was met zingen zei ik: 'you are better than all my songs on my MP3 player'. Iedereen begon te lachen toen ging ik naar haar toe en gaf ik haar een knuffel. Een avond die ik nooit ga vergeten.

Afgelopen weekend ben ik met Evi, Nienke en Anja (2 NL en 1 Duitser) vertrokken naar de Wlii waterfallen in Hohoe. Mijn eerste travel-actie in Ghana; heeeeeeeeerlijk!!!! Lekker op eigen benen naar de waterfallen (ongeveer 250km....hihi). Ik heb 5 uur lang in een tro tro gezeten..... Dit is een busje waar 11 mensen in kunnen zitten, maar er zitten 18 mensen in... Daarbij kunnen de deuren vaak niet echt dicht en ohja, je hebt geluk als de stoelen vast staan!, ik vind het helemaal geweldig! Maargoed... 5 uur lang in een tro tro gezeten (kun je het voorstellen? Niet-stil-kunnen-zittend-onrustige-pita 5 uur lang in trotro? Hobbel de hobbel..want in de wegen zitten allemaal gaten. Ja, kom mezelf hier tegen!) Toen we in Hohoe een hostel hadden gevonden hebben we een taxi gepakt om naar de Wlii waterfallen te gaan. De taxi was ook weer een belevenis opzich.. Iedereen wilde ons in een taxi hebben, ze begonnen ruzie te maken omdat ze ons allemaal wilde hebben (ik vraag me nog steeds af of het voor het geld is of omdat we blank zijn.. miss allebei?). Uiteindelijk hadden we een aardig taximeneer, hij heeft zelfs helemaal op ons zitten wachten! De waterfallen waren heerlijk... eerst een heel stuk door een oerwoud gelopen om vervolgens bij de waterfallen te komen. Een oase van rust! De foto's zeggen meer dan woorden, dus kijk maar bij de fotos. Zondag zijn we weer terug gegaan naar onze hostfamilie. Heerlijk 'hobbel de bobbel' weer terug.. hangend uit ‘t raam (dus mijn rechterarm is bruiner dan mijn linker).

Wat mij trouwens enorm is opgevallen tijdens de terugweg naar the hostfamilie is het volgende: De westerse invloeden komen langzaam naar Ghana toe. Er is bijna nog nergens stromend water en de elektriciteit valt de hele tijd uit, maar toch wordt het afval al gerecycled en heeft bijna iedere jonge Ghanees facebook. Mensen dragen hun spullen niet in n rugzak, maar in een schaal op hun hoofd zodat ze hun hand vrij hebben voor de nieuwste mobieltjes. Huizen buiten de grote steden zijn nog gemaakt van betonnen blokken en een dak van riet.... Toch staat er op ieder ‘dak' en grote satellietschotel. In bijna elk huis is wel een keuken en soms zelfs een wasmachine te vinden, maar toch weet elke Ghanees hoe hij/zij buiten moet koken, handwasjes moet doen en kunnen ze zich vermaken zonder licht.... Geweldig toch? :)

Maandag tot vandaag heb ik de cultuurweek gevolgd. De ochtenden taal lessen en daarna dans en drum lessen. Zoals de meeste wel weten dans ik in Nederland ook... nou, dat is hier wel iets anders! Om de 10 min moet ik stoppen, want dan loopt t zweet me van alle kanten al weer af (niet normaal). Vandaag heb ik een filmpje gemaakt, het eind resultaat. Als ik terug kom neem ik mijn camera mee naar mijn dans lessen en laat ik het jullie zien; dus maak jullie borst maar vast nat want we gaan Afrikaans dansen, woeheoe! Voor de rest in de middagen zijn we vrij. Gaan naar het strand, markt, doen n paar wasjes en ik kan heerlijk spelen met de hostkids.

Leven in een gastfamilie is moeilijk maar het begint langzaam beetje te wennen. Ze doen alles voor je en zijn zo ontzettend lief, veelte lief. Ze maken t eten, wassen af, zetten stoelen voor ons klaar, noem t maar op! We worden behandeld alsof we 2 heilige zijn. Waar ik moeite mee heb dat ik niet op mezelf woon maar weer in een gezin en ineens een ‘mama' voor mij zorgt, terwijl ik al ruim 2 jaar voor mezelf zorg. Maar ik merk dat ik het langzaam beetje begin te accepteren en in plaats van 10 keer ‘thankyou' 8 keer ‘thankyou' zeg. Haha. Daarbij ben ik enorm happy met de twee kleine kindjes in het gast gezin; Nana (jongetje van 4 jaar) en Mary (meisje van 8 jaar). Ik ben helemaal gek op Mary, ze vroeg gister avond ‘sister pita, is it ok that i call you ‘Sister'?'. En toen zei zei: 'Sistaaah Pita, you can't leave me on Friday... I can't miss you' Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah, dan smelt ik natuurlijk helemaal! Ik heb haar geleerd om tot 100 te tellen, wauw het lukt haar gewoon. En ik kan pas tot 4 tellen in Twi.... Bakoe, Mjenoe, Mjensa, Enjoem (zo spreek je het uit... denkik)

Morgen ochtend(vrijdag 16^e) om 05.00 vertrek ik naar Techiman. Dat is denk ik ruim 8 uur reizen (waarschijnlijk wel langer!) Vanaf dat weekend zit ik samen met een andere vrijwilligerster, Krista, in een nieuw hostfamilie... en maandag begin ik eindelijk in mijn weeshuis! Ik heb nog steeds hier een hele tas staan met spullen voor de kids, ben blij als ik het eindelijk aan ze kan geven! En wat heb ik zin om er heen te gaan, eindelijk kan ik beginnen met mijn project.

Nu stop ik met mn verhaal want hij is al veelte lang geworden (al zou ik zo nog het dubbelende kunnen schrijven). I hope everybody is okidoki there in Holland!!!!

En tot heel snelliebellie weeer!
Pita of ook wel genaamd: ‘Adwoa' (dat betekend ‘maandag geboren'. Iedereen noemt je naar de dag waarop je geboren bent.. en volgens mij ben ik geboren op maandag.. toch? Papie of mamie??)

Ps. ik ben al ten huwelijk gevraagd! Haha! en voor de gene die zich afvragen wat ik heb gezegd...'no thankyou!'. Dus bij deze heb ik een onzichtbaar vriendje (man) in Nederland, is wel zo handig :).

Ps.2 de hele week ‘douche' ik al met een emmer. Cool he?

Ps.3 voor ruim 600 euro heb ik in Nedrland alle voorbereidingen gedaan om de enge ziektes tegen te gaan in Ghana. En rara wat heb ik nu hier in Ghana (ruim 35graden) opgelopen?? IK BEN SNOT SNOT SNOT VERKOUDEN!!! Ik zit de hele dag te niezen, snotteren en hoesten.... tijdens mijn inkopen bij de kruitvat heb ik de afdeling ‘hoest-tabletjes-neusdruppels-tissue-keelsnoepjes' helaas overgeslagen.... ;) ik maakte zelfs n grapje naar mama toe: 'HA-HA die heb ik lekker niet nodig' euh..... welles!!