week 11; Groetjes uit de Rimboe!!
16 mei 2012
🇬🇭
vanuit Ghana
“Mijn mobiel begint te trillen..”slaaplekker onder de sterren, liefs en KKK van oma”, wat een geweldige oma
heb ik toch bedenk ik me terwijl ik onder m’n klamboe kruip. Ik zucht diep en leg mijn handen onder mijn hoofd. Tevreden kijk ik naar het lemen hutje dat naast mij staat, dan ineens staat mijn mommy
Ghana naast mij. Ze heeft een zaklamp, die het bijna niet meer doet, vast omdat er geen elektriciteit is. In de andere hand heeft ze een emmer met water vast omdat er geen stromend water is. Zingend
gaat ze met haar emmer water richting de douche, oke eigenlijk is het meer een hok dan een douche. Een paar kippen en geiten gaan haar achterna. Terwijl ik aan het luisteren ben naar haar gezang
besef ik me hoe weinig je eigenlijk nodig hebt om een gelukkig en tevreden mens te zijn…Prachtig en ik zie voor de zoveelste keer hier in Ghana kippenvel op mijn armen…en niet omdat het zo koud
is………”.
Ja, en dat stukje hierboven is precies wat ik enorm ga missen als ik weer terug ben. Ghaneze vind ik vriendelijke en enorme enthousiaste mensen. Hoe enthousiaster jij doet, hoe enthousiaster zij reageren. Toevallig is enthousiasme een van de eigenschappen die ik wel onder de knie heb en ik merk in combinatie met een beetje gekkigheid vinden ze het helemaal geweldig. Iedere ochtend als ik de kinderen naar school breng of in de middag weer ophaal groet ik het hele dorp en ondertussen roept het hele dorp mij ook na. Het dorp weet ook mijn hele naam, en als ik eraan kom weten ze 3 straten verder op dat ik eraan kom. “GOOOODMORNIIIIIIIING”….”HOOW ARE YOUUUUUUU”…”I’M FINEEEEEEEEEE, AND YOUUUUUUUUUU?”…”ETE SEN?”… “EYEEEE!”. Vorige week zei iemand: “Akwaabaa”…dat betekend welkom..haha wel typisch aangezien ik hier al bijna 3 maanden rond loop. Maargoed…!
Vorige week woensdag tot zaterdag ben ik gaan reizen richting het Noorden. Van mijn dorp naar Bolgatanga is een enorm eind, daarom hebben we het in 2 dagen gedaan, konden we lekker rustig aan doen. Rond 9 uur zaten we in de trotro (een busje die b ijna uit elkaar valt) en als eerst hebben we hier 2 uur (als het geen 2,5 uur was) gewacht…dit is heerlijk typisch ghanees. Er zijn geen bustijden, er staat gewoon een bus en je moet wachten tot tie vol zit, het enige wat je weet is dat de trotro als eind station Tamale is…en mocht je in een dorpje ervoor willen stappen moet je het gewoon tegen de driver zeggen. Ideaal! Behalve als je dus 2,5 uur moet wachten zoals Krista en ik…Maarach, we hebben ons wel vermaakt! De rit duurde 4 uur..dus in total 6,5 uur in trotro gezeten…goed he! J Toen we in Tamale kwamen zijn we gelijk opzoek gegaan naar een guesthouse en die hebben we best snel gevonden, door middel van vragen en een reisgids (die ik van mama heb gekregen, thanks mamie). In de avond kwamen Evi en Hans ook nog. Dit zijn twee andere vrijwilligers die ik al eerder had ontmoet!
Donderdag vertrokken we vanaf Tamale richting Bolgatanga, wat een mooie (weer erg lange) tocht. Kwa landschap zit er een groot verschil tussen het noorden en zuiden. Het Noorden is een stuk droger, warmer en armoediger (best raar…want hoe verder je naar het Noorden gaat in Europa hoe kouder het wordt), nou hier dus andersom! Ik zag steeds meer hutjes ipv huizen, geweldig mooi om te zien. Al moet ik wel zeggen dat ik de armoeden veel erger had verwacht. Je ziet steeds meer ijzeren daken ipv rieten daken…en er staan schotels boven op de daken…Ontzettend goed voor Afrika dat de westerse invloeden steeds meer richting hier komen…maar ik moet eerlijk zijn dat ik het wel jammer vond. Maar waarschijnlijk als jullie straks naar de foto’s gaan kijken dan lijkt het nog heel larmoedig en dat is het ook hoor!! Zeker in vergelijking met Nederland..maar ik begin iedere dag meer te vergeten hoe Nederland ookwel weer was…haha dat is raar he! voor mij wel.
Maaaar, ik dwaal af van mijn reisverhaal, zoals altijd. Na 3 uur in trotro gezeten aangekomen bij Meet Afrika. Dit is een organisatie die voor ons de gastgezinnen hebben geregeld. Met de taxi hebben ze ons gebracht richting Growrie..dit is een heel klein Afrikaans dorpje met veel van die mooie rietenhutjes. Hans en Krista gingen samen in een gastgezin en Evi en ik! De naam van de hostmommy is mammy Ghana, zo hebben we haar dus ook genoemd; grappig, want zo noemt iedereen haar..Zelfs haar kleinzoon of weet ik het wie! Dat is gewoon haar naam, ze koppelen het dus niet perse aan de echte mama! Toch nog steeds raar om een andere vrouw mommy te noemen, terwijl ik maar 1 echte mamie heb. Maarja ik dwaal weer af, haha sorry.
Terwijl Evi en ik ons lemen hutje slaap-klaar aan het maken waren was onze Mommy Ghana voor ons aan het koken, super lief en ook nog eens super lekker. De avond hebben we samen met het gastgezin buiten gezeten…geen elektriciteit..geen stromend water…en echt zooveeel moooiieeee sterren. Het is heel bijzonder om te leven zonder elektriciteit, ik kan hier echt van genieten en ik had het echt niet erg gevonden om hier 3 maanden t eleven, en stiekem vind ik het zelfs een beetje jammer dat ik niet 3 maanden heb geleefd in zo’n hutje. Maar ik heb het ook zo naar m’n zin in mijn weeshuis dat ik niet ga klagen :).
Vrijdag de heleeeeeeeee dag gefietst, ooooh wat deed mijn kont pijn, maar wat een leuke dag! Het eerste stukje samen met Evi, Krista en Hans gefietst, Evi en Krista gingen na n stukkie weer terug richting het dorpje en sportie Hans en ik gingen door! We zijn helemaal naar Burkino Faso gefietst…dit is een land boven Ghana. Toen we bij de grens kwamen zag ik de politie al staan, dus ik ben er met al m’n enthousiasme op af gelopen en een praatje gemaakt..uiteindelijk vroeg ik of we heel even naar Burkino Faso konden..en ze vonden het helemaal geweldig dat we dat hele stuk hebben gefietst en daarom mochten we naar andere land. Zoooo leuk! Ik heb natuurlijk foto gemaakt in het andere land, dus ga zo als mijn verhaal is naar de fotos! Nouja…toen moesten we ook nog terug fietsen; ruim 40 km gefietst…haha heftig, maar heerlijk weer die lichamelijke beweging. (OOOOH wat heb ik weer zin om te dansen, hardlopen, alles! )
Om de dag mooi af tesluiten nog een kano tocht gehad in het dorpje…maar om de dag NOG mooier aftesluiten ben ik samen met Evi buiten gaan slapen, het was echt heel gaaf. Duizend en een sterretjes en een zonsopgang van hier tot tokio..echt prachtig, ik kan er wel over vertellen, maar het is zo anders om het echt allemaal mee te maken maar ik heb ook foto’s gemaakt, dus ga zodadelijk maar naar mijn foto’s en dan kan je er toch beetje ‘n beeld bij krijgen.
Zaterdag weer helemaal terug, en dit keer in 1 keer….Krista en ik zijn bijna 11 uur bezig geweest met reizen..en daarvan hebben we volgens mij wel 5 uur gewoon gewacht omdat ALWEER de trotro niet vol zat. En dan nog even iets 'grappigs'. We zaten ongeveer 2 uur in de trotro...en ik moest zoooooo nodig naar de wc, ik hielt het gewoon niet meer. Maar ik zat helemaal achter in de trotro..en dat zou betekenen dat als 1e de hele trotro voor mij zou moeten stoppen en als 2e ook nog een stuk of 9 mensen voor mij moesten opstaan. Dus ik...ophouden..ophouden..auwauwauw, ik werd met de minuut ongelukkiger en uiteindelijk heb ik een lieve vrouw naast mij gevraagd; 'oh can you please stop the trotro..pleaaasee'. Ja de trotro is voor mij gestopt en ja 9 mensen hebben opgestaan. In Nederland was iedereen chaggerijnig geweest, maar hier! haha ze vonden het wel handig want iedereen ging naar de wc. En dan nog even een klein puntje..dit keer heeft de trotro maar 1 varken aangereden...(oh wat zielig) Na onze tocht was het thuis komen zoals altijd weer fantastischhhhhh! Gillende kinderen, lachende kinderen en heerlijk veel knuffels! Haha.
Krista is vanochtend vertrokken richting Accra..zij vliegt zaterdag weer terug vanuit Nederland. Gisteravond was een fijne emotionele avond. Ik vind dat ze het zo ontzettend goed heeft gedaan, maar een paar tranen..en ikke?! ik heb 'heerlijk' gehuild vanochtend. Ontzettend raar dat ik hier dan nog zit en zij bijna terug gaat naar Nederland! De kamer is ook een stuk leger nu (Krista is namelijk een rotsooi-vrouw…ze maakt nog meer rotsooi dan ik..en dat is knap). Het was super met Krista en jammer dat ze nu weg is, maar…..ik vind dat zij echt respect verdiend. Ze heeft hier 5,5 maand gezeten! Dusseee Krista, als je dit leest; petje af!
Voor mij zijn de laatste dagen in het weeshuis ook aangebroken..Als ik het nu zo type geloof ik het niet en wil ik er ook nog niet echt aan denken. Het worden wel super leuke dagen, daar ga ik mijn best voor doen. De badkamer is af….JAAAA! dus morgen en vrijdag ga ik alles verfen….en dan bij het volgende verhaal krijgen jullie eindelijk de foto’s te zien. Dan ga ik zaterdag al mijn spullen inpakken en de kamer poetsen. Eigenlijk zou ik zaterdag met de kids naar de watervallen gaan…MAAR wat een beetje jammer is; er is hier een familielid een paar weken geleden overleden. Afgelopen weekend was er een begravenis hier in Techiman (wat trouwens heel bijzonder was), maar aankomende week is er begravenis in het Noorden (daar komt die overleden vrouw vandaan). Dus aankomende week zijn er weinig familieleden hier thuis! (Ik heb vanacht om 4 uur afscheid genomen van mijn hostouders..zusje..broertje..etc. heel raar trouwens en het dringt ook nog niet helemaal door). Maar dat is dus de reden dat ik niet meer naar de watervallen met de kids kan, heel jammer. Maaaaaaar…ik ga daarom gewoon hier een feestje bouwen. Dus zaterdag ga ik richting de markt in Techiman om van alles te kopen; kip, snoep, drinken, etc. Dus zondag van 12.00 tot 21.00 feestje in Techiman, jullie mogen ook komen.
En maandag vertrek ik richting weer richting Accra (hoofdstad), Voor zondag heb ik een orgineel afscheid bedacht… MAAR ik laat jullie in spanning zodat ik dit in mijn volgende verhaal kan vertellen. In mijn volgende verhaal vertel ik ook nog iets over al het sponsorgeld, (want mijn verhaal wordt nu echt veeeeelste lang en krijg pijn aan mijn hoofd) (ben een computer helemaal niet meer gewent)). Het sponsorgeld gaat echt naar iets geweldigs....haha mooie cliffhanger!! zo gaan jullie allemaal mijn volgende verhaal weer lezen, joepie!
Mijn laatste week ga ik richting de kust om hier rond te reizen…Als ik diep van binnen kijk had ik liever bij de kids willen blijven, maar ik denk dat het een te grote stap wordt als ik van weeshuis naar Nederland ga. Dus ik hoop dat ik met het laatste weekje reizen het afscheid een beter plekje kan geven (oke, dit klinkt wel heel zwaar), maar volgens mij wordt het ook wel zwaar!
Nogmaals weer bedankt voor al die reacties op foto's en mijn verhalen..en ook al die leuke mailtjes die ik van iedereen krijg. Toen ik net al mijn berichtjes las kreeg ik tranen, het is zo fijn om berichtjes uit Nederland te krijgen! Ik hoop dat voor jullie de zon al iets meer begint te schijnen!! En alvast fijn weekend
All my love,
Pita
Ps. JA nog even mijn excuus voor AL mijn spellingsfouten...ik weet dat ik veel spellingsfouten maak, maar dat heeft 2 redenen... als eerst, ik ben dyslectisch haha. maaar daar mag ik natuurlijk niet alles op gooien, dus het tweede; ik schrijf met mijn hart en niet met mijn hoofd :)!
Take care everybody!!
Ja, en dat stukje hierboven is precies wat ik enorm ga missen als ik weer terug ben. Ghaneze vind ik vriendelijke en enorme enthousiaste mensen. Hoe enthousiaster jij doet, hoe enthousiaster zij reageren. Toevallig is enthousiasme een van de eigenschappen die ik wel onder de knie heb en ik merk in combinatie met een beetje gekkigheid vinden ze het helemaal geweldig. Iedere ochtend als ik de kinderen naar school breng of in de middag weer ophaal groet ik het hele dorp en ondertussen roept het hele dorp mij ook na. Het dorp weet ook mijn hele naam, en als ik eraan kom weten ze 3 straten verder op dat ik eraan kom. “GOOOODMORNIIIIIIIING”….”HOOW ARE YOUUUUUUU”…”I’M FINEEEEEEEEEE, AND YOUUUUUUUUUU?”…”ETE SEN?”… “EYEEEE!”. Vorige week zei iemand: “Akwaabaa”…dat betekend welkom..haha wel typisch aangezien ik hier al bijna 3 maanden rond loop. Maargoed…!
Vorige week woensdag tot zaterdag ben ik gaan reizen richting het Noorden. Van mijn dorp naar Bolgatanga is een enorm eind, daarom hebben we het in 2 dagen gedaan, konden we lekker rustig aan doen. Rond 9 uur zaten we in de trotro (een busje die b ijna uit elkaar valt) en als eerst hebben we hier 2 uur (als het geen 2,5 uur was) gewacht…dit is heerlijk typisch ghanees. Er zijn geen bustijden, er staat gewoon een bus en je moet wachten tot tie vol zit, het enige wat je weet is dat de trotro als eind station Tamale is…en mocht je in een dorpje ervoor willen stappen moet je het gewoon tegen de driver zeggen. Ideaal! Behalve als je dus 2,5 uur moet wachten zoals Krista en ik…Maarach, we hebben ons wel vermaakt! De rit duurde 4 uur..dus in total 6,5 uur in trotro gezeten…goed he! J Toen we in Tamale kwamen zijn we gelijk opzoek gegaan naar een guesthouse en die hebben we best snel gevonden, door middel van vragen en een reisgids (die ik van mama heb gekregen, thanks mamie). In de avond kwamen Evi en Hans ook nog. Dit zijn twee andere vrijwilligers die ik al eerder had ontmoet!
Donderdag vertrokken we vanaf Tamale richting Bolgatanga, wat een mooie (weer erg lange) tocht. Kwa landschap zit er een groot verschil tussen het noorden en zuiden. Het Noorden is een stuk droger, warmer en armoediger (best raar…want hoe verder je naar het Noorden gaat in Europa hoe kouder het wordt), nou hier dus andersom! Ik zag steeds meer hutjes ipv huizen, geweldig mooi om te zien. Al moet ik wel zeggen dat ik de armoeden veel erger had verwacht. Je ziet steeds meer ijzeren daken ipv rieten daken…en er staan schotels boven op de daken…Ontzettend goed voor Afrika dat de westerse invloeden steeds meer richting hier komen…maar ik moet eerlijk zijn dat ik het wel jammer vond. Maar waarschijnlijk als jullie straks naar de foto’s gaan kijken dan lijkt het nog heel larmoedig en dat is het ook hoor!! Zeker in vergelijking met Nederland..maar ik begin iedere dag meer te vergeten hoe Nederland ookwel weer was…haha dat is raar he! voor mij wel.
Maaaar, ik dwaal af van mijn reisverhaal, zoals altijd. Na 3 uur in trotro gezeten aangekomen bij Meet Afrika. Dit is een organisatie die voor ons de gastgezinnen hebben geregeld. Met de taxi hebben ze ons gebracht richting Growrie..dit is een heel klein Afrikaans dorpje met veel van die mooie rietenhutjes. Hans en Krista gingen samen in een gastgezin en Evi en ik! De naam van de hostmommy is mammy Ghana, zo hebben we haar dus ook genoemd; grappig, want zo noemt iedereen haar..Zelfs haar kleinzoon of weet ik het wie! Dat is gewoon haar naam, ze koppelen het dus niet perse aan de echte mama! Toch nog steeds raar om een andere vrouw mommy te noemen, terwijl ik maar 1 echte mamie heb. Maarja ik dwaal weer af, haha sorry.
Terwijl Evi en ik ons lemen hutje slaap-klaar aan het maken waren was onze Mommy Ghana voor ons aan het koken, super lief en ook nog eens super lekker. De avond hebben we samen met het gastgezin buiten gezeten…geen elektriciteit..geen stromend water…en echt zooveeel moooiieeee sterren. Het is heel bijzonder om te leven zonder elektriciteit, ik kan hier echt van genieten en ik had het echt niet erg gevonden om hier 3 maanden t eleven, en stiekem vind ik het zelfs een beetje jammer dat ik niet 3 maanden heb geleefd in zo’n hutje. Maar ik heb het ook zo naar m’n zin in mijn weeshuis dat ik niet ga klagen :).
Vrijdag de heleeeeeeeee dag gefietst, ooooh wat deed mijn kont pijn, maar wat een leuke dag! Het eerste stukje samen met Evi, Krista en Hans gefietst, Evi en Krista gingen na n stukkie weer terug richting het dorpje en sportie Hans en ik gingen door! We zijn helemaal naar Burkino Faso gefietst…dit is een land boven Ghana. Toen we bij de grens kwamen zag ik de politie al staan, dus ik ben er met al m’n enthousiasme op af gelopen en een praatje gemaakt..uiteindelijk vroeg ik of we heel even naar Burkino Faso konden..en ze vonden het helemaal geweldig dat we dat hele stuk hebben gefietst en daarom mochten we naar andere land. Zoooo leuk! Ik heb natuurlijk foto gemaakt in het andere land, dus ga zo als mijn verhaal is naar de fotos! Nouja…toen moesten we ook nog terug fietsen; ruim 40 km gefietst…haha heftig, maar heerlijk weer die lichamelijke beweging. (OOOOH wat heb ik weer zin om te dansen, hardlopen, alles! )
Om de dag mooi af tesluiten nog een kano tocht gehad in het dorpje…maar om de dag NOG mooier aftesluiten ben ik samen met Evi buiten gaan slapen, het was echt heel gaaf. Duizend en een sterretjes en een zonsopgang van hier tot tokio..echt prachtig, ik kan er wel over vertellen, maar het is zo anders om het echt allemaal mee te maken maar ik heb ook foto’s gemaakt, dus ga zodadelijk maar naar mijn foto’s en dan kan je er toch beetje ‘n beeld bij krijgen.
Zaterdag weer helemaal terug, en dit keer in 1 keer….Krista en ik zijn bijna 11 uur bezig geweest met reizen..en daarvan hebben we volgens mij wel 5 uur gewoon gewacht omdat ALWEER de trotro niet vol zat. En dan nog even iets 'grappigs'. We zaten ongeveer 2 uur in de trotro...en ik moest zoooooo nodig naar de wc, ik hielt het gewoon niet meer. Maar ik zat helemaal achter in de trotro..en dat zou betekenen dat als 1e de hele trotro voor mij zou moeten stoppen en als 2e ook nog een stuk of 9 mensen voor mij moesten opstaan. Dus ik...ophouden..ophouden..auwauwauw, ik werd met de minuut ongelukkiger en uiteindelijk heb ik een lieve vrouw naast mij gevraagd; 'oh can you please stop the trotro..pleaaasee'. Ja de trotro is voor mij gestopt en ja 9 mensen hebben opgestaan. In Nederland was iedereen chaggerijnig geweest, maar hier! haha ze vonden het wel handig want iedereen ging naar de wc. En dan nog even een klein puntje..dit keer heeft de trotro maar 1 varken aangereden...(oh wat zielig) Na onze tocht was het thuis komen zoals altijd weer fantastischhhhhh! Gillende kinderen, lachende kinderen en heerlijk veel knuffels! Haha.
Krista is vanochtend vertrokken richting Accra..zij vliegt zaterdag weer terug vanuit Nederland. Gisteravond was een fijne emotionele avond. Ik vind dat ze het zo ontzettend goed heeft gedaan, maar een paar tranen..en ikke?! ik heb 'heerlijk' gehuild vanochtend. Ontzettend raar dat ik hier dan nog zit en zij bijna terug gaat naar Nederland! De kamer is ook een stuk leger nu (Krista is namelijk een rotsooi-vrouw…ze maakt nog meer rotsooi dan ik..en dat is knap). Het was super met Krista en jammer dat ze nu weg is, maar…..ik vind dat zij echt respect verdiend. Ze heeft hier 5,5 maand gezeten! Dusseee Krista, als je dit leest; petje af!
Voor mij zijn de laatste dagen in het weeshuis ook aangebroken..Als ik het nu zo type geloof ik het niet en wil ik er ook nog niet echt aan denken. Het worden wel super leuke dagen, daar ga ik mijn best voor doen. De badkamer is af….JAAAA! dus morgen en vrijdag ga ik alles verfen….en dan bij het volgende verhaal krijgen jullie eindelijk de foto’s te zien. Dan ga ik zaterdag al mijn spullen inpakken en de kamer poetsen. Eigenlijk zou ik zaterdag met de kids naar de watervallen gaan…MAAR wat een beetje jammer is; er is hier een familielid een paar weken geleden overleden. Afgelopen weekend was er een begravenis hier in Techiman (wat trouwens heel bijzonder was), maar aankomende week is er begravenis in het Noorden (daar komt die overleden vrouw vandaan). Dus aankomende week zijn er weinig familieleden hier thuis! (Ik heb vanacht om 4 uur afscheid genomen van mijn hostouders..zusje..broertje..etc. heel raar trouwens en het dringt ook nog niet helemaal door). Maar dat is dus de reden dat ik niet meer naar de watervallen met de kids kan, heel jammer. Maaaaaaar…ik ga daarom gewoon hier een feestje bouwen. Dus zaterdag ga ik richting de markt in Techiman om van alles te kopen; kip, snoep, drinken, etc. Dus zondag van 12.00 tot 21.00 feestje in Techiman, jullie mogen ook komen.
En maandag vertrek ik richting weer richting Accra (hoofdstad), Voor zondag heb ik een orgineel afscheid bedacht… MAAR ik laat jullie in spanning zodat ik dit in mijn volgende verhaal kan vertellen. In mijn volgende verhaal vertel ik ook nog iets over al het sponsorgeld, (want mijn verhaal wordt nu echt veeeeelste lang en krijg pijn aan mijn hoofd) (ben een computer helemaal niet meer gewent)). Het sponsorgeld gaat echt naar iets geweldigs....haha mooie cliffhanger!! zo gaan jullie allemaal mijn volgende verhaal weer lezen, joepie!
Mijn laatste week ga ik richting de kust om hier rond te reizen…Als ik diep van binnen kijk had ik liever bij de kids willen blijven, maar ik denk dat het een te grote stap wordt als ik van weeshuis naar Nederland ga. Dus ik hoop dat ik met het laatste weekje reizen het afscheid een beter plekje kan geven (oke, dit klinkt wel heel zwaar), maar volgens mij wordt het ook wel zwaar!
Nogmaals weer bedankt voor al die reacties op foto's en mijn verhalen..en ook al die leuke mailtjes die ik van iedereen krijg. Toen ik net al mijn berichtjes las kreeg ik tranen, het is zo fijn om berichtjes uit Nederland te krijgen! Ik hoop dat voor jullie de zon al iets meer begint te schijnen!! En alvast fijn weekend
All my love,
Pita
Ps. JA nog even mijn excuus voor AL mijn spellingsfouten...ik weet dat ik veel spellingsfouten maak, maar dat heeft 2 redenen... als eerst, ik ben dyslectisch haha. maaar daar mag ik natuurlijk niet alles op gooien, dus het tweede; ik schrijf met mijn hart en niet met mijn hoofd :)!
Take care everybody!!
Reacties
Reacties
16 mei 2012, 15:48
Hallo Pita,
Weer genoten van je verhaal. Ik kan me levendig indenken dat het afscheid erg zwaar zal worden, maar je weet dat na een weekje lieve mensen op jou in Holland staan te wachten. Zij hebben je ongetwijfeld ook erg gemist.....dat blijkt wel uit het SMSje van je Oma. Geniet met volle teugen en tot dan. Succes met het verven van je badkamer. Maak er iets moois van!!!, maar dat is jou wel toevertrouwd. Groetjes namens de FIRE-leden, Angélique
16 mei 2012, 21:00
Lief meisje,
Geniet van je laatste dagen in Ghana, wij beginnen al te genieten van het moment dat we je weer in onze armen kunnen sluiten.
Jm
18 mei 2012, 17:27
Hee Pita,
Super veel plezier met je reis door Ghana. Sta vooral niet te lang stil bij het afscheid, daar heb je namelijk helemaal geen tijd voor. Genieten is veel belangrijker!
Noud
19 mei 2012, 18:22
Dag lieve Pita, wat is het snel gegaan!! Je staat nu alweer voor het afscheid van je lieve kindjes, je Hostmama en alle anderen. WIJ kijken naar je uit. Misschien helpt dat een beetje. Bovendien heb je nog een mooie week tegoed. Je laatste verhaal, over hoe je de badkamer hebt afgemaakt (FOTO 's!!) en je sponsorverrassing . . ik kan niet wachten op je laatste hartverhaal!!!
20 mei 2012, 13:52
Ha Pita,
Met veel plezier heb ik al je verhalen gelezen en nu het nog kan, vond ik dat ik het je nog moest laten weten voor je weer terug bent.
Geniet nog ontzettend en je begrijpt dat ik je graag een keer als gastspreekster wil hebben met al die mooie verhalen!
21 mei 2012, 17:19
oo, Pita. Geniet nog van je laatste weekje daar meissie en ik zie je snel!!
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!
