'Slaperig wrijf ik met mijn handen door mijn ogen, oh wat zie ik op tegen vandaag. Ik sta op en loop richting te deur. Mijn ogen vallen op een papiertje die onder mijn deur is geschoven:
'I miss you. You are a volunteer who has come to this home. In fact you are a great lady. You have shown us love. Your relationship with us we appoiciate very much. You have spend so much on us ans it shows the kind of love you have for us. I pray that god bless you. I cant forget about you because you have loves us. I pray that you reach home safely (Netherlands). Remember me all that you know. I love you very much as you do. I miss you. It's me Ben.. Your name will be like a drum in Frankmay Childrens home everyday that we do not forget. Thank you very much for you effort. It's me Ben.. Miss you'
Terwijl de tranen van mijn gezicht naar beneden vallen vraag ik mezelf af hoe ik in godsnaam afscheid van al mijn lieve kindjes moet gaan nemen....'

En ja, afscheid was echt niet leuk. Maar ik ga eerst nog even wat vertellen over de dag ervoor, want dit was het 'feestje'.
Zondag was dus mijn feestje, als ik eerlijk ben voelde ik me de dagen ervoor niet echt top. In een weeshuis wonen in soms best zwaar, maar ik heb er van genoten en ik had het niet anders gewild!! Ik ben echt van ieder kindje gaan houden en ik zag de dagen van te voren erg tegen het afscheid op. Maar zondagochtend werd ik wakker met een mega positief gevoel, waar ik dit vandaan heb gehaald....geeen idee!!! Het was er gewoon.

Normaal gaan de kids zondagochtend naar de kerk, maar afgelopen zondag niet. Waarom? Geen idee. Maar ze hebben een kerkdienst thuis gedaan. Heel mooi en bijzonder om te zien en dus heb ik ook weer lekker enthousiast meegedanst en gezongen. Daarna ben ik samen met Eli (weeskind van 15 jaar) naar de markt gegaan en heb ik als cadeautje 2 LEVENDE kippen gekocht. Ooooh wat hebben Eli en ik lol gehad in de taxi. Ik zat gewoon met een levende kip op mn schoot in een taxi...Volgens mij zag het er enorm grappig uit, want Eli heeft een van het lachen gehuild. De jongens in het weeshuis hebben vervolgens de twee kippen dood gemaakt.....tijdens het slachten ben ik even weg gegaan, maar daarna heb ik alles gezien hoe ze dat doen, stoer he?! haha! Nana (zij is 60 jaaren werk inhet weeshuis) heeft de kip vervolgens heeerlijk gemaakt, ze is wel 3 uur bezig geweest met het feestmaaltijd. Ontzettend leuk.

Rond een uur of 4 ben ik een watergevecht begonnen met alle kinderen, dit was zoooooo leuk! Iedereen was echt kleddernat!!! Daarna hebben we nog flessenvoetbal met water gedaan. Ooh zo leuk leuk leuk leuk. De kinderen waren, net zoals ik, echt bezig met het NU..dus niemand heeft echt nagedacht dat ik de dag erna zou vertrekken. En dit maakte de sfeer zo ontzettend leuk en positief.

Voor het avond eten heb ik een speech gehouden voor alle kids, ik heb verteld hoe blij ik me ze ben geweest en hoe ongelofelijk ik ze ga missen, maar dat ik vooral veel heel veel mooie herrinneringen heb en dat ik ze noooit ga vergeten. En als laatste vertelde ik dat ik als laatst nog een klein cadeautje heb...een dvd van Sherk..ahhaha Ze beogonen kei hard te gillen!!! Het geluk kon niet meer weg worden genomen, dat was wel duidelijk. Daarna zijn we heerlijk met z'n allen gaan eten. Tussen het eten door zeiden ze allemaal lieve dingetjes: 'Everytime when I eat a Chicken I will think of you' En na het eten begonnen ze met z'n allen te zingen: 'oooh Pita, Pita I love you sooo..When you go, don't forget meeee'...En dan zong ik heel hard: 'Oooh everybody...I love you toooo...When I go, I will always remember youuu'. Echt heel bijzonder! En nog steeds was iedereen echt positief. Daarna gingen we met z'n allen film kijken en nog steeds positief. In het midden van de film ben ik weg gegaan richting mijn kamer, want ik had mijn tas nog niet ingepakt (en het was echt een MEGA troep!!!!)

En dan maandagochtend.... Zoals ik al schreef in mijn eerste stukje lag er een brief op de grond van Ben. Ben is geen weeskind. Hij is de zoon van Nana, en Nana werkt in het weeshuis. Ben gaat over 'n jaar naar de Universiteit en het is echt een ongelofelijke lieve goeie jongen. De kinderen luisteren ontzettend goed naar hem, en hij hoeft de kinderen dus ook niet te slaan (geweldig!). Ik hebmet hem een aantal mooie gesprekken gehad, hij is intelligent en volgens mij gaat hij het nog heel ver schoppen in zijn leven. En niet omdat hij zo intelligent is, maar omdat hij ook vriendelijke is. Dit heb ik allemaal tegen hem gezegd vorige week. maar die brief die ik het eerste stukje heb uitgeschreven, lag dus onder mijn deur. Echt heel bijzonder en dit had ik echt niet van hem verwacht. Het betekend heel veel voor mij zo'n brief en ik ga hem echt ophangen als ik weer in mijn kamer zit.

Maar maandagochtend....ik ben naar de kinderen gegaan en eigenlijk gewoon het dagelijkse ritueel te doen, maar ik merkte dat de sfeer minder positief was (eigenlijk gewoon negatief) en daardoor heb ik ook veel gehuild. De kinderen zijn gewoon rustig naar school gegaan en ik denk een stuk of 3 jongens hebben gehuild en voor de rest iedereen sip weg gelopen.. De kleintjes....die hebben het niet bewust door gehad. Maar toch denk ik het ook weer wel. Ik zat op een geven moment op de grond en toen kwam Bernice, mijn lieve kleine meisje, bij mij zitten. De tranen liepen van mijn gezicht omdat ik een van de oudere net een knuffel had gegeven en zij deed al mijn tranen weg en gaf me echt een kusje op mijn vinger. Ze geven hier nooit kusjes, alleen af en toe ik..en dan beginnen ze helemaal te giegelen. Voor de rest kwam de kat ook naar mij toe en gaf me kopjes....mooi he?

Toen iedereen weg was naar school moest ik nog gedag zeggen tegen Eli....Eli is mijn grote lieve meid. Ze is 15 jaar en een weeskindje. Iedereen heeft een speciaal plekje. Maar zij...zij heeft echt een hele grote respect bij mij gekregen. Ik heb ontzettend veel met haar gelachen, maar ook serieus gepraat...en dit afscheid was echt hartverscheurend (ok nu ga ik weer huilen haha fijn). Ik leefde een beetje in een roes, dus ik kan me het niet meer zo goed herrinneren, ik weet alleen dat ik haar een hele lange knuffel gaf en dat ik toen een armbandje om haar arm deed en zei: 'This is for you'. Ze heeft wel 30 keer gezegd thank you thank you. En toen ik weg liep....moest ze zoo hard huilen, ik zag haar niet meer, maar ik kon haar wel horen. Auw auw auw..wat mis ik haar (en de rest).

Net voordat ik weg ging heb ik mijn laatste cadeautje achter gelaten in de badkamer...de badkamer is namelijk helemaal af (en echt prachtig geworden)...Voor ieder kind heb ik een eigen sponsje met zeep achter gelaten, daarbij heb een naamkaartje gemaakt zodat ze precies kunnen zien van wie welke is. Ik ga de foto's zo uploaden en dan kan je het zien. Daarbij heb ik vlaggen opgehangen en nog allemala ballonnen. Daarbij had ik nog 2 dvd's en die heb ik er bij gelegd. En ik had ik nog een paar dvd's en andere speeldingen..die heb ik er allemaal bijgelegd. het zag er zoooooooo leuk en gezellig uit!!!

De tocht van Techiman (mijn dorp) naar Accra (hoofdstad) was moeilijk en tegelijk opluchtend. Ik ben 'eindelijk' weg en kan nu alle tijd pakken om het een plekje te geven. En daar ben ik nu nog hard mee bezig. Ik mis ze allemaal en het idee dat ik ze nooit meer zie maakt me heel verdrietig (oh ik ga weer huilen, en die mevrouw naast mij zit me weer aan te kijken alsof ik een of ander raar wezen ben). Morgen ga ik richting Takoradi (naast de kust) om hier even helemaal een paar dagen tot rust te komen, ik hoop dat het lukt. Daar heb je geen bereik met je mobiel, dus is misschien nog wel lekker ook!

Dat was het afscheid....En dan nu iets over het geld...
De badkamer is af, helaas is het zo moeilijk om op de foto's het verschil te zien, maar ik ga ze zo uploaden en hopelijk krijgen jullie toch ook een beetje een beeld ervan. Dan het volgende:
Ik heb al een paar keer iets verteld over Eli... Eli is een wees van 15 jaar. Zij is de enige van alle weeskinderen die niet naar school gaat, ze werkt ONTZETTEND hard! Iedere dag van sochtends tot savonds. Het is pijnlijk om te zien, zeker om iedereen in haar omgeving wel gewoon naar school kan/mag.Ondangs dat is ze echt een vrolijk kind waar je lekker hard mee kan lachen, ze heeft mijn hard veroverd en dat heb ik haar ook duidelijk verteld en laten blijken. Ik heb haar een groot groot cadeau gegeven. Ik ga haar opleiding tot kapper betalen......... (oh ik krijg tranen in mn ogen nu ik het echt officieel aan jullie kan vertellen). In totaal is het 3 jaar en ik heb alles zelfs als betaald. Een van de eerste weken in het weeshuis had ik dit idee al, maar ik merkte dat ik het moeilijk vond omdat ik niet goed weet wie ik nou echt goed kan vertrouwen...ik heb toch altijd het idee dat Ghanezen meer over het NU nadenken dan de toekomst. Na veel nadenken heb ik het toch voorgelegt aan mijn hostmoeder, ze kon wel huilen van geluk. Ze vertelde dat 2 andere vrijwilligers dit ook al een keer eerder hebben gedaan, en ik weet ook bij wie...zij is nu een echte kapper!!! (moet alleen nog haar examens doen over 1 maand). Syto is de organisatie vanuit Ghana waar ik mee ben gereist, ik heb hun opgebeld of ze het in de gaten willen houden of Eli echt naar de kappersschool gaat. Dit gaan ze doen..dus het komt echt helemaal goed met die lieve Eli. De eerste paar dagen nadat ik het haar had verteld was ze echt van de wereld, kon er niet over praten (wilde er ook echt niet over praten) en ze was soms zelfs een beetje sip. Ik merkte dat ze vrijdag, zaterdag en zondag er steeds meer over wilde praten; ze heeft zelfs mijn haar ingevlochten en toen zei ze: 'You really have to come back in 3 years....because than i'm a hairdresser' WAUW! gaaf he?!

De opleiding kostte 1500 cedi, dat is ongeveer 700 euro. De badkamer kostte 900 cedi, dat is ongeveer 450 euro. Voor de rest heb ik tussendoor veel dingetjes gekocht en gedaan voor de kids. Dus het geld wat ik met alle sponsors heb gekregen is echt bijna op!!!!!
Dus bij deze wil ik jullie nog een keer allemaal echt heeeel erg bedanken. De kinderen zijn mij ontzettend dankbaar, dat hebben ze me wel 1000keer verteld. Maar ik ben jullie dankbaar, wantzonder julliehad ik dit niet waar kunnen maken!Ik ga zo alle foto's van badkamer erop zetten en dan hopen dat jullie het goed kunnen zien.

Nu ga ik echt stoppen met schrijven, want ik wil naar buiten en nog genieten van mijn laatste paar dagen. Bedankt weer voor het lezen :)! En ik hoorde dat het zonnetje nu ook in Nederland komt?!!

Love, Pita