“..Ik kijk naar de taximeneer die het gaspedaal nog dieper in drukt met z’n rechtervoet. Helaas kan ik niet zien hoe hard we gaan omdat de snelheidsmeter niet meer werkt, misschien maar beter ook bedenk ik me. Toch zit ik ontspannen en rustig naar buiten te kijken….rode zandvlaktes, lemen hutjes met rieten daken, palmbomen, kapotte auto’s en vrachtwagens langs de weg, Afrikaanse vrouwen die water uit een put halen, stel koeien die op hun gemak de weg over steken…en dan zie ik links van de auto een heel schattig klein bruin geitje…’taximeneer, please..wilt u remmen?’ gaat er door m’n hoofd..maar voordat ik de zin kan afmaken in mijn hoofd…*BAF*. Mijn hand gaat naar mijn mond, mijn wenkbrouwen schieten omhoog en ik kijk verschrikt Krista aan. “oh god, wat was dat”, vraagt ze aan mij. “Dat wil je niet weten”, zeg ik terwijl mijn hand nog steeds tegen mond zit en mijn wenkbrouwen ondertussen bijna in mijn haar zitten. Ik draai mijn hoofd naar achter en zie daar het schattige kleine bruine geitje op de grond rollen. “het was een geitje”…Krista kijkt me verschrikt aan, “OH NEE, ECHT?”..”JA ECHT!”. Dan valt het me op dat we gewoon nog aan het rijden zijn, ik ga op het puntje van de bank zitten; “Driver, it was a Goat….”..”Yes I know”, antwoordt hij droog en hij begint te lachen. Ik zie hem denken: “blanke…wat een watjes”. Ik zeg dat het niet echt normaal is om een geit aan te rijden..waarop hij op hij een typisch Ghanees antwoord geeft: “It was not my fault, it was the fault of the goat”.

Oke……. hierna hebben Krista en ik heel hard gelachen, waarom? Omdat het gewoon een hele rare onnatuurlijke situatie was. Maar weetje, dit is Ghana. Je bent er op ingesteld dat alles kan gebeuren, dus je kan ook tegen aan geit aanrijden, misschien is dat de reden dat we ook redelijk rustig bleven. Nadat dit was gebeurt ging ik me bedenken hoe het in Nederland er aan toe zou gaan als je een geit aanrijd…Het hele verkeer zou stoppen, de autorijder zou zich schuldig voelen, minimaal 5 mensen zouden zich bekommeren om de geit,(Krista zou gaan huilen), dierenambulance zou worden gebeld…maarja de kans dat je in Nederland een geit aanrijd is natuurlijk ook klein! Later heb ik dit verhaal verteld aan mijn hostvader, hij reageerde ‘ohno that’s not good!..Niet goed” (hij kan; heel goed en niet goed, in het NL zeggen). En toen vertelde ik hoe het in Nederland aan toe zou gaan, ik begon te vertellen dat wij een dierenambulance hadden…haha jullie hadden echt zijn gezicht moeten zien, lachwekkend!! Toen het gesprek over was vroeg hij 10 minuten later echt heel droog “do you really have a animalambulance?” Dit vind ik wel een heel mooi verschil tussen Nederland en Ghana.

Afgelopen week was een rustig weekje in het weeshuis, opzich wel fijn. Last van hoofdpijn en moeheid, springtouwen heb ik afgelopen week maar even achterwegen gelaten. Ik woon in het weeshuis…en dat maakt het vermoeiend. Het is niet dat ik 8 uur achter elkaar werk, maar je zit gewoon altijd in de werksfeer. Wat aan de ene kant ook heel erg fijn is; savonds kan ik gewoon fftjes met de kids spelen of tv kijken. Maaar omdat we dus altijd in werksfeer hier thuis zitten proberen Krista en ik af en toe te ontspannen. HOE? NOU! Onze hostouders hebben een laptop (ja belachelijk..) maar..deze hebben wij vrijdagavond geleend en ik heb nog een paar dvd’s als verrassing voor de kinderen. Maar ik moet ze natuurlijk eerst nog even goedkeuren, DUS wij hebben vrijdagavond Sherk zitten kijken! Ontzettend leuk. We hadden Ghaneze chipjes gekocht en Ghaneze chocola (die echt heerlijk is), en nog een heerlijke pineapple gegeten! De laptop is heel slecht, allemaal strepen door het beeldscherm, dus echt goed konden we het niet zien, maar het ging om de sfeer!! Ga maar naar de fotos om te kijken hoe het er uit zag. Zaterdag zijn we ook een dagje(ochtendje) weg geweest. In de buurt van Techiman (mijn dorp/stadje), zitten de “Fuller falls”. Waterfallen die niet zo heel bekend zijn. Dus hier zijn we zaterdagochtend om half 10 heen gegaan met de taxi en toen kwamen we in een soort van paradise…helemaal niemand was er!! Geen Ghaneze mannen die naar je zitten te staren. Dus we konden eindelijk in onze bikini onder de waterval zitten. WOOOOOW wat is mijn buik en rug lelijk wit vergelijken met de rest, haha! Voor een beeld moet je weer naar de fotos :).

In 2 verhalen hiervoor heb ik het gehad over ‘de knappe werker’ van de badkamer.. toen het verhaal hiervoor vond ik hem toch niet meer zo knap want hij kwam niet meer..nou in dit verhaal vertel ik dat ik hem toch wel weer knap vind! Hij is vrijdag EN zaterdag geweest en het is echt bijna af !!! Wat ben ik gelukkig, want nu kan ik zelf het resultaat nog zien (en dus aan jullie laten zien), gelukkig gelukkig gelukkig. En ik hoop dat ik dan nog de badkamer kan gaan schilderen, want ik heb nog verf over. Ik ben hier in het weeshuis nog maar 2 weken..dus het is nog wel de vraag of het gaat lukken (omdat ik ook nog ga reizen). Maar mocht het niet lukken, het is nu al super mooi aan het worden! Ik laat jullie nog wel even in spanning met de fotos, want ik wil graag het hele resultaat in 1 keer laten zien….Sorry!

Dan even minder nieuws; Baba, dat is de hostopa, had een zus…die is vorige week zondag overleden. Ze kwam super vaak hier op bezoek in het huis en ik heb haar ook een paar keer ontmoed. De manier waarop ze overleed is erg naar, ze is overreden door een bus…bloh. Volgend weekend is de begravenis al..dat is voor hier in Ghana enorm snel. Soms kan het 3 maanden duren voordat begravenis komt..en soms duurt het zelfs 1 jaar! Krista, Evi (andere vrijwilliger), Hans (student die hier afstudeer project doet) en ik zouden van woensdag tot zondag naar het Noorden gaan om te reizen. Maar Krista en ik gaan nu tot de zaterdagochtend, zodat we er bij kunnen zijn bij de begravenis…wel zo respectvol voor de hostfamilie.

De hostfamilie…ik ben zo blij met deze familie! Vorige week was ik aan het handwassen en toen zat Elli bij mij en begon weer erover dat ik naar de buurvrouw moest, maar ik snapte niet zo goed waarom nou..Het engels van de Ghaneze is namelijk niet echt goed! Ze spreken echt gebrekkig Engels, het scheelt dat ik ook niet vloeiend Engels spreekt en daardoor lijkt het af en toe makkelijker te gaan. Een paar voorbeelden: “Can i AKS you something”(AKS ipv ASK), 'Wear this for me'... (dat zeggen ze ik ze moet helpen met aankleden..hahaha zo grappig) “This is me” (als iemand bv kledingstuk aanwijst en zegt dat dat van hem/haar is), “Pita, come to the hall” (de tv kamer noemen hun de hal) “Take me’’(zeggen ze als ze willen dat je hem/haar optilt), “Look at”..(en dan zeggen ze dus niet iets van ‘look at the table..’ maar echt alleen ‘look at’) ”The time is up”(als we bv. de kinderen moeten gaan halen van school of moeten helpen met wassen)..”Collect your baby”.. “Collect your food”( haha collect zeggen ze de hele dag door) Maaaar wacht, ik dwaal weer af, ik wilde het namelijk even hebben over de hostfamilie. Zoals ik begon, Elli begon erover dat ik naar de buurvrouw moest en ik snapte niet zo goed waarom. Uiteindelijk heeft ze nog een keer uitgelegd waarom Krista en ik daar heen moesten….kippenvel moment! Onze hostmommy heeft voor ons stof gekocht…en onze buurvrouw gaat voor ons een jurk maken. Waarom? Omdat ze zo ontzettend blij met ons zijn!!! Heel bijzonder, maar ik vond het een beetje dubbel…ik bedoel, eigenlijk zou ik liever willen dat ze het geld waarmee mijn jurk wordt gemaakt aan de kinderen geven voor eten of kleren of zoiets…Maar ze vinden het enorm fijn om dit aan ons te geven, dus daar denk ik maar vaak aan en geniet er gewoon van dat ze dit voor ons doen. Dus vorige week ben ik samen met Krista en Elli naar de buurvrouw gegaan…Al mijn maten opgemeten en ik heb de stof al gezien..super mooi blauw! En vandaag zou ze starten met onze jurken en als het goed is is het binnen 1 week af, joepiedepoepie! Ben erg benieuwd!

Woensdag vertrekken Krista, Evi, Hans en ik richting het Noorden om een paar dagen in een echt Afrikaans dorpje te wonen, Bolgatanga om precies te zijn (zoek maar op waar het ligt). Als het goed is ga ik in zo’n lemen hutje slapen, buiten koken (al doe ik dat hier in het weeshuis ook), maar gewoon echt back to basic..hoe gaaf!? Ik kijk er enorm naar uit! Daarna nog 1,5 week in het weeshuis…en dan ga ik richting het zuiden om daar mijn laatste daagjes te ontspannen..het afscheid van het weeshuis zie ik echt enorm enorm enorm ENORM tegen op. Maar er is geen ontkomen aan! En ik verlang ook wel weer om lekker thuis te zijn en vooral jullie weer te zien..maar het afscheid is gewoon niet leuk! Maar dat komt ook wel weer goed.

Ik hoorde dat het zonnetje daar een klein beetje weer gaat schijnen?! Geniet van jullie aankomende week, dan doe ik het ook! Tot volgende week weer 'n keer!

Love,
Pita