“..Mary komt op me afgerend, ”pita pita pita, spell this for me”…”Oke, come and sit down next to me; T.O.D.A.Y….I.S…A…B.E.A.U.T….” Voordat ik het in de gaten heb is het pikken donker en kan ik het boek van Mary niet meer lezen. Een golf van schrik komt over mijn lichaam heen maar ik merk dat de kids het wel leuk vinden. Gillend en lachend rennen ze door de kamer heen, mijn gedachten gaan terug toen ik zelf ook die leeftijd had van 7 jaar….Wat was het toch spannend tijdens het schoolkamp wanneer donker was, je kunt doen en laten wat je maar wilt, wantja…niemand ziet je! En het leukste is als de docenten langs komen gelopen…wat een spanning! Dan word ik wakker geschut uit mijn gedachten, 2 kindjes zijn tegen elkaar op zijn gebotst; “Bra bra bra”, zeg ik op z’n Ghanees en ze komen allebei huilend op me af, ik geef ze een knuffel en kus. Ik begin te zingen en binnen 2 tellen zingen de meeste kids mee; “If you happy and you know it clap your hands…..If you happy and you know it clap your hands….if you happy and you know it and you really want to show it if you happy and you know it clap your hands”, mijn schrik heeft al lang plaats gemaakt voor een gelukzalig gevoel, alweer! Mijn inspiratie om de kinderen bezig te houden gaat maar door en ik pak snel mijn zaklamp, vraag of Mary wil schijnen op de muur….ik leer de kinderen hoe je de schaduw van een hond, konijn en vogel op de muur kan krijgen door middel van je handen, de vogel vinden ze het mooist.. “NOOOOO don’t stop Pita, the bird the bird the bird!”, en dat terwijl mijn armen lam beginnen te worden. Opnieuw schrik ik, maar dit keer omdat het licht weer werkt….normaal juicht iedereen als het licht het weer doet, dit keer kijkt iedereen maar een beetje sip omdat we niet meer schaduwspelletjes kunnen spelen. Ik sta op van de bank en loop richting het lichtknopje om hem uit te doen, ga op de grond zitten en binnen 3 tellen zitten er 7 vrolijke kindjes om me heen…wauw”

Ja het licht valt regelmatig hier uit! De afgelopen dagen iedere avond eigenlijk wel, vaak 1 of 2 uurtjes. Maar het kan ook veel langer, ik hoorde van een andere vrijwilliger die in Tamale zit dat ze 72 uur zonder stroom heeft gezeten…

In mijn vorige verhaal schreef ik al dat ik last heb van wondjes(muggenbultjes die ik kapot krap, of omdat sneetjes omdat ik bomen klim, etc.). ou vorige week werd het eigenlijk nog erger. Mijn enkel werd helemaal dik en kon niet meer normaal lopen, alles was rood, dik en ontstoken. Dus….toch maar met een beetje (heel erg veel) twijfel en onzekerheid naar de apotheek gegaan. Het was een klein gebouw (hok) en er stond een mooie Afrikaanse vrouw rond de 60 jaar. “Helloooo? Can you help me please”.. “Akwaaaaaba’’. Zo lief..dat betekend welkom! Dat zeggen ze allemaal hier. “Do you have Betadine?”.. Ze keek me aan alsof ik van Mars kwam.. ik liet haar mijn ontstekingen zien “oooh yes, i’m coming”. Ze pakte een tube en ook nog een paar pillen en vertelde er wat over. Oke… pillen? Hoezo pillen? Dat ging er door mijn hoofd, ik schrijf alles op hoe het hete en vertelde haar dat ik even met mijn moeder ga bellen en dan terug zal komen als ik het nodig heb. Aah..ze was diep beledigd dat ik haar niet vertrouwde.. en heel erg logisch dat ze beledigd was..met een paar grapjes en toen ik haar vertelde dat ik weer terug kwam heb ik haar toch weer vrolijk gekregen; godszijdank! Enja… ik ben terug gekomen! ‘I’m sorry!! I will tell everybody that you’re the best in Techiman”, dat zei ik toen ik terug kwam en gelukkig kon ze er om lachen. Dus nu ben ik aan de antibiotica en het gaat iedere dag beter, het is zelfs bijna weg, alleen een paar lelijke littekens…maar ach, mooi aandenken?! Ik ga morgen wat fruit kopen en loop dan even langs haar winkeltje om haar nog een keer te bedanken.

Zaterdag ben ik op bezoek gegaan bij Nienke in Tamale, ik was benieuwd naar haar gastgezin en ik wilde Tamale goed bezoeken. Tamale ligt in het noorden van Ghana, 4 uur reizen vanaf Techiman. Zaterdag rond 8 uur ben ik naar Station gegaan in Tamale..en het is altijd weer de vraag of en hoelaat de trotro (een busje die uit elkaar valt) komt. Ik had geluk!! Binnen ‘n kwartier stond de trotro er en 3 kwartier later reed de trotro al weg, joepiedepoepie. Eigenlijk is het wel absurt…op zaterdag 4 uur heen reizen en op zondag 4 uur terug reizen..haha in Nederland doe je dat niet zo snel, maar hier wel! Het is eigenlijk best normaal. Rond 1 uur stond ik in Tamale om te wachten op Nienke. Tijdens het wachten ben ik nog 4 andere blanke, Nederlanders, tegen gekomen en later zijn we met de 4 Nederlanders, Nienke, Jack( een duitser die Nienke kende) en Dave (een Australier die ook b ij Nienke’s gastgezin woont) wat gaan eten…..Ordinaire frietjes…en eigenlijk vond ik ze helemaal niet echt lekker! Ik heb hier in Ghana niet echt Nederlands eten, maar ik mis het echt niet…het enige wat ik mis is mijn kaas en jogiedrank! Maar voor de rest…nothing! Dus vanaf nu ga ik weer het Ghaneze voedsel eten! Wat is dat dan? Hoor ik jullie denken..nou foefoe en bankoe.. dat is een soort deegbal met pindasaus… en dan hebben we nog Yam..dit is een soort aardappel met een sausje van groene bladeren…en ik krijg hier in het weeshuis spaghetti (niet echt ghanees…). Ohja trouwens, naast de kaas en jogiedrank…mis ik ook de groenten!! Ghaneze eten echt weinig groenten (in ieder geval in dit weeshuis… maar volgens mij over het algemeen eten ze niet heel veel). Een paar vrijwilligers hebben al gezegt dat ik hier best wel wat van mag zeggen…maar ik merk gewoon dat ze wel echt met liefde voor me koken en voor hun is het niet normaal en ik wil niet gaan zeuren. Dus zolang ik me lichamleijk nog steeds goed blijf voelen ga ik niet zeuren en eet ik gewoon ipv 5 mango’s+1 ananas op n dag 7 mango’s+1ananas+2 appels op n dag…dat vind ik geen enkel probleem! Maar ik dwaal een beetje van mijn verhaal af!

Na het eten zijn Nienke en ik gaan shoppen…..woooow wat hebben ze mooie spulletjes in hier in Ghana! Mooie kleren, mooie tassen, mooie beeldjes..alles is mooi! Volgens mij hebben we wel 1,5 uur geshopt, haha heeeeerlijk!!!! Ik voelde me echt gelukkig worden (dat kennen we*de vrouwen* allemaal wel toch?). Daarna ben ik samen met Nienke richting haar huis gegaan…zo leuk om te zien hoe andere vrijwilligers wonen! Ze woont erg leuk, heeft haar eigen kamer(!!) en de andere vrijwilliger heeft een tv+dvd op zn kamer staan, WOOOOOOOW HOE LUXE! Ik zou het niet willen…maar…ik heb wel zaterdagavond een bijzondere avond gehad; we hebben met zn drieen de titanic gekeken!! Haha geweldig toch?

Zondag weer terug gegaan met de trotro. NOU dat was ook nog een ervaring opzich. Ik zat in de trotro naast een vrouw die zwanger was…ik geloof dat ze echt bijna aan het bevallen was ofzo! Ze had het zwaar, iedere bobbel deed pijn in haar buik, ze heeft wel 1 liter gezweet en we hebben wel 5 keer gestopt omdat ze moest plassen….ik vond het zo sneu dat ik wat water voor haar heb gekocht en vroeg om het half uur of het een beetje ging met dr, “im fine im fine im fine….” Zei ze iedere keer, nou ze was echt niet ‘fine’, dat zag een blind paard nog wel! Uiteindelijk heeft ze Techiman gehaald zonder te bevallen...wel fijn want zoveel ervaring heb ik niet met kinderen op de wereld brengen moet ik eerlijk zijn…

Het thuis komen was weer een feestje! Tijdens het shoppen heb ik ook aan de kids gedacht (nouja, eigenlijk denk ik de hele dag aan de kids als ik weg ben). Maarrrr, ik zag een verkoper in Tamale staan met dvd’s….nou kijken de kinderen altijd slechte films voor ze, fightmovies enzo, bah! Daarom….heb ik allemaal films voor ze gekocht (ik had ook films mee genomen vanuit Nederland, maar niets werkt) en ik heb MR bean gekocht hier in Ghana!!!! Dus ik begon zondag in the afternoon: “dear children…i’ve got something for you….MR BEAN MOVIEIEIEI”. Hahaha ze gingen weer door het lint; 3 enthousiaste klappen tegen mn hoofd gehad, 10 knuffels en 18 keer thankyouthankyouthankyou gehoord. Haha! De hele avond hebben we MR bean gekeken, wat hebben de kinderen gelachenn!! (ok, misschien ik nog wel het meest?)

Geen rommelmarkt of festival voor mij dit jaar…maar geloof me, dit was mijn leukste koniginnendag die ik ooit heb gehad!!! Daarom ga ik aan jullie dit vertellen;
Maandag rond 11 uur ben ik samen met Eli naar de market gegaan; Eerst nog wat over Eli… In mijn vorige verhaal heb ik wat verteld over Bernice…het is wel duidelijk dat dat mijn schatje is. Maar Eli heeft mijn hart ook gestolen. Ze is 13 jaar en werkt ontzettend hard, zij is de enige die niet naar school gaat en tijdens de periode dat iedereen leuk op school zit werkt zij in het weeshuis. Ik vind het hartverscheurend om te zien hoe hard zij werkt. Maar ze is zo’n leuk mens waar ik heel hard mee kan lachen aan de andere kant heb ik al veel redelijk serieuze gesprekken met haar gehad. Ze slaat de kinderen niet echt, een van de weinige..Ze zorgt echt goed voor de kinderen; en dat terwijl ze zelf ook nog kind is, hoe kan dat toch vraag ik mezelf soms af. Het begin was ze terughoudend (zoals iedereen) maar nu! in dit weeshuis ben ik de grootste knuffelbeer en ik knuffel dan ook met iedereeeeen. Eli houdt ook van knuffelen, dat merk ik aan alles! Dus ik probeer vaak even haar hoofd te kietelen zodat ze evennn kan ontspannen! Maargoed, dat even tussendoor over Eli! Maandagochtend 11 uur op de market…daar was ik gebleven. Ik wilde graag oranje drinken, oranje snoepjes, oranje koekjes gaan halen..ofja, alles wat maar ‘n beetje oranje is wilde ik gaan halen! Ik werd helemaal enthousiast bij ieder oranje spulletje wat ik zag…en wat had Eli een lol als ik weer een beetje gek deed. “My crazy sisterrrrrrr” zei ze dan. Toen ik bezig was met mijn oranje drinken in mijn tas te doen zag ik Eli’s ogen naar een bepaald kraapje gaan, ik vroeg aan haar: “Can I buy something for you? Do you need something?”. Oh ze keek me aan alsof ik sinterklaas was, en eigenlijk voelde ik me zo ook. Vervolgens heeft ze volgens mij dr ochtend van dr leven gehad; Een nieuwe BH, nieuwe oorbellen voor haar en de kids, hand crème, nieuwe slippers…om het af te sluiten met een lekkere Egg-pie( dit is een soort van bladerdeeg verwikkelde ei…echt heerlijk!). Ze heeft wel 20 keer ‘thankyou’gezegd, wat een waardevolle ochtend voor haar en mijzelf.

Rond een uur of 2 ben ik de kids gaan verrassen met schmienk die ik mee genomen heb uit Nederland. Vervolgens ben ik bijna 1,5 uur bezig geweest met 17 gezichtjes te schmienken; NL vlaggetjes en ‘Holland’. Geweeeeeeeldig!!! “LET’S PLAYY!!!!!!!” zei ik toen ik eindelijk klaar was met schmienken en binnen 3 tellen stonden ze te touwtje springen, twister te spelen en muziek te maken… Sayire kwam nog bij me staan en zei:”you’re awesome..thankyou so much”. Ja, mijn mond krulde nog meer op dan die al deed en dat terwijl het leukste nog moet beginnen….het watergecht!!! Ik had van Nienke waterballonnen gekregen en had zelf nog een paar grote balonnen liggen. Dus we zijn met z’n allen die ballonnen gaan vullen en emmers met water gaan vullen….een groooooooot watergecht en het leukste watergevecht wat ik ooit heb gehad dat wel1,5 uur heeft geduurd…zelf Nana (een vrouw van 60 jaar die werkt in het weeshuis) heeft even mee gedaan nadat ik haar een natte knuffel had gegeven, ze ging echt helemaal los!!!!! De eerste week was ze echt heel anders dan ze nu is, ze lacht veel meer en ze lijkt wel een beetje los te komen ofzo! Krista zei dat dat echt komt door mij, dat ze een stuk losser is geworden…wauw daar kreeg ik wel even kippevel van toen ik dat hoorde! Van te voren zat ik nog te twijfelen of ik een watergevecht wel moest beginnen…want missen vinden ze het hier waterverspilling….nou..dit was echt alles behalve waterverspilling, ze kids hebben zoveel plezier gehad!

Om de dag goed af te sluiten heb ik mango’s en ananassen gekocht…deze hebben we heerlijk met elkaar gegeten..en als ‘slagroomtoefje op de pudding’ (dat is toch een spreekwoord?) hebben we met z’n allen MR bean the Holiday gekeken…Zoals ik al begon; mijn mooiste koniginnendag tot nu toe..En wat ik zo mooi vind is dat ik vanaf nu elke Koniginnendag aan deze bijzondere dag zal denken….! Beetje jammer dat ik te weinig fotos heb genomen.. maar dat komt omdat ik zo aan het genieten ben, en ja... tijdens het watergevecht durfde ik het niet.. maar ik heb alles opgenomen in mijn hoofd!

Dan nog even kort hoe het staat met de badkamer…ze hebben vorige week niet werkt; waarom? Tsja..dit is Ghana! Dus mijn hoop is weer gevestigt op morgen dat ze komen..Dusse…die werker/ ‘lekkereding’ vind ik niet meer zo ‘lekker’, want hij is n luie donder!!! En dan over het uitje met de kids; eigenlijk wilde ik het deze zaterdag doen, ook omdat Krista er dan nog is…maar helaas gaat het deze zaterdag niet lukken omdat mijn hostmommy niet thuis is en Nana is er ook niet. Dus nu gaan we op zaterdag 19 mei!!! Een busje huren…en op naar de watervallen om hier lekker met zn allen te zwemmen en spelletjes te spelen…allemaal mogelijk door jullie daar in Nederland!! En dan wil ik nog op mijn laatste avond hier iets speciaals gaan doen; heel lekker eten kopen, en misschien een cadeautje voor alle kinderen kopen…maar wat moet ik nog even goed over na denken. Daarbij heb ik de DVD Ice age, Tarzan, Shrek 1,2,3 en belle en het beest gekocht…..dus dit wil ik nog als verrassing geven! (maar ik heb nog veeel meer leuke kinder dvd’s gekocht,.dus ik ga iedere week (dit zijn er nog maar 3)nieuwe dvd geven aan de kids).

Oke, nu wordt mijn verhaal echt te land, sorry! Dus nog even het laatste puntje! ik wil jullie nog even allemaal bedanken voor al die reactie op mijn verhalen en fotos.Haha ik voel me net sinterklaia ik kan zien hoevaak alles wordt gelezen..en dit is echt rond de 300 keer, bizar! Het is fijn om te weten als je zo ver van huis bent dat mijn verhalen worden gelezen!! Ook ben ik jullie nog steeds dankbaar voor al het geld, ik heb nog veel meer ideeen wat ik ermee wil doen. Maar ik laat jullie in spanning en vertel het nog niet, omdat ik het pas wil vertellen als alles zeker is (anders vertel ik dingen en dan doe ik ze ineens niet meer omdat het niet kan oid.)

Hoe was jullie Koniginnendag? Voelde jullie de spanning van Friso? (is die nog steeds in coma eigenlijk?) Nouja, ik hoop dat daar alles goed gaat en ik begin nederland en jullie wel een klein beetje te missen hoor.....

Love you all,
Pita