“Daar zit ik dan samen met 2 andere vrijwilligers.. opweg naar het Noorden! Links van mij zit een slapende Ghanees. Ik vraag mezelf nog af hoe dat gaat in deze wiebelende-bijna-uit-elkaar-vallende bus. Terwijl ik dat denk voel ik mezelf van de stoel af komen en stoot voor de 2e keer mijn hoofd tegen de bus. “De weg” (zand vlakte) zit vol gaten en hobbels… Daarbij loopt “de weg” schuin af waardoor ik iedere keer de bus zie kantelen. Dan ineens krijg ik een lachbui en de slapende Ghanees begint mee te lachen, ik hoor hem hardop denken: “Ooooh.. daar hebben we weer zo’n westerling”. Nadat mijn lachbui voorbij is, merk ik dat het steeds donkerder begint te worden buiten. Ik voel een soort van lichtelijke paniek opkomen omdat ik geen idée heb waar ik ben, wanneer ik aankom en of ik wel op de goede plek terecht ga komen. Ik steek mn hoofd een stukje uit het raam voor frisse lucht, zie in de lucht een heldere ster…ineens word ik rustig en besef ik; “ach, het komt wel goed, DIT is Afrika”…”

En jaa… het is allemaal goed gekomen. Vrijdag rond 21.00 (na ruim 13 uur reizen… waarvan ik 5 uur alleen maar heb gewacht) ben ik, samen met een Nederlandse en Duitse vrijwilliger(deze twee kende ik al van de introductieweek), aangekomen bij het Mole National Parc. De tocht was echt ontzettend afzien…. Maar eenmaal op het park kon mijn geluk niet meer stuk... een heerlijke koude cola en eindelijk weer een wc MET wcbril!!!!!!!

De volgende ochtend, zaterdag, om 6.00 uur ging mijn wekker af, wat ben ik toch blij dat ik een ochtend mens ben. Om 7.00 begon de wandel-safari en om 7.05 zag ik de eerste 2 olifanten, wat een geluk... wat een geluk… Ken je dat gevoel nog van vroeger? Dat je als 5 jarig meisje/jongetje in een hele grote snoepwinkel staat en zo ontzettend enthousiast wordt? Zo’n gevoel had ik. Na de olifanten ben ik nog apen, antilopen en nog meer (spelende!!) olifanten tegen gekomen en iedere keer voelde ik me weer een kind van 5 jaar in die grote snoepwinkel. Daarbij hebben we wel 2 uur lang door een soort van oerwoud/sahara gelopen, ik vond het heerlijk om weer even lichamelijke beweging te krijgen. Als je naar ‘mijn fotos’ gaat kan je alles zien!! In de middag heb ik genoten van het zwembad en uitzicht waar ik 5 weken geleden alleen maar van kon dromen.

Tijdens dit weekend heb ik verschillende mensen ontmoet vanuit Amerika, Israel, Canada, Duitsland, Ierland, Engeland, Duitsland en Nederland. Het is ontzettend leuk om mensen uit de hele wereld te ontmoeten, hun verhalen te horen waarom ze hier zijn en mijn eigen verhalen weer aan hun vertellen. . Daarbij gaat het engels praten steeds makkelijker, en vind het leuk om te doen.

Zondag ochtend ging mijn wekker om 3.00 uur, en ook deze ochtend was ik weer blij met mijn ochtend mens in mij! Haha. Maar wat weer een heftige tocht terug….het eerste gedeelte(5 uur) met de Nederlander en Duitser en het laatste gedeelte(4 uur) in mijn eentje. Ik wil bij deze nog even mijn excuus aanbieden aan de Ghaneze man die naast mij zat.. “Sorry dat ik om de 3 minuten moest bewegen en dus eeeeeecht niet stil kon zitten”……. :)

Rond een uur of 15.00 kwam ik terug in mijn gastgezin/weeshuis en het was leuk thuis komen; 8 lieve kindertjes kwamen naar me toe gerend en riepen: “Akwaabaaaaa” en “Welcomeeee Pidaaaaaaaaa”. Het voelde alsof ik al jaren lang in het weeshuis werk en de kinderen goed ken. (en dat terwijl ik hier pas 1 week zit). Ben helemaal weg van alle kids… ohohohoh wat zie ik nu al op tegen het afscheid…. Maar eerst nog goed hier genieten en van alles doen. Zoals jullie namelijk weten heb ik geld ingezameld in Nederland voor dit weeshuis. Wat ik er (oa) mee ga doen is de boel eens wat vrolijker maken.. De muren zijn namelijk lelijk en alles behalve kinderlijk. Ik heb vorige week gevraagd wat mijn hostmommy er van vind.. en ze werd er helemaal enthousiast van!!! Ik heb al mijn ideeen op papier gezet en als het goed is ga ik deze week alle materiaal kopen, oh ik heb nu al zin om te beginnen. Ik hou jullie op de hoogte hoe het ermee gaat.

Zoals jullie wel kunnen lezen gaat het goed met mij hier. De eerste 2 weken voelde ik me nergens thuis en ik merk dat ik me nu steeds meer thuis ga voelen en dit is erg prettig. Het slaan van de kinderen is nog steeds erg moeilijk, maar ontzettend bedankt voor de lieve reacties/tips die jullie me hebben gegeven, dat was zo fijn om te lezen. Misschien weten jullie voor ‘t volgende punt ook nog tips: Ik voel me zooooooooo ontzettend blank…. (en dat terwijl ik echt al bruin ben geworden). Als ik even “rustig” in mijn dorpje word ik van alle kanten nageroepen, aangekeken en soms zelfs aangeraakt. Aan de ene kant erg grappig omdat ze zo leuk enthousiast doen en op de meeste momenten doe ik met al mijn enthousiasme mee (endan worden ze NOG enthousiaster) maar wow het is zo vermoeiend... dat ik wou dat ik wel eens ontzichtbaar was! Respect voor alle beroemde mensen… : )

Deze week zit ik lekker in het weeshuis en aankomend weekend ook! Lekker met de kids spelen en verzorgen. Volgende week maandag ben ik jarig…. Dat vind ik stiekem wel een beetje raar om dat hier te vieren, maar dat komt vast helemaal goed! ga samen met Krista de kamer versieren (heb namelijk nog ballonnen) en ik heb nog snoepjes... en daarvan gaan we creatief een taart mee maken!

Ik hoop dat jullie t daar ook nog steeds goed hebben? Als het weer moet geloven… gaat het erg goed ; ). Enne... de zomertijd is toch in gegaan in Nederland? :)
Liefs, Pita

Ps. Als jullie nog iets willen weten of afvragen etc. vraag het aan mij, dan kan ik het in mijn volgende verhaal kwijt!!!