Terug in het regenachtige Nederland

Afscheid is de deur naar de toekomst

Zo ben ik begonnen met mijn aller eerste blog...en zo ga ik ook eindigen met mijn laatste blog! Mijn voeten zijn terug op de NL bodem en het is heerlijk om iedereen weer te zien en wat reageert iedereen leuk:

Nijmegen Atletiek was heerlijk thuiskomen:
Trainer Anneliek vraagt aan Joris: “hee...heb je Pita alweer gezien?”...Waarop Joris enthousiast reageerd: “Jaaaaaaaaaaa mijn lievelings Juf”
Vervolgens taart gegeten onder de welkom vlaggetjes!

ROC was ook thuis komen alsof ik er gister nog rond liep:

Pita staat achter de fitness bali alsof ze nooit weg is geweest.....Joyce loopt voorbij de ruit en staat stil kijkt Pita aan “HUH WAT DOE JIJ NOU HIER?!”...”Ja sorry, mijn 3 maanden waren al voorbij”...”AAAAAH WAT LEUUUK”...”JA HEEEEEEEEAAAAAA IK DOE ZO MEE MET DANSEN”. Vervolgens gelijk een deeltje van de les gegeven, oooh wat voelde ik me gelukkig!

Ook ben ik bij mijn leukeleukelueke huisgenootje (tosca) op bezoek gegaan (ik woon voorlopig even weer bij mijn papie en mamie, dus vandaar dat ik op bezoek moest raar in mijn eigen huis...raar he?!)...maar ik liep naar boven en vervolgens doe ik mijn deur open: “Surpriiiiiiiiiise”.
Stond lieve sandra daar en mijn lieve broertje (en die toffe tosca natuurlijk), hadden ze heerlijk voor mij gekookt, Nederlandse cadeautjes en de kamer versiert...aah!

En dan de aankomst op Schiphol was ook geweldig, eerst moest ik mijn tassen nog van de band afhalen en daar zag ik mijn lieve enthousiaste mama al zwaaien...ja hou het dan maar eens droog..noway! Door de douane werd het alleen maar erger, haha!

Maar...ik voelde me echt gélijk thuis en toen we eenmaal door Nederland heen gingen rijden voelde ik me ook thuis, natuurlijk een paar dingen vielen me echt op; Goeie wegen, de kou, al die blanke Nederlanders, geen engels meer praten...maar echt een cultuurshock waar iedereen het over heeft? En “het niet meer kunnen aarde met Nederland”.... Nee zo ervaar ik het echt totaal niet, ik geniet ervan (alleen...HET IS ZOOOO KOUDUUUUD, echt verschrikkelijk)! Maar ik heb ook wel een verklaring waarom ik me zo thuis hier voel, ik ben iemand die erg bezig is met het nu-leven en toekomst-leven. Ik kan er meer van genieten wat komt dan wat is geweest en dan klinkt het nu alsof ik niet meer kan genieten van mijn periode in Ghana, dat is zeker niet zo, maar ik ben nu ookal weer bezig met kamp organiseren en weer de dingetjes hier in NL. Ik kijk er gewoon ontzettend positief op terug, maar hier gaat ook mijn fijne leventje ook weer door! En dit was hetzelfde toen ik Ghana aankwam, ik was gewoon in Ghana en Nederland had ik voor 3 maanden even achtergelaten. Haha als ik zo nalees is het wel een hele simpele gedachten :)

Even iets typisch...Ik ben 3 maanden in Ghana geweest en echt GEEN DAG ziek geweest, nog geen buikpijn gehad!! En mijn eerste avond voelde ik me met het uur zieker worden tot dat ik zelfs koorts had en ik had nog niet echt veel gegeten want ik had ontzettend pijn aan mijn keel. De ochtend toen ik wakker werd kreeg ik helemaal niets meer door mijn keel (kun je nagaan? 3 maanden lang zin gehad in tosti's met jogiedrank...en ik had er gewoon geen zin in, haha). Gelijk naar huisarts gegaan; joepie! Dikke keelontsteking!!! Dus nu ben ik lekker aan de antibiotica voor 10 dagen, haha. maar het gaat alweer beter met mij en mijn jogiedrank met tosti smaken...HEEERLIJK!

Zaterdagochtend werd ik gebeld door een Ghanees nummer: “Hiii this is your hostbrother, can you call me back?” Dus ik heb vervolgens terug gebeld en de meeste kids heb ik gesproken!!!!!!!! Iedereen geweldig om gesproken te hebben, maar bij 1 iemand werd ik nog vrolijker dan ik al was; Ellie...... My angel! (Ellie is dat meisje waarvan ik de opleiding ga betalen). Ze klonk gelukkig echt heel vrolijk en we hebben aan de telefoon echt heel hard gelachen, het was ook wel heel bizar. Ze hebben allemaal gezegd dat ik terug moest komen en wanneer ik weer terug kom...........

Of ik echt terug ga naar Ghana? Dat weet ik echt niet! Aan de ene kant zou ik over 'n jaar mijn kids dolgraag weer willen zien, maar aan de andere kant wil ik nog zoveel van de wereld zien. Maar de kids hebben mijn hart gestolen en behalve de kids heeft eigenlijk heel Ghana mijn hart gestolen. Ik heb me 3 maanden hier thuis gevoeld (op mijn huid na) en ze zijn geweldig daar!!!! Maar ach...dat zien we wel weer over een paar jaar...ik denk dat het nog een beetje vroeg is om nu al te zeggen, maar ik sluit niets uit :). (wat ik wel tijdens mijn periode daar in Ghana tegen iemand heb gezegd: 'Ik heb nooit geweten wat ik met 1 miljoen zou moeten doen.... en nu zou ik er niet meer over hoeven denken; terug naar mijn lieve kids')

Maar toch gaat dit nu écht (voorlopig...) mijn laatste verhaal zijn :)

Ik heb jullie al weet ik het hoevaak bedankt, maar toch wil ik jullie nog een keer bedanken voor het volgen van mijn verhalen en de ongelofelijke leuke reacties op al mijn verhalen.

BEDANKT!!!

Love,

Pita

ps. Ga even naar video's rechts op de site...daar zet ik zodadelijk filmpjes op van het weeshuis
pps. Ik ga zodaelijk ook mijn laatste paar foto's op de site zetten....maarja ik heb er intotaal ruim 1700, dus mocht je tijd over hebben..zeg het gerust ik laat alles zien!!

Goodbye Ghana!!!!

'If you talk to a man in a language he understands, that goes to his head.
If you talk to him in his language, that goes to his heart'
- Nelson Mandela -

'Deel je brood en het smaakt beter. Deel je geluk en het wordt groter'
- Phil Bosmans -

'Pas als je de moed toont om je eigen weg te gaan, toont de weg zich aan jou'
- Phil Bosmans -

'Het is een gevoel dat te vergelijken is met verliefd zijn. Alles klopt; de lach, ogen, moedervlekken en de stem. Zelfs haar rommelige handschrift en sokken zijn doortrokken van liefde. Zo zijn ook de armoede, modderwegen en tropische regenbuien onlosmakelijk verbonden met Afrika. Afrika is besmettelijk.......'
- Steven van de Vijver -
De dag voordat ik vertrok zat ik achter mijn snelle laptop om mooie uitspraken te zoeken, ik wilde ze gaan gebruiken voor mijn blogs...uiteindelijk heb ik mijn eigen ervaringen iedere keer in een stukje dikgedrukt en schuingedrukt verteld. Toch wilde ik deze uitspraken met jullie delen omdat ik ze mooi vind en ze kunnen je echt aan het denken zetten. (mij wel in ieder geval)

Het zit er echt bijna op..... Morgen om 22.10 (ghaneze tijd, dus 00.10 Nl tijd) vertrekt mijn vliegtuig en om 07.00 (NL Tijd) kom ik aan in Nederland.Heel bizar als ik het zo type en het dringt ook totaal niet door volgens mij. De afgelopen week was heeerlijk ontspannend, en dat was ik precies nodig had.

Woensdag ben ik aangekomen bij Green Turtle Lodge, dit is een lodge aan het strand. http://www.greenturtlelodge.com/
In de namiddag ben ik daar aangekomen en wie lag daar heerlijk op haar luie kont te slapen?! Eviiii!! Dit is een andere vrijwilliger die ik hier de eerste week in Ghana heb ontmoet (en ik heb al een paar keer met haar gereisd). We hebben heerlijk samen gegeten en gekletst. Het is ontzettend fijn om mensen te ontmoeten die in het zelfde schuitje (hahaha ik schreef eerst bootje...haha oke, mijn Nederlands wordt hier met de dag slechter) zitten als jou. We hebben het fijn over onze 3 maanden gehad, wat we leuk vonden, minder leuk...maar we hebben het vooral gehad over de terugkomst in Nederland; leuk? zwaar? koud? warm? gaan we ghana missen? daar hadden we geen antwoord op, al heeft Evi daar nu wel antwoord op want die is alweer terug in Nederland (wow super raar!). Zij is dus ook donderdagochtend vroeg vertrokken. Dus vanaf donderdag was het me myself and I! En ik was echt helemaal alleen op een geven moment; alleen de mensen die er nog werkte. De hele dag heb ik het volgende gedaan: zonsopgang gezien, gezwommen, gedoucht, gelezen, geslapen, gezwommen, gedoucht, muziek geluisterd, gelezen, gezwommen, gegeten, gezwommen, hangmat gelegen, ...eh...ja? zo kan ik wel ff doorgaan, dus ga maar naar mijn foto's en dan zie je precies hoe mijn donderdag eruit zag :). ik ga ze zo proberen te uploaden.

In Green Turtle is geen elektriciteit...geweldig! Iedere avond krijg je zo'n lampionnetje en die is dan voor jou, geweldig toch? Ik heb donderdagavond heerlijk buiten gezeten MET mn lampionnetje en de sterretjes, echt heel erg mooi en weer ontspannend. Daarna ben ik samen met m'n lampionnetje richting mijn tentje gegaan..WANTJA ik sliep in een tent, mijn geluk kon niet op! ik sliep 10 meter van de zee af...dus heerlijk genoten van de zee. MAAR....WOW rond 3 uur snachts begon het ineens ZOOOOOO hard te onweren, echt...ik ben mijn 3 maanden hier in Ghana geen moment bang geweest en heb ik me altijd veilig gevoeld...maar deze nacht, ja ik was echt bang! Tussen de het licht en de donder kwamen tegelijk en het ging echt heel hard, nog nooit in m'n leven zo hard mee gemaakt. Maar ik heb het overleefd en in de ochtend kwam heel lief een werknemer naar mij toe met een kopje thee en zei;
'Wauw, your survived....now you're a real strong woman'. Hij zei later ook nog dat hij de nacht aan mij had gedacht en dat tie bijna naar me toe kwam om me te redden (haha schattig he? beetje jammer dat tie me niet heeft gered....tss) Het heeft trouwens ook de hele nacht en ochtend geregend en het was grijs..Achja; doe je niets aan. Dus eigenlijk heb ik er (nadat het licht werd en uit mn tentje kwam) wel van genoten, het gaf wel iets gezelligs en ik heb heerlijk met kopje thee in hangmat gelegen (was overdekt)! En de dag ervoor was ik toch al zo bruin geworden dat ik het jullie niet aan kon doen om nog bruiner te worden, dus zon was niet meer nodig.

Vrijdag heb ik dus n beetje gelezen, gechillt en gedoucht in de regen (want er zijn buiten douches). Voor de rest nog leuke mensen ontmoet; iemand uit Ierland die een wereldreis maakt voor n jaar en 8 super grappige meisjes uit Australie. Ze kwamen met zn 8e ook echt naar me toe; 'Do you want to play a card game?!!' Dus met hun heb ik vervolgens de hele avond kaart spelletjes gedaan.
Hierna ben ik toch maar ipv mn tent naar een hutje gegaan...alles was zoooooooo nat! En dat was de goeie keus want zaterdagochtend regende het alweer!(heerlijk zo'n regenseizoen) Zaterdag ben ik ook weer vertrokken richting Accra, waar mijn vliegtuig vertrekt. Zit nu weer in een guesthouse en gisteravond met een jongen uit UK gegeten, wow hij blijft hier voor een paar jaar wonen om te studeren! bijzonder.

Geweldig toch hoe makkelijk je nieuwe 'vrienden' maakt?! Oh dat ga ik echt missen..Maar ik ga wel meer missen.
Vooral de kleine mooie dierbare grappige momenten die ik hier heb meegemaakt; De keren dat de stroom uit is gevallen en daarna met zn allen naar buiten zijn gegaan voor het ligt van de maan, (wow wat kun je goed de sterren zien dan), liedjes zingen met de lieve kindjes en die vervolgens heel hard verkeerde tekst mee zingen, allemaal leuke nieuwe mensen ontmoeten, door de regen dansen, maar eigenlijk heb ik wel miljoen mooie dierbare momenten die helemaal niemand mij mee af kan pakken (oke, en komt nu echt een smile van oor tot oor op mijn gezicht)

Mijn hostmommy heeft mij dinsdag opgebeld om te zeggen dat ze me zo miste en dat het stil was, lief he? En daarna heeft ze nog donderdag een berichtje op mijn facebook gezet dat ze me nog steeds mist en de kinderen ook. Aahhh! Ik mis ze ook echt en ik kan me echt niet voorstellen dat ik nooit meer terug kom..stiekem ga ik er al vanuit dat ik gewoon n keer terug ga. Dat moet toch wel?! Misschien komende zomer wel??!! wie wil met me mee?! Mama?!?!!

Maar ik ben ook ontzettend blij dat ik naar huis ga; mijn lieve familie en vrienden weer zien, mijn eigen bed, KAAS, goede tijden slechte tijden dom op de bank kijken, aankomende zomer lekker werken in de ardennen werken, dans les geven, atletiek les geven, tosti's eten en gewoon..lekker weer onzichtbaar zijn ipv altijd 'white woman' genoemd te worden...wauw!het lijkt voor mij nu nog zo ver weg, maar het is echt al heel dichtbij. Het is maar goed dat ik ga want ik heb ook bijna geen kleren meer, want de helft heb ik in het weeshuis achtergelaten en de andere helft heb ik in Green Turtle achter gelaten. Daarbij had ik super veel boeken gekregen van te voren en ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik ermee moest doen, want weg gooien is zonde maar mee nemen is zwaar...maar achterlaten had ik ook weer beetje dubbel gevoel over omdat ik alles cadeau gekregen had. MAAAAAR, in Green Turtle hadden ze zo'n boekenkast waar je boeken in kon zetten, en als je een boek wilde kopen/huren moest je er geld voor betalen en dat geld gaat dan vervolgens weer naar een school daar in de buurt...dus ik heb al mijn boeken aan een goed doel gegeven; een schooltje in Akwidaa! Dus thanks voor alle boeken namens het schooltje :)

Maar het zit er dus op... over 24 uur zit ik wss al in het vliegtuig (wow ik ga echt zowizo de hele nacht films kijken in het vliegtuig, haha). Mijn verhalen schrijven heb ik echt met liefde en plezier gedaan. Schrijven vind ik zowizo leuk om te doen (beetje jammer van mn spelling, sorry daarvoor) maar het gaf me zo'n mega kick dat zoveel mensen het hebben gelezen!!
Helaas gaat dit toch mijn laatste verhaal in Ghana worden (oke, echt ongelofelijk dat ik dit na 3 maanden type), dus ik wil jullie bij deze super mega hard bedanken voor al die lieve grappige leuke reacties, ik heb er echt van genoten hier 6.663Km van Nederland vandaan.

En...ja... hoe zal ik eindigen?!
TOT IN NEDERLAND!!!!!!

Love,
Pita

Week 12; Bye bye lieve weeskindjes

'Slaperig wrijf ik met mijn handen door mijn ogen, oh wat zie ik op tegen vandaag. Ik sta op en loop richting te deur. Mijn ogen vallen op een papiertje die onder mijn deur is geschoven:
'I miss you. You are a volunteer who has come to this home. In fact you are a great lady. You have shown us love. Your relationship with us we appoiciate very much. You have spend so much on us ans it shows the kind of love you have for us. I pray that god bless you. I cant forget about you because you have loves us. I pray that you reach home safely (Netherlands). Remember me all that you know. I love you very much as you do. I miss you. It's me Ben.. Your name will be like a drum in Frankmay Childrens home everyday that we do not forget. Thank you very much for you effort. It's me Ben.. Miss you'
Terwijl de tranen van mijn gezicht naar beneden vallen vraag ik mezelf af hoe ik in godsnaam afscheid van al mijn lieve kindjes moet gaan nemen....'

En ja, afscheid was echt niet leuk. Maar ik ga eerst nog even wat vertellen over de dag ervoor, want dit was het 'feestje'.
Zondag was dus mijn feestje, als ik eerlijk ben voelde ik me de dagen ervoor niet echt top. In een weeshuis wonen in soms best zwaar, maar ik heb er van genoten en ik had het niet anders gewild!! Ik ben echt van ieder kindje gaan houden en ik zag de dagen van te voren erg tegen het afscheid op. Maar zondagochtend werd ik wakker met een mega positief gevoel, waar ik dit vandaan heb gehaald....geeen idee!!! Het was er gewoon.

Normaal gaan de kids zondagochtend naar de kerk, maar afgelopen zondag niet. Waarom? Geen idee. Maar ze hebben een kerkdienst thuis gedaan. Heel mooi en bijzonder om te zien en dus heb ik ook weer lekker enthousiast meegedanst en gezongen. Daarna ben ik samen met Eli (weeskind van 15 jaar) naar de markt gegaan en heb ik als cadeautje 2 LEVENDE kippen gekocht. Ooooh wat hebben Eli en ik lol gehad in de taxi. Ik zat gewoon met een levende kip op mn schoot in een taxi...Volgens mij zag het er enorm grappig uit, want Eli heeft een van het lachen gehuild. De jongens in het weeshuis hebben vervolgens de twee kippen dood gemaakt.....tijdens het slachten ben ik even weg gegaan, maar daarna heb ik alles gezien hoe ze dat doen, stoer he?! haha! Nana (zij is 60 jaaren werk inhet weeshuis) heeft de kip vervolgens heeerlijk gemaakt, ze is wel 3 uur bezig geweest met het feestmaaltijd. Ontzettend leuk.

Rond een uur of 4 ben ik een watergevecht begonnen met alle kinderen, dit was zoooooo leuk! Iedereen was echt kleddernat!!! Daarna hebben we nog flessenvoetbal met water gedaan. Ooh zo leuk leuk leuk leuk. De kinderen waren, net zoals ik, echt bezig met het NU..dus niemand heeft echt nagedacht dat ik de dag erna zou vertrekken. En dit maakte de sfeer zo ontzettend leuk en positief.

Voor het avond eten heb ik een speech gehouden voor alle kids, ik heb verteld hoe blij ik me ze ben geweest en hoe ongelofelijk ik ze ga missen, maar dat ik vooral veel heel veel mooie herrinneringen heb en dat ik ze noooit ga vergeten. En als laatste vertelde ik dat ik als laatst nog een klein cadeautje heb...een dvd van Sherk..ahhaha Ze beogonen kei hard te gillen!!! Het geluk kon niet meer weg worden genomen, dat was wel duidelijk. Daarna zijn we heerlijk met z'n allen gaan eten. Tussen het eten door zeiden ze allemaal lieve dingetjes: 'Everytime when I eat a Chicken I will think of you' En na het eten begonnen ze met z'n allen te zingen: 'oooh Pita, Pita I love you sooo..When you go, don't forget meeee'...En dan zong ik heel hard: 'Oooh everybody...I love you toooo...When I go, I will always remember youuu'. Echt heel bijzonder! En nog steeds was iedereen echt positief. Daarna gingen we met z'n allen film kijken en nog steeds positief. In het midden van de film ben ik weg gegaan richting mijn kamer, want ik had mijn tas nog niet ingepakt (en het was echt een MEGA troep!!!!)

En dan maandagochtend.... Zoals ik al schreef in mijn eerste stukje lag er een brief op de grond van Ben. Ben is geen weeskind. Hij is de zoon van Nana, en Nana werkt in het weeshuis. Ben gaat over 'n jaar naar de Universiteit en het is echt een ongelofelijke lieve goeie jongen. De kinderen luisteren ontzettend goed naar hem, en hij hoeft de kinderen dus ook niet te slaan (geweldig!). Ik hebmet hem een aantal mooie gesprekken gehad, hij is intelligent en volgens mij gaat hij het nog heel ver schoppen in zijn leven. En niet omdat hij zo intelligent is, maar omdat hij ook vriendelijke is. Dit heb ik allemaal tegen hem gezegd vorige week. maar die brief die ik het eerste stukje heb uitgeschreven, lag dus onder mijn deur. Echt heel bijzonder en dit had ik echt niet van hem verwacht. Het betekend heel veel voor mij zo'n brief en ik ga hem echt ophangen als ik weer in mijn kamer zit.

Maar maandagochtend....ik ben naar de kinderen gegaan en eigenlijk gewoon het dagelijkse ritueel te doen, maar ik merkte dat de sfeer minder positief was (eigenlijk gewoon negatief) en daardoor heb ik ook veel gehuild. De kinderen zijn gewoon rustig naar school gegaan en ik denk een stuk of 3 jongens hebben gehuild en voor de rest iedereen sip weg gelopen.. De kleintjes....die hebben het niet bewust door gehad. Maar toch denk ik het ook weer wel. Ik zat op een geven moment op de grond en toen kwam Bernice, mijn lieve kleine meisje, bij mij zitten. De tranen liepen van mijn gezicht omdat ik een van de oudere net een knuffel had gegeven en zij deed al mijn tranen weg en gaf me echt een kusje op mijn vinger. Ze geven hier nooit kusjes, alleen af en toe ik..en dan beginnen ze helemaal te giegelen. Voor de rest kwam de kat ook naar mij toe en gaf me kopjes....mooi he?

Toen iedereen weg was naar school moest ik nog gedag zeggen tegen Eli....Eli is mijn grote lieve meid. Ze is 15 jaar en een weeskindje. Iedereen heeft een speciaal plekje. Maar zij...zij heeft echt een hele grote respect bij mij gekregen. Ik heb ontzettend veel met haar gelachen, maar ook serieus gepraat...en dit afscheid was echt hartverscheurend (ok nu ga ik weer huilen haha fijn). Ik leefde een beetje in een roes, dus ik kan me het niet meer zo goed herrinneren, ik weet alleen dat ik haar een hele lange knuffel gaf en dat ik toen een armbandje om haar arm deed en zei: 'This is for you'. Ze heeft wel 30 keer gezegd thank you thank you. En toen ik weg liep....moest ze zoo hard huilen, ik zag haar niet meer, maar ik kon haar wel horen. Auw auw auw..wat mis ik haar (en de rest).

Net voordat ik weg ging heb ik mijn laatste cadeautje achter gelaten in de badkamer...de badkamer is namelijk helemaal af (en echt prachtig geworden)...Voor ieder kind heb ik een eigen sponsje met zeep achter gelaten, daarbij heb een naamkaartje gemaakt zodat ze precies kunnen zien van wie welke is. Ik ga de foto's zo uploaden en dan kan je het zien. Daarbij heb ik vlaggen opgehangen en nog allemala ballonnen. Daarbij had ik nog 2 dvd's en die heb ik er bij gelegd. En ik had ik nog een paar dvd's en andere speeldingen..die heb ik er allemaal bijgelegd. het zag er zoooooooo leuk en gezellig uit!!!

De tocht van Techiman (mijn dorp) naar Accra (hoofdstad) was moeilijk en tegelijk opluchtend. Ik ben 'eindelijk' weg en kan nu alle tijd pakken om het een plekje te geven. En daar ben ik nu nog hard mee bezig. Ik mis ze allemaal en het idee dat ik ze nooit meer zie maakt me heel verdrietig (oh ik ga weer huilen, en die mevrouw naast mij zit me weer aan te kijken alsof ik een of ander raar wezen ben). Morgen ga ik richting Takoradi (naast de kust) om hier even helemaal een paar dagen tot rust te komen, ik hoop dat het lukt. Daar heb je geen bereik met je mobiel, dus is misschien nog wel lekker ook!

Dat was het afscheid....En dan nu iets over het geld...
De badkamer is af, helaas is het zo moeilijk om op de foto's het verschil te zien, maar ik ga ze zo uploaden en hopelijk krijgen jullie toch ook een beetje een beeld ervan. Dan het volgende:
Ik heb al een paar keer iets verteld over Eli... Eli is een wees van 15 jaar. Zij is de enige van alle weeskinderen die niet naar school gaat, ze werkt ONTZETTEND hard! Iedere dag van sochtends tot savonds. Het is pijnlijk om te zien, zeker om iedereen in haar omgeving wel gewoon naar school kan/mag.Ondangs dat is ze echt een vrolijk kind waar je lekker hard mee kan lachen, ze heeft mijn hard veroverd en dat heb ik haar ook duidelijk verteld en laten blijken. Ik heb haar een groot groot cadeau gegeven. Ik ga haar opleiding tot kapper betalen......... (oh ik krijg tranen in mn ogen nu ik het echt officieel aan jullie kan vertellen). In totaal is het 3 jaar en ik heb alles zelfs als betaald. Een van de eerste weken in het weeshuis had ik dit idee al, maar ik merkte dat ik het moeilijk vond omdat ik niet goed weet wie ik nou echt goed kan vertrouwen...ik heb toch altijd het idee dat Ghanezen meer over het NU nadenken dan de toekomst. Na veel nadenken heb ik het toch voorgelegt aan mijn hostmoeder, ze kon wel huilen van geluk. Ze vertelde dat 2 andere vrijwilligers dit ook al een keer eerder hebben gedaan, en ik weet ook bij wie...zij is nu een echte kapper!!! (moet alleen nog haar examens doen over 1 maand). Syto is de organisatie vanuit Ghana waar ik mee ben gereist, ik heb hun opgebeld of ze het in de gaten willen houden of Eli echt naar de kappersschool gaat. Dit gaan ze doen..dus het komt echt helemaal goed met die lieve Eli. De eerste paar dagen nadat ik het haar had verteld was ze echt van de wereld, kon er niet over praten (wilde er ook echt niet over praten) en ze was soms zelfs een beetje sip. Ik merkte dat ze vrijdag, zaterdag en zondag er steeds meer over wilde praten; ze heeft zelfs mijn haar ingevlochten en toen zei ze: 'You really have to come back in 3 years....because than i'm a hairdresser' WAUW! gaaf he?!

De opleiding kostte 1500 cedi, dat is ongeveer 700 euro. De badkamer kostte 900 cedi, dat is ongeveer 450 euro. Voor de rest heb ik tussendoor veel dingetjes gekocht en gedaan voor de kids. Dus het geld wat ik met alle sponsors heb gekregen is echt bijna op!!!!!
Dus bij deze wil ik jullie nog een keer allemaal echt heeeel erg bedanken. De kinderen zijn mij ontzettend dankbaar, dat hebben ze me wel 1000keer verteld. Maar ik ben jullie dankbaar, wantzonder julliehad ik dit niet waar kunnen maken!Ik ga zo alle foto's van badkamer erop zetten en dan hopen dat jullie het goed kunnen zien.

Nu ga ik echt stoppen met schrijven, want ik wil naar buiten en nog genieten van mijn laatste paar dagen. Bedankt weer voor het lezen :)! En ik hoorde dat het zonnetje nu ook in Nederland komt?!!

Love, Pita

week 11; Groetjes uit de Rimboe!!

“Mijn mobiel begint te trillen..”slaaplekker onder de sterren, liefs en KKK van oma”, wat een geweldige oma heb ik toch bedenk ik me terwijl ik onder m’n klamboe kruip. Ik zucht diep en leg mijn handen onder mijn hoofd. Tevreden kijk ik naar het lemen hutje dat naast mij staat, dan ineens staat mijn mommy Ghana naast mij. Ze heeft een zaklamp, die het bijna niet meer doet, vast omdat er geen elektriciteit is. In de andere hand heeft ze een emmer met water vast omdat er geen stromend water is. Zingend gaat ze met haar emmer water richting de douche, oke eigenlijk is het meer een hok dan een douche. Een paar kippen en geiten gaan haar achterna. Terwijl ik aan het luisteren ben naar haar gezang besef ik me hoe weinig je eigenlijk nodig hebt om een gelukkig en tevreden mens te zijn…Prachtig en ik zie voor de zoveelste keer hier in Ghana kippenvel op mijn armen…en niet omdat het zo koud is………”.

Ja, en dat stukje hierboven is precies wat ik enorm ga missen als ik weer terug ben. Ghaneze vind ik vriendelijke en enorme enthousiaste mensen. Hoe enthousiaster jij doet, hoe enthousiaster zij reageren. Toevallig is enthousiasme een van de eigenschappen die ik wel onder de knie heb en ik merk in combinatie met een beetje gekkigheid vinden ze het helemaal geweldig. Iedere ochtend als ik de kinderen naar school breng of in de middag weer ophaal groet ik het hele dorp en ondertussen roept het hele dorp mij ook na. Het dorp weet ook mijn hele naam, en als ik eraan kom weten ze 3 straten verder op dat ik eraan kom. “GOOOODMORNIIIIIIIING”….”HOOW ARE YOUUUUUUU”…”I’M FINEEEEEEEEEE, AND YOUUUUUUUUUU?”…”ETE SEN?”… “EYEEEE!”. Vorige week zei iemand: “Akwaabaa”…dat betekend welkom..haha wel typisch aangezien ik hier al bijna 3 maanden rond loop. Maargoed…!

Vorige week woensdag tot zaterdag ben ik gaan reizen richting het Noorden. Van mijn dorp naar Bolgatanga is een enorm eind, daarom hebben we het in 2 dagen gedaan, konden we lekker rustig aan doen. Rond 9 uur zaten we in de trotro (een busje die b ijna uit elkaar valt) en als eerst hebben we hier 2 uur (als het geen 2,5 uur was) gewacht…dit is heerlijk typisch ghanees. Er zijn geen bustijden, er staat gewoon een bus en je moet wachten tot tie vol zit, het enige wat je weet is dat de trotro als eind station Tamale is…en mocht je in een dorpje ervoor willen stappen moet je het gewoon tegen de driver zeggen. Ideaal! Behalve als je dus 2,5 uur moet wachten zoals Krista en ik…Maarach, we hebben ons wel vermaakt! De rit duurde 4 uur..dus in total 6,5 uur in trotro gezeten…goed he! J Toen we in Tamale kwamen zijn we gelijk opzoek gegaan naar een guesthouse en die hebben we best snel gevonden, door middel van vragen en een reisgids (die ik van mama heb gekregen, thanks mamie). In de avond kwamen Evi en Hans ook nog. Dit zijn twee andere vrijwilligers die ik al eerder had ontmoet!

Donderdag vertrokken we vanaf Tamale richting Bolgatanga, wat een mooie (weer erg lange) tocht. Kwa landschap zit er een groot verschil tussen het noorden en zuiden. Het Noorden is een stuk droger, warmer en armoediger (best raar…want hoe verder je naar het Noorden gaat in Europa hoe kouder het wordt), nou hier dus andersom! Ik zag steeds meer hutjes ipv huizen, geweldig mooi om te zien. Al moet ik wel zeggen dat ik de armoeden veel erger had verwacht. Je ziet steeds meer ijzeren daken ipv rieten daken…en er staan schotels boven op de daken…Ontzettend goed voor Afrika dat de westerse invloeden steeds meer richting hier komen…maar ik moet eerlijk zijn dat ik het wel jammer vond. Maar waarschijnlijk als jullie straks naar de foto’s gaan kijken dan lijkt het nog heel larmoedig en dat is het ook hoor!! Zeker in vergelijking met Nederland..maar ik begin iedere dag meer te vergeten hoe Nederland ookwel weer was…haha dat is raar he! voor mij wel.

Maaaar, ik dwaal af van mijn reisverhaal, zoals altijd. Na 3 uur in trotro gezeten aangekomen bij Meet Afrika. Dit is een organisatie die voor ons de gastgezinnen hebben geregeld. Met de taxi hebben ze ons gebracht richting Growrie..dit is een heel klein Afrikaans dorpje met veel van die mooie rietenhutjes. Hans en Krista gingen samen in een gastgezin en Evi en ik! De naam van de hostmommy is mammy Ghana, zo hebben we haar dus ook genoemd; grappig, want zo noemt iedereen haar..Zelfs haar kleinzoon of weet ik het wie! Dat is gewoon haar naam, ze koppelen het dus niet perse aan de echte mama! Toch nog steeds raar om een andere vrouw mommy te noemen, terwijl ik maar 1 echte mamie heb. Maarja ik dwaal weer af, haha sorry.

Terwijl Evi en ik ons lemen hutje slaap-klaar aan het maken waren was onze Mommy Ghana voor ons aan het koken, super lief en ook nog eens super lekker. De avond hebben we samen met het gastgezin buiten gezeten…geen elektriciteit..geen stromend water…en echt zooveeel moooiieeee sterren. Het is heel bijzonder om te leven zonder elektriciteit, ik kan hier echt van genieten en ik had het echt niet erg gevonden om hier 3 maanden t eleven, en stiekem vind ik het zelfs een beetje jammer dat ik niet 3 maanden heb geleefd in zo’n hutje. Maar ik heb het ook zo naar m’n zin in mijn weeshuis dat ik niet ga klagen :).

Vrijdag de heleeeeeeeee dag gefietst, ooooh wat deed mijn kont pijn, maar wat een leuke dag! Het eerste stukje samen met Evi, Krista en Hans gefietst, Evi en Krista gingen na n stukkie weer terug richting het dorpje en sportie Hans en ik gingen door! We zijn helemaal naar Burkino Faso gefietst…dit is een land boven Ghana. Toen we bij de grens kwamen zag ik de politie al staan, dus ik ben er met al m’n enthousiasme op af gelopen en een praatje gemaakt..uiteindelijk vroeg ik of we heel even naar Burkino Faso konden..en ze vonden het helemaal geweldig dat we dat hele stuk hebben gefietst en daarom mochten we naar andere land. Zoooo leuk! Ik heb natuurlijk foto gemaakt in het andere land, dus ga zo als mijn verhaal is naar de fotos! Nouja…toen moesten we ook nog terug fietsen; ruim 40 km gefietst…haha heftig, maar heerlijk weer die lichamelijke beweging. (OOOOH wat heb ik weer zin om te dansen, hardlopen, alles! )

Om de dag mooi af tesluiten nog een kano tocht gehad in het dorpje…maar om de dag NOG mooier aftesluiten ben ik samen met Evi buiten gaan slapen, het was echt heel gaaf. Duizend en een sterretjes en een zonsopgang van hier tot tokio..echt prachtig, ik kan er wel over vertellen, maar het is zo anders om het echt allemaal mee te maken maar ik heb ook foto’s gemaakt, dus ga zodadelijk maar naar mijn foto’s en dan kan je er toch beetje ‘n beeld bij krijgen.

Zaterdag weer helemaal terug, en dit keer in 1 keer….Krista en ik zijn bijna 11 uur bezig geweest met reizen..en daarvan hebben we volgens mij wel 5 uur gewoon gewacht omdat ALWEER de trotro niet vol zat. En dan nog even iets 'grappigs'. We zaten ongeveer 2 uur in de trotro...en ik moest zoooooo nodig naar de wc, ik hielt het gewoon niet meer. Maar ik zat helemaal achter in de trotro..en dat zou betekenen dat als 1e de hele trotro voor mij zou moeten stoppen en als 2e ook nog een stuk of 9 mensen voor mij moesten opstaan. Dus ik...ophouden..ophouden..auwauwauw, ik werd met de minuut ongelukkiger en uiteindelijk heb ik een lieve vrouw naast mij gevraagd; 'oh can you please stop the trotro..pleaaasee'. Ja de trotro is voor mij gestopt en ja 9 mensen hebben opgestaan. In Nederland was iedereen chaggerijnig geweest, maar hier! haha ze vonden het wel handig want iedereen ging naar de wc. En dan nog even een klein puntje..dit keer heeft de trotro maar 1 varken aangereden...(oh wat zielig) Na onze tocht was het thuis komen zoals altijd weer fantastischhhhhh! Gillende kinderen, lachende kinderen en heerlijk veel knuffels! Haha.

Krista is vanochtend vertrokken richting Accra..zij vliegt zaterdag weer terug vanuit Nederland. Gisteravond was een fijne emotionele avond. Ik vind dat ze het zo ontzettend goed heeft gedaan, maar een paar tranen..en ikke?! ik heb 'heerlijk' gehuild vanochtend. Ontzettend raar dat ik hier dan nog zit en zij bijna terug gaat naar Nederland! De kamer is ook een stuk leger nu (Krista is namelijk een rotsooi-vrouw…ze maakt nog meer rotsooi dan ik..en dat is knap). Het was super met Krista en jammer dat ze nu weg is, maar…..ik vind dat zij echt respect verdiend. Ze heeft hier 5,5 maand gezeten! Dusseee Krista, als je dit leest; petje af!

Voor mij zijn de laatste dagen in het weeshuis ook aangebroken..Als ik het nu zo type geloof ik het niet en wil ik er ook nog niet echt aan denken. Het worden wel super leuke dagen, daar ga ik mijn best voor doen. De badkamer is af….JAAAA! dus morgen en vrijdag ga ik alles verfen….en dan bij het volgende verhaal krijgen jullie eindelijk de foto’s te zien. Dan ga ik zaterdag al mijn spullen inpakken en de kamer poetsen. Eigenlijk zou ik zaterdag met de kids naar de watervallen gaan…MAAR wat een beetje jammer is; er is hier een familielid een paar weken geleden overleden. Afgelopen weekend was er een begravenis hier in Techiman (wat trouwens heel bijzonder was), maar aankomende week is er begravenis in het Noorden (daar komt die overleden vrouw vandaan). Dus aankomende week zijn er weinig familieleden hier thuis! (Ik heb vanacht om 4 uur afscheid genomen van mijn hostouders..zusje..broertje..etc. heel raar trouwens en het dringt ook nog niet helemaal door). Maar dat is dus de reden dat ik niet meer naar de watervallen met de kids kan, heel jammer. Maaaaaaar…ik ga daarom gewoon hier een feestje bouwen. Dus zaterdag ga ik richting de markt in Techiman om van alles te kopen; kip, snoep, drinken, etc. Dus zondag van 12.00 tot 21.00 feestje in Techiman, jullie mogen ook komen.

En maandag vertrek ik richting weer richting Accra (hoofdstad), Voor zondag heb ik een orgineel afscheid bedacht… MAAR ik laat jullie in spanning zodat ik dit in mijn volgende verhaal kan vertellen. In mijn volgende verhaal vertel ik ook nog iets over al het sponsorgeld, (want mijn verhaal wordt nu echt veeeeelste lang en krijg pijn aan mijn hoofd) (ben een computer helemaal niet meer gewent)). Het sponsorgeld gaat echt naar iets geweldigs....haha mooie cliffhanger!! zo gaan jullie allemaal mijn volgende verhaal weer lezen, joepie!

Mijn laatste week ga ik richting de kust om hier rond te reizen…Als ik diep van binnen kijk had ik liever bij de kids willen blijven, maar ik denk dat het een te grote stap wordt als ik van weeshuis naar Nederland ga. Dus ik hoop dat ik met het laatste weekje reizen het afscheid een beter plekje kan geven (oke, dit klinkt wel heel zwaar), maar volgens mij wordt het ook wel zwaar!

Nogmaals weer bedankt voor al die reacties op foto's en mijn verhalen..en ook al die leuke mailtjes die ik van iedereen krijg. Toen ik net al mijn berichtjes las kreeg ik tranen, het is zo fijn om berichtjes uit Nederland te krijgen! Ik hoop dat voor jullie de zon al iets meer begint te schijnen!! En alvast fijn weekend

All my love,
Pita

Ps. JA nog even mijn excuus voor AL mijn spellingsfouten...ik weet dat ik veel spellingsfouten maak, maar dat heeft 2 redenen... als eerst, ik ben dyslectisch haha. maaar daar mag ik natuurlijk niet alles op gooien, dus het tweede; ik schrijf met mijn hart en niet met mijn hoofd :)!

Take care everybody!!

Week 10; "Driver it was a goat..."..."yes, I know! it was not my fault"

“..Ik kijk naar de taximeneer die het gaspedaal nog dieper in drukt met z’n rechtervoet. Helaas kan ik niet zien hoe hard we gaan omdat de snelheidsmeter niet meer werkt, misschien maar beter ook bedenk ik me. Toch zit ik ontspannen en rustig naar buiten te kijken….rode zandvlaktes, lemen hutjes met rieten daken, palmbomen, kapotte auto’s en vrachtwagens langs de weg, Afrikaanse vrouwen die water uit een put halen, stel koeien die op hun gemak de weg over steken…en dan zie ik links van de auto een heel schattig klein bruin geitje…’taximeneer, please..wilt u remmen?’ gaat er door m’n hoofd..maar voordat ik de zin kan afmaken in mijn hoofd…*BAF*. Mijn hand gaat naar mijn mond, mijn wenkbrouwen schieten omhoog en ik kijk verschrikt Krista aan. “oh god, wat was dat”, vraagt ze aan mij. “Dat wil je niet weten”, zeg ik terwijl mijn hand nog steeds tegen mond zit en mijn wenkbrouwen ondertussen bijna in mijn haar zitten. Ik draai mijn hoofd naar achter en zie daar het schattige kleine bruine geitje op de grond rollen. “het was een geitje”…Krista kijkt me verschrikt aan, “OH NEE, ECHT?”..”JA ECHT!”. Dan valt het me op dat we gewoon nog aan het rijden zijn, ik ga op het puntje van de bank zitten; “Driver, it was a Goat….”..”Yes I know”, antwoordt hij droog en hij begint te lachen. Ik zie hem denken: “blanke…wat een watjes”. Ik zeg dat het niet echt normaal is om een geit aan te rijden..waarop hij op hij een typisch Ghanees antwoord geeft: “It was not my fault, it was the fault of the goat”.

Oke……. hierna hebben Krista en ik heel hard gelachen, waarom? Omdat het gewoon een hele rare onnatuurlijke situatie was. Maar weetje, dit is Ghana. Je bent er op ingesteld dat alles kan gebeuren, dus je kan ook tegen aan geit aanrijden, misschien is dat de reden dat we ook redelijk rustig bleven. Nadat dit was gebeurt ging ik me bedenken hoe het in Nederland er aan toe zou gaan als je een geit aanrijd…Het hele verkeer zou stoppen, de autorijder zou zich schuldig voelen, minimaal 5 mensen zouden zich bekommeren om de geit,(Krista zou gaan huilen), dierenambulance zou worden gebeld…maarja de kans dat je in Nederland een geit aanrijd is natuurlijk ook klein! Later heb ik dit verhaal verteld aan mijn hostvader, hij reageerde ‘ohno that’s not good!..Niet goed” (hij kan; heel goed en niet goed, in het NL zeggen). En toen vertelde ik hoe het in Nederland aan toe zou gaan, ik begon te vertellen dat wij een dierenambulance hadden…haha jullie hadden echt zijn gezicht moeten zien, lachwekkend!! Toen het gesprek over was vroeg hij 10 minuten later echt heel droog “do you really have a animalambulance?” Dit vind ik wel een heel mooi verschil tussen Nederland en Ghana.

Afgelopen week was een rustig weekje in het weeshuis, opzich wel fijn. Last van hoofdpijn en moeheid, springtouwen heb ik afgelopen week maar even achterwegen gelaten. Ik woon in het weeshuis…en dat maakt het vermoeiend. Het is niet dat ik 8 uur achter elkaar werk, maar je zit gewoon altijd in de werksfeer. Wat aan de ene kant ook heel erg fijn is; savonds kan ik gewoon fftjes met de kids spelen of tv kijken. Maaar omdat we dus altijd in werksfeer hier thuis zitten proberen Krista en ik af en toe te ontspannen. HOE? NOU! Onze hostouders hebben een laptop (ja belachelijk..) maar..deze hebben wij vrijdagavond geleend en ik heb nog een paar dvd’s als verrassing voor de kinderen. Maar ik moet ze natuurlijk eerst nog even goedkeuren, DUS wij hebben vrijdagavond Sherk zitten kijken! Ontzettend leuk. We hadden Ghaneze chipjes gekocht en Ghaneze chocola (die echt heerlijk is), en nog een heerlijke pineapple gegeten! De laptop is heel slecht, allemaal strepen door het beeldscherm, dus echt goed konden we het niet zien, maar het ging om de sfeer!! Ga maar naar de fotos om te kijken hoe het er uit zag. Zaterdag zijn we ook een dagje(ochtendje) weg geweest. In de buurt van Techiman (mijn dorp/stadje), zitten de “Fuller falls”. Waterfallen die niet zo heel bekend zijn. Dus hier zijn we zaterdagochtend om half 10 heen gegaan met de taxi en toen kwamen we in een soort van paradise…helemaal niemand was er!! Geen Ghaneze mannen die naar je zitten te staren. Dus we konden eindelijk in onze bikini onder de waterval zitten. WOOOOOW wat is mijn buik en rug lelijk wit vergelijken met de rest, haha! Voor een beeld moet je weer naar de fotos :).

In 2 verhalen hiervoor heb ik het gehad over ‘de knappe werker’ van de badkamer.. toen het verhaal hiervoor vond ik hem toch niet meer zo knap want hij kwam niet meer..nou in dit verhaal vertel ik dat ik hem toch wel weer knap vind! Hij is vrijdag EN zaterdag geweest en het is echt bijna af !!! Wat ben ik gelukkig, want nu kan ik zelf het resultaat nog zien (en dus aan jullie laten zien), gelukkig gelukkig gelukkig. En ik hoop dat ik dan nog de badkamer kan gaan schilderen, want ik heb nog verf over. Ik ben hier in het weeshuis nog maar 2 weken..dus het is nog wel de vraag of het gaat lukken (omdat ik ook nog ga reizen). Maar mocht het niet lukken, het is nu al super mooi aan het worden! Ik laat jullie nog wel even in spanning met de fotos, want ik wil graag het hele resultaat in 1 keer laten zien….Sorry!

Dan even minder nieuws; Baba, dat is de hostopa, had een zus…die is vorige week zondag overleden. Ze kwam super vaak hier op bezoek in het huis en ik heb haar ook een paar keer ontmoed. De manier waarop ze overleed is erg naar, ze is overreden door een bus…bloh. Volgend weekend is de begravenis al..dat is voor hier in Ghana enorm snel. Soms kan het 3 maanden duren voordat begravenis komt..en soms duurt het zelfs 1 jaar! Krista, Evi (andere vrijwilliger), Hans (student die hier afstudeer project doet) en ik zouden van woensdag tot zondag naar het Noorden gaan om te reizen. Maar Krista en ik gaan nu tot de zaterdagochtend, zodat we er bij kunnen zijn bij de begravenis…wel zo respectvol voor de hostfamilie.

De hostfamilie…ik ben zo blij met deze familie! Vorige week was ik aan het handwassen en toen zat Elli bij mij en begon weer erover dat ik naar de buurvrouw moest, maar ik snapte niet zo goed waarom nou..Het engels van de Ghaneze is namelijk niet echt goed! Ze spreken echt gebrekkig Engels, het scheelt dat ik ook niet vloeiend Engels spreekt en daardoor lijkt het af en toe makkelijker te gaan. Een paar voorbeelden: “Can i AKS you something”(AKS ipv ASK), 'Wear this for me'... (dat zeggen ze ik ze moet helpen met aankleden..hahaha zo grappig) “This is me” (als iemand bv kledingstuk aanwijst en zegt dat dat van hem/haar is), “Pita, come to the hall” (de tv kamer noemen hun de hal) “Take me’’(zeggen ze als ze willen dat je hem/haar optilt), “Look at”..(en dan zeggen ze dus niet iets van ‘look at the table..’ maar echt alleen ‘look at’) ”The time is up”(als we bv. de kinderen moeten gaan halen van school of moeten helpen met wassen)..”Collect your baby”.. “Collect your food”( haha collect zeggen ze de hele dag door) Maaaar wacht, ik dwaal weer af, ik wilde het namelijk even hebben over de hostfamilie. Zoals ik begon, Elli begon erover dat ik naar de buurvrouw moest en ik snapte niet zo goed waarom. Uiteindelijk heeft ze nog een keer uitgelegd waarom Krista en ik daar heen moesten….kippenvel moment! Onze hostmommy heeft voor ons stof gekocht…en onze buurvrouw gaat voor ons een jurk maken. Waarom? Omdat ze zo ontzettend blij met ons zijn!!! Heel bijzonder, maar ik vond het een beetje dubbel…ik bedoel, eigenlijk zou ik liever willen dat ze het geld waarmee mijn jurk wordt gemaakt aan de kinderen geven voor eten of kleren of zoiets…Maar ze vinden het enorm fijn om dit aan ons te geven, dus daar denk ik maar vaak aan en geniet er gewoon van dat ze dit voor ons doen. Dus vorige week ben ik samen met Krista en Elli naar de buurvrouw gegaan…Al mijn maten opgemeten en ik heb de stof al gezien..super mooi blauw! En vandaag zou ze starten met onze jurken en als het goed is is het binnen 1 week af, joepiedepoepie! Ben erg benieuwd!

Woensdag vertrekken Krista, Evi, Hans en ik richting het Noorden om een paar dagen in een echt Afrikaans dorpje te wonen, Bolgatanga om precies te zijn (zoek maar op waar het ligt). Als het goed is ga ik in zo’n lemen hutje slapen, buiten koken (al doe ik dat hier in het weeshuis ook), maar gewoon echt back to basic..hoe gaaf!? Ik kijk er enorm naar uit! Daarna nog 1,5 week in het weeshuis…en dan ga ik richting het zuiden om daar mijn laatste daagjes te ontspannen..het afscheid van het weeshuis zie ik echt enorm enorm enorm ENORM tegen op. Maar er is geen ontkomen aan! En ik verlang ook wel weer om lekker thuis te zijn en vooral jullie weer te zien..maar het afscheid is gewoon niet leuk! Maar dat komt ook wel weer goed.

Ik hoorde dat het zonnetje daar een klein beetje weer gaat schijnen?! Geniet van jullie aankomende week, dan doe ik het ook! Tot volgende week weer 'n keer!

Love,
Pita

Week 9; Tamale & Koniginnendag

“..Mary komt op me afgerend, ”pita pita pita, spell this for me”…”Oke, come and sit down next to me; T.O.D.A.Y….I.S…A…B.E.A.U.T….” Voordat ik het in de gaten heb is het pikken donker en kan ik het boek van Mary niet meer lezen. Een golf van schrik komt over mijn lichaam heen maar ik merk dat de kids het wel leuk vinden. Gillend en lachend rennen ze door de kamer heen, mijn gedachten gaan terug toen ik zelf ook die leeftijd had van 7 jaar….Wat was het toch spannend tijdens het schoolkamp wanneer donker was, je kunt doen en laten wat je maar wilt, wantja…niemand ziet je! En het leukste is als de docenten langs komen gelopen…wat een spanning! Dan word ik wakker geschut uit mijn gedachten, 2 kindjes zijn tegen elkaar op zijn gebotst; “Bra bra bra”, zeg ik op z’n Ghanees en ze komen allebei huilend op me af, ik geef ze een knuffel en kus. Ik begin te zingen en binnen 2 tellen zingen de meeste kids mee; “If you happy and you know it clap your hands…..If you happy and you know it clap your hands….if you happy and you know it and you really want to show it if you happy and you know it clap your hands”, mijn schrik heeft al lang plaats gemaakt voor een gelukzalig gevoel, alweer! Mijn inspiratie om de kinderen bezig te houden gaat maar door en ik pak snel mijn zaklamp, vraag of Mary wil schijnen op de muur….ik leer de kinderen hoe je de schaduw van een hond, konijn en vogel op de muur kan krijgen door middel van je handen, de vogel vinden ze het mooist.. “NOOOOO don’t stop Pita, the bird the bird the bird!”, en dat terwijl mijn armen lam beginnen te worden. Opnieuw schrik ik, maar dit keer omdat het licht weer werkt….normaal juicht iedereen als het licht het weer doet, dit keer kijkt iedereen maar een beetje sip omdat we niet meer schaduwspelletjes kunnen spelen. Ik sta op van de bank en loop richting het lichtknopje om hem uit te doen, ga op de grond zitten en binnen 3 tellen zitten er 7 vrolijke kindjes om me heen…wauw”

Ja het licht valt regelmatig hier uit! De afgelopen dagen iedere avond eigenlijk wel, vaak 1 of 2 uurtjes. Maar het kan ook veel langer, ik hoorde van een andere vrijwilliger die in Tamale zit dat ze 72 uur zonder stroom heeft gezeten…

In mijn vorige verhaal schreef ik al dat ik last heb van wondjes(muggenbultjes die ik kapot krap, of omdat sneetjes omdat ik bomen klim, etc.). ou vorige week werd het eigenlijk nog erger. Mijn enkel werd helemaal dik en kon niet meer normaal lopen, alles was rood, dik en ontstoken. Dus….toch maar met een beetje (heel erg veel) twijfel en onzekerheid naar de apotheek gegaan. Het was een klein gebouw (hok) en er stond een mooie Afrikaanse vrouw rond de 60 jaar. “Helloooo? Can you help me please”.. “Akwaaaaaba’’. Zo lief..dat betekend welkom! Dat zeggen ze allemaal hier. “Do you have Betadine?”.. Ze keek me aan alsof ik van Mars kwam.. ik liet haar mijn ontstekingen zien “oooh yes, i’m coming”. Ze pakte een tube en ook nog een paar pillen en vertelde er wat over. Oke… pillen? Hoezo pillen? Dat ging er door mijn hoofd, ik schrijf alles op hoe het hete en vertelde haar dat ik even met mijn moeder ga bellen en dan terug zal komen als ik het nodig heb. Aah..ze was diep beledigd dat ik haar niet vertrouwde.. en heel erg logisch dat ze beledigd was..met een paar grapjes en toen ik haar vertelde dat ik weer terug kwam heb ik haar toch weer vrolijk gekregen; godszijdank! Enja… ik ben terug gekomen! ‘I’m sorry!! I will tell everybody that you’re the best in Techiman”, dat zei ik toen ik terug kwam en gelukkig kon ze er om lachen. Dus nu ben ik aan de antibiotica en het gaat iedere dag beter, het is zelfs bijna weg, alleen een paar lelijke littekens…maar ach, mooi aandenken?! Ik ga morgen wat fruit kopen en loop dan even langs haar winkeltje om haar nog een keer te bedanken.

Zaterdag ben ik op bezoek gegaan bij Nienke in Tamale, ik was benieuwd naar haar gastgezin en ik wilde Tamale goed bezoeken. Tamale ligt in het noorden van Ghana, 4 uur reizen vanaf Techiman. Zaterdag rond 8 uur ben ik naar Station gegaan in Tamale..en het is altijd weer de vraag of en hoelaat de trotro (een busje die uit elkaar valt) komt. Ik had geluk!! Binnen ‘n kwartier stond de trotro er en 3 kwartier later reed de trotro al weg, joepiedepoepie. Eigenlijk is het wel absurt…op zaterdag 4 uur heen reizen en op zondag 4 uur terug reizen..haha in Nederland doe je dat niet zo snel, maar hier wel! Het is eigenlijk best normaal. Rond 1 uur stond ik in Tamale om te wachten op Nienke. Tijdens het wachten ben ik nog 4 andere blanke, Nederlanders, tegen gekomen en later zijn we met de 4 Nederlanders, Nienke, Jack( een duitser die Nienke kende) en Dave (een Australier die ook b ij Nienke’s gastgezin woont) wat gaan eten…..Ordinaire frietjes…en eigenlijk vond ik ze helemaal niet echt lekker! Ik heb hier in Ghana niet echt Nederlands eten, maar ik mis het echt niet…het enige wat ik mis is mijn kaas en jogiedrank! Maar voor de rest…nothing! Dus vanaf nu ga ik weer het Ghaneze voedsel eten! Wat is dat dan? Hoor ik jullie denken..nou foefoe en bankoe.. dat is een soort deegbal met pindasaus… en dan hebben we nog Yam..dit is een soort aardappel met een sausje van groene bladeren…en ik krijg hier in het weeshuis spaghetti (niet echt ghanees…). Ohja trouwens, naast de kaas en jogiedrank…mis ik ook de groenten!! Ghaneze eten echt weinig groenten (in ieder geval in dit weeshuis… maar volgens mij over het algemeen eten ze niet heel veel). Een paar vrijwilligers hebben al gezegt dat ik hier best wel wat van mag zeggen…maar ik merk gewoon dat ze wel echt met liefde voor me koken en voor hun is het niet normaal en ik wil niet gaan zeuren. Dus zolang ik me lichamleijk nog steeds goed blijf voelen ga ik niet zeuren en eet ik gewoon ipv 5 mango’s+1 ananas op n dag 7 mango’s+1ananas+2 appels op n dag…dat vind ik geen enkel probleem! Maar ik dwaal een beetje van mijn verhaal af!

Na het eten zijn Nienke en ik gaan shoppen…..woooow wat hebben ze mooie spulletjes in hier in Ghana! Mooie kleren, mooie tassen, mooie beeldjes..alles is mooi! Volgens mij hebben we wel 1,5 uur geshopt, haha heeeeerlijk!!!! Ik voelde me echt gelukkig worden (dat kennen we*de vrouwen* allemaal wel toch?). Daarna ben ik samen met Nienke richting haar huis gegaan…zo leuk om te zien hoe andere vrijwilligers wonen! Ze woont erg leuk, heeft haar eigen kamer(!!) en de andere vrijwilliger heeft een tv+dvd op zn kamer staan, WOOOOOOOW HOE LUXE! Ik zou het niet willen…maar…ik heb wel zaterdagavond een bijzondere avond gehad; we hebben met zn drieen de titanic gekeken!! Haha geweldig toch?

Zondag weer terug gegaan met de trotro. NOU dat was ook nog een ervaring opzich. Ik zat in de trotro naast een vrouw die zwanger was…ik geloof dat ze echt bijna aan het bevallen was ofzo! Ze had het zwaar, iedere bobbel deed pijn in haar buik, ze heeft wel 1 liter gezweet en we hebben wel 5 keer gestopt omdat ze moest plassen….ik vond het zo sneu dat ik wat water voor haar heb gekocht en vroeg om het half uur of het een beetje ging met dr, “im fine im fine im fine….” Zei ze iedere keer, nou ze was echt niet ‘fine’, dat zag een blind paard nog wel! Uiteindelijk heeft ze Techiman gehaald zonder te bevallen...wel fijn want zoveel ervaring heb ik niet met kinderen op de wereld brengen moet ik eerlijk zijn…

Het thuis komen was weer een feestje! Tijdens het shoppen heb ik ook aan de kids gedacht (nouja, eigenlijk denk ik de hele dag aan de kids als ik weg ben). Maarrrr, ik zag een verkoper in Tamale staan met dvd’s….nou kijken de kinderen altijd slechte films voor ze, fightmovies enzo, bah! Daarom….heb ik allemaal films voor ze gekocht (ik had ook films mee genomen vanuit Nederland, maar niets werkt) en ik heb MR bean gekocht hier in Ghana!!!! Dus ik begon zondag in the afternoon: “dear children…i’ve got something for you….MR BEAN MOVIEIEIEI”. Hahaha ze gingen weer door het lint; 3 enthousiaste klappen tegen mn hoofd gehad, 10 knuffels en 18 keer thankyouthankyouthankyou gehoord. Haha! De hele avond hebben we MR bean gekeken, wat hebben de kinderen gelachenn!! (ok, misschien ik nog wel het meest?)

Geen rommelmarkt of festival voor mij dit jaar…maar geloof me, dit was mijn leukste koniginnendag die ik ooit heb gehad!!! Daarom ga ik aan jullie dit vertellen;
Maandag rond 11 uur ben ik samen met Eli naar de market gegaan; Eerst nog wat over Eli… In mijn vorige verhaal heb ik wat verteld over Bernice…het is wel duidelijk dat dat mijn schatje is. Maar Eli heeft mijn hart ook gestolen. Ze is 13 jaar en werkt ontzettend hard, zij is de enige die niet naar school gaat en tijdens de periode dat iedereen leuk op school zit werkt zij in het weeshuis. Ik vind het hartverscheurend om te zien hoe hard zij werkt. Maar ze is zo’n leuk mens waar ik heel hard mee kan lachen aan de andere kant heb ik al veel redelijk serieuze gesprekken met haar gehad. Ze slaat de kinderen niet echt, een van de weinige..Ze zorgt echt goed voor de kinderen; en dat terwijl ze zelf ook nog kind is, hoe kan dat toch vraag ik mezelf soms af. Het begin was ze terughoudend (zoals iedereen) maar nu! in dit weeshuis ben ik de grootste knuffelbeer en ik knuffel dan ook met iedereeeeen. Eli houdt ook van knuffelen, dat merk ik aan alles! Dus ik probeer vaak even haar hoofd te kietelen zodat ze evennn kan ontspannen! Maargoed, dat even tussendoor over Eli! Maandagochtend 11 uur op de market…daar was ik gebleven. Ik wilde graag oranje drinken, oranje snoepjes, oranje koekjes gaan halen..ofja, alles wat maar ‘n beetje oranje is wilde ik gaan halen! Ik werd helemaal enthousiast bij ieder oranje spulletje wat ik zag…en wat had Eli een lol als ik weer een beetje gek deed. “My crazy sisterrrrrrr” zei ze dan. Toen ik bezig was met mijn oranje drinken in mijn tas te doen zag ik Eli’s ogen naar een bepaald kraapje gaan, ik vroeg aan haar: “Can I buy something for you? Do you need something?”. Oh ze keek me aan alsof ik sinterklaas was, en eigenlijk voelde ik me zo ook. Vervolgens heeft ze volgens mij dr ochtend van dr leven gehad; Een nieuwe BH, nieuwe oorbellen voor haar en de kids, hand crème, nieuwe slippers…om het af te sluiten met een lekkere Egg-pie( dit is een soort van bladerdeeg verwikkelde ei…echt heerlijk!). Ze heeft wel 20 keer ‘thankyou’gezegd, wat een waardevolle ochtend voor haar en mijzelf.

Rond een uur of 2 ben ik de kids gaan verrassen met schmienk die ik mee genomen heb uit Nederland. Vervolgens ben ik bijna 1,5 uur bezig geweest met 17 gezichtjes te schmienken; NL vlaggetjes en ‘Holland’. Geweeeeeeeldig!!! “LET’S PLAYY!!!!!!!” zei ik toen ik eindelijk klaar was met schmienken en binnen 3 tellen stonden ze te touwtje springen, twister te spelen en muziek te maken… Sayire kwam nog bij me staan en zei:”you’re awesome..thankyou so much”. Ja, mijn mond krulde nog meer op dan die al deed en dat terwijl het leukste nog moet beginnen….het watergecht!!! Ik had van Nienke waterballonnen gekregen en had zelf nog een paar grote balonnen liggen. Dus we zijn met z’n allen die ballonnen gaan vullen en emmers met water gaan vullen….een groooooooot watergecht en het leukste watergevecht wat ik ooit heb gehad dat wel1,5 uur heeft geduurd…zelf Nana (een vrouw van 60 jaar die werkt in het weeshuis) heeft even mee gedaan nadat ik haar een natte knuffel had gegeven, ze ging echt helemaal los!!!!! De eerste week was ze echt heel anders dan ze nu is, ze lacht veel meer en ze lijkt wel een beetje los te komen ofzo! Krista zei dat dat echt komt door mij, dat ze een stuk losser is geworden…wauw daar kreeg ik wel even kippevel van toen ik dat hoorde! Van te voren zat ik nog te twijfelen of ik een watergevecht wel moest beginnen…want missen vinden ze het hier waterverspilling….nou..dit was echt alles behalve waterverspilling, ze kids hebben zoveel plezier gehad!

Om de dag goed af te sluiten heb ik mango’s en ananassen gekocht…deze hebben we heerlijk met elkaar gegeten..en als ‘slagroomtoefje op de pudding’ (dat is toch een spreekwoord?) hebben we met z’n allen MR bean the Holiday gekeken…Zoals ik al begon; mijn mooiste koniginnendag tot nu toe..En wat ik zo mooi vind is dat ik vanaf nu elke Koniginnendag aan deze bijzondere dag zal denken….! Beetje jammer dat ik te weinig fotos heb genomen.. maar dat komt omdat ik zo aan het genieten ben, en ja... tijdens het watergevecht durfde ik het niet.. maar ik heb alles opgenomen in mijn hoofd!

Dan nog even kort hoe het staat met de badkamer…ze hebben vorige week niet werkt; waarom? Tsja..dit is Ghana! Dus mijn hoop is weer gevestigt op morgen dat ze komen..Dusse…die werker/ ‘lekkereding’ vind ik niet meer zo ‘lekker’, want hij is n luie donder!!! En dan over het uitje met de kids; eigenlijk wilde ik het deze zaterdag doen, ook omdat Krista er dan nog is…maar helaas gaat het deze zaterdag niet lukken omdat mijn hostmommy niet thuis is en Nana is er ook niet. Dus nu gaan we op zaterdag 19 mei!!! Een busje huren…en op naar de watervallen om hier lekker met zn allen te zwemmen en spelletjes te spelen…allemaal mogelijk door jullie daar in Nederland!! En dan wil ik nog op mijn laatste avond hier iets speciaals gaan doen; heel lekker eten kopen, en misschien een cadeautje voor alle kinderen kopen…maar wat moet ik nog even goed over na denken. Daarbij heb ik de DVD Ice age, Tarzan, Shrek 1,2,3 en belle en het beest gekocht…..dus dit wil ik nog als verrassing geven! (maar ik heb nog veeel meer leuke kinder dvd’s gekocht,.dus ik ga iedere week (dit zijn er nog maar 3)nieuwe dvd geven aan de kids).

Oke, nu wordt mijn verhaal echt te land, sorry! Dus nog even het laatste puntje! ik wil jullie nog even allemaal bedanken voor al die reactie op mijn verhalen en fotos.Haha ik voel me net sinterklaia ik kan zien hoevaak alles wordt gelezen..en dit is echt rond de 300 keer, bizar! Het is fijn om te weten als je zo ver van huis bent dat mijn verhalen worden gelezen!! Ook ben ik jullie nog steeds dankbaar voor al het geld, ik heb nog veel meer ideeen wat ik ermee wil doen. Maar ik laat jullie in spanning en vertel het nog niet, omdat ik het pas wil vertellen als alles zeker is (anders vertel ik dingen en dan doe ik ze ineens niet meer omdat het niet kan oid.)

Hoe was jullie Koniginnendag? Voelde jullie de spanning van Friso? (is die nog steeds in coma eigenlijk?) Nouja, ik hoop dat daar alles goed gaat en ik begin nederland en jullie wel een klein beetje te missen hoor.....

Love you all,
Pita

Week 8; oooooh de tijd gaat zo snel hier

“De warme grond street mijn rug, de krekels strelen mijn oren, de mangolucht streelt mijn neus en de sterren strelen mijn ogen….Afrikaanse sterren…weetikhet hoeveel km van Nijmegen af en toch herken ik een paar bekende sterretjes, terwijl ik dit opmerk ligt mijn lieve Bernice op mijn buik en van binnen, waar alle andere weeskinderen aan het spelen zijn, schijnt het licht op haar mooie gezichtje. “How are you?”, fluister ik. “I’m fine”, fluisterd ze zachtjes terug. “Ete Sen ?” fluister ik opnieuw alsof ik een echte Ghanees ben. “Eje” fluisterd ze opnieuw terug. Dan begin ik zachtjes te zingen: “Twinkle twinkle little star, how i wonder where you are…up above the world so high…like a diamond in the sky…twinkle twinkle littler star…..how i wonder where..you..areeee”. Ze legt haar zachte lieve donkere handjes in mijn nek en haar lichaampje ontspant. Ik kijk opnieuw naar de donkere lucht met sterretjes, maar niet voor lang, want mijn ogen kijken veel liever naar mijn lieve kleine ondertussen snurkende meisje. Mijn hand kietelt haar kroeshaartjes en ik zie een tevreden slaperig lachje…. “dankjewel meisje voor dit mooie moment”, zeg ik heel zachtjes….daarna pak ik haar op en breng dr naar haar bedje” 18-04-12

Dit lieve meisje heet Bernice, wat vind ik het jammer dat ik haar niet aan jullie kan voorstellen, want ze is zo lief. Eli (hardwerkende wees van 13 jaar) zegt al iedere keer; “its your baby its your baby, take her in your back when you go home”. Laat ik dan maar niet doen…. ;) Ze is ongeveer 3 of 4 jaar (verjaardagen zijn hier niet belangrijk, daarom weet niemand leeftijd van zichzelf, laat staan van iemand anders, hoe oud hij/zij is), ze heeft ontzettend leuke flaporen, mooie krullende wimpers en ze is gewoon ‘n dropje. Toen ik hier kwam was ze redelijk verlegen, daarbij kon ze nog niet echt engels praten…. Maar wooww, ze is echt ouder aan het worden en ik zie haar groeien in haar engelse woordenschat en verlegenheid. Ik probeer iedere dag met haar engels te oefenen (als mijn engelse bijles docent dit zou horen…haha). “What is this?”…”eyes”.. “What is this?”…”ears”…”What is this?”..”Nose…”. “Whaaaat is this???”…”Bellyyyyyyyyyyyyyyy”..en dan begin ik haar heel lang te kietelen en ligt ze helemaal dubbel. Sinds vorige week ben ik begonnen met leren tellen, dit doe ik door middel van klap en zing spelletjes. Spelenderwijs leren is veel leuker dan gewoon leren. Wat ik ook helemaal geweldig vind is als ze mijn naam roept; PI-TAAAAAAAA*klemtoon op TA*. Haha. Gister ging ik trouwens mijn was doen met de hand (altijd, want ze hebben geen wasmachine…en het gaat echt steeds beter, ik deed het gister met zo’n wasbordje) en Bernice heeft mij “geholpen”, eigenlijk duurde het alleen maar langer….maar het is toch mooi om te zien dat zo’n meisje er plezier in heeft!

De kinderen hebben nu vakantie, wat ik mezelf afvraag is of het nou goed is dat die kinderen hier zo lang vakantie hebben want om met 18 kinderen thuis te zitten...…voor mij een reden om goed gebruik te maken van het spelen; de kinderen ook echt kind te laten zijn, wat ik geweldig vind om te doen. Daarbij ben ik vorige week begonnen met de kinderen echt goed te helpen met de klusjes…ik voel me steeds meer thuis in het weeshuis en krijg meer energie, dit gebruik ik om te helpen met de klusjes. Bomen omhakken, onkruid pakken, sjouwen met boomstammen. Rondom het weeshuis zijn veel mango bomen, samen met Eli en Alice ben ik opzoek gegaan naar fruit, hoe gaaf!!!! We kwamen bij de mangoboom van de buren, vervolgens zijn we er in geklommen als een stelletje kwa jongens van een jaar of 6….ooh wat een spanning (wantja…het is natuurlijjk wel de boom van de buren). Woooh, in total 4 heerlijke mango’s en daarna hebben we nog 2 watermeloenen gevonden. Ontzettend warm om dit allemaal te doen in 35 graden…maaaar het is stoch super om zo vers fruit tee ten, daarbij merk ik dat de kids het leuk vinden als ik mee ga, ze leren mij echt veel! Het fruit hier is zo lekker…zoveeel lekkerder dan in Nederland, het is niet eens te vergelijken!

Afgelopen vrijdag ben ik samen met Nienke, een vrijwilliger die ik hier heb ontmoet, met de taxi naar het project Hand in Hand gegaan. Om het even te hebben over de taxi….. Het was een auto die in Nederland zou zijn afgekeurd, geen riemen, de weg kon ik via de auto zien, de stoelen zaten los, de deuren konden gelukkig dicht en de motor….. tsja die maakte eng veel geluid. Maar ik dwaal af van het project. Hand in Hand is een project met 80 kinderen die een verstandelijke/licahmelijke beperking hebben. Rond 2 uur kwamen we aan bij het project, geweldig!! Het lijkt echt op een dorp waar allemaal kids met verstandelijke b eperking wonen. Ze leven in groepjes van 4 kinderen en met 1 “mama”. Deze “mama’s” werken hier, ik vond het ontzettend mooi om te zien hoe deze vrouwen hun leven “opzeggen” (ik vind namelijk niet dat je je leven helemaal opzegt…omdat je echt iets geweldigs doet). De kinderen hebben een strak schema; s’ochtends wandelen in het ‘dorpje’, daarna in altijd dezelfde groepjes werken/spelen/school, rond 4 uur zwemmen en dan eten in de eetgroepjes en savonds naar bed. Ik merkte het hele weekend als ik even met de kids ging spelen dat ik me thuis voel bij deze doelgroep (maar dat wist ik natuurlijk al). Als ik hier een langere periode had gezeten, had ik hier dolgraag vrijwilligerswerk willen doen voor n paar maandjes.

Dan even over het hutje waar Nienke en ik in hebben geslapen, zoooooooooo leuuuk! Onze douche en wc was buiten; ontzettend lievelijk klein huisje en een mega groot bed! Ik ga straks de fotos erop zetten, dus ga maar naar mn fotos om ere en goed beeld bij te krijgen. Vrijdag en zaterdagavond hebben we buiten op de ‘verranda’ gezeten, wow echt even vakantie gevoel (gevolg….zit onder de muggenbulten!!)

Zaterdagochtend, na een heerlijk ontbijt met ei in de zon, zijn we naar de Kintampo watervallen geweest. 1,5 uur met de trotro op een heerlijke hobbelige zandweg (gevolg….3x hoofd gestoten + 1 arm bruiner dan de ander). Eenmaal aangekomen…in een soort van oase! Wat prachtig! Ik heb in de 2e week al watervallen gezien die in het oosten van Ghana zitten, maar deze vond ik nog mooier. Vrij snel b en ik het water in gegaan en onder de watervallen gezeten, wauw. Er kwamen allemaal kindjes die met me wilde spelen, waar ik natuurlijk ook helemaal fan van ben, dus ik heb me suf gespeeld. Als je hier een beeld van wil krijgen….kijk naar de fotos!!

1,5 uur terug met de trotro…(gevolg; nog meer mn hoof d gestoten en dezelfde arm verbrand). Eenmaal terug gekomen op Hand in Hand waren er allemaal vrijwilligers gekomen, hiermee hebben we savonds veel mee gekletst. En ik heb al 2 andere vrijwilligers ontmoet die op dezelfde dag terug vliegen als ik! dus ik heb nog meer reismaatjes gemaakt, joepie. Ik heb me nog geen moment alleen gevoeld hier.

Zondagochtend spullen ingepakt en weer richting huis..maaaar we hebben een stop gemaakt bij de Boabeng-Fiema. Dit is een natuurgebied met aapjes! Oooh zo leueuek! Binnen 5 min had ik een stuk of 10 apen gezien en eten gegeven. Echt heel leuk, ook voor dit om een beeld van te krijgen…ga naar de fotos!!

En dan het thuis komen van dit weekend…..2 weken geleden was ik ook een paar dagen weg en toen vond ik het thuis komen al leuk, maar NU! NOG leuker, de kinderen waren nog blijer mij te zien en ik ook!!! Eigenlijk wilde ik de laatste 2 weken gaan reizen door Ghana…maar ik ben mijn plan aan het veranderen…want dat zou betekenen dat ik hier in het weeshuis nog meer 2,5 week in het weeshuis zit…ja dat vind ik echt veeelste kort aangezien ik het zo na mijn zin heb hier. Dus ik heb besloten om alleen de laatste week nog te gaan reizen en tussen door af en toe een paar dagen weg te gaan, zo kom ik toch nog iedere keer weer even terug bij mijn kids!

Dan nog even iets over mijn project en het geld….Het schilderproject is af en daar ben ik hartstikke trots op! Maaar ik heb nog veel geld over. De badkamer van de kinderen is smerig en onhychienisch, schimmels en het is echt niet gezond om hier te douche. Daarom heb ik besloten om dit te gaan renoveren! nouja..ik kan dat natuurlijk niet, maar ik heb het geld(DANKZIJ JULLIEIE). Vorige week heb ik het besproken met mijn hostmom en die zegt iedere dag; god bless you. Ik was vorige week gestressed...omdat ik had het geld gegeven (en het was 'echt heel veel) en ze kwamen maar niet. het is niet dat ik mijn gastgezin niet vertrouw..maar het is Ghana.....afspraken na komen vinden ze erg moeilijk hier. MAAR ze zijn gister begonnen met werken; 1 oudere man..en 1 ontzettend lekkerding van een jaar of 20! hahaha, sorry! maar hij is echt knap, dat moest ik even kwijt. Ze zouden vandaag weer komen...maar helaas zijn ze er niet want het regende vanochtend (jaa..dit is ghana! als t regend doet niemand iets). dus ik moet eerlijk zijn dat ik wel gespannen ben want het moet binnen 3,5 week zklaar zijn, want dan ga ik weg! daarbij jheb ik nog verf over en wil dus ook nog de badkamer gaan schilderen; blauw/wolkjes/zonnetje.... dus ik blijf in spanning zitten! Vasndaag zet ik er nog geen fotos van op, omdat ik graag in 1 keer het geheel aan jullie laat zien! Dus hou je spanning vast ;).

Gister zat ik TV te kijken en toen zag ik meneer Rutte heel sip kijken....Gaat niet goed met poliek daar? Maar nu ga ik stoppen want ik ga proberen de fotos ubteloaden!

Love you all!
Pita

week 7; zweet, bloed en heel veel verf

'Mijn ogen gaan richting mijn rechter hand, ik zie een klein bloed straaltje lang mn duim lopen. Nog 4 letters, bedenk ik me terwijl de kwast in mijn hand zwaarder wordt en de zweetdruppeltjes zich beginnen te vermenigvuldigen. Drie van mijn lieve weeskinderen hoor ik van ver af al aankomen. Ik voel spanning over me heen komen, kinderen zijn namelijk zo heerlijk eerlijk en ik hoop zo dat ze het mooi vinden. Ze komen de hal binnen gelopen....ssstttt...woeeeshh...... ze zijn dood stil en het enige wat ik hoor is mijn eigen ademhaling (iets sneller dan normaal). De ogen van de kinderen gaan van links naar rechts, alsof ze naar een spannende tennis wedstrijd aan het kijken zijn. De stilte wordt verbroken: 'PITAAA..look at look at look at' en ze wijzen naar de muur. 3 gezichtjes veranderen, ze stralen geluk uit! Even later komt mijn hostvader: 'Its beautifullllll! thankyou thankyou thankyou!.... God bless you'.... ja wauw... mijn dag kan niet meer stuk en mijn gedachten gaat naar al die mensen die mij gesteunt hebben om al t geld bij elkaar te krijgen'

3 Dagen lang in 40 graden schilderen was zwaaar, maar wat ben ik blij met het resultaat. De hal heb ik samen met Krista geverfd. Het was een ongezellige saaie duffe boel. En nu is het kinderlijk met ontzettend veel vrolijke kleuren en teksten. Op de foto's kunnen jullie het een beetje zien, maari k moet eerlijk zijn het ik het er bijna niet erop krijg hoemooi het ECHT is! helaas..... Al het tekst heb ik geschreven. Dit heb ik met veeeel geduld en rust gedaan.... Toen ik hiermee bezig was bedacht ik me nog dati k diteen paar jaar terug nooit met zoveel rust had kunnen doen.... daar was ik veelste chaotisch voor. haha OKE nu ik dit zo opschrijf voel ik me wel n oude vrouw. Boven bij de ingang van de deuren heb ik; Akwaaba geschreven. dit betekend welkom!! aan de rechterkant hbe ik:'Frankmay Childrens Home' geschreven. en aan de linkerkant: 'HOpe, Love And compassion for all'. Dit is t slogan van het weeshuis. Rechtsboven aan bij dedeur heb ik gezetr: 'With love, KRista en Pita'. Dit vindende kids echthelemaal geweldig!!!

Tijdens het verfen waren de kinderen naar schooltoe, op 1 zielig ziek kindje na....MAAR WOW...verfen+kinderen= niette doen!! Onntzettend vermoeiend. Dus bijdeze even een respect voor alle papas en amamas die ooit hebben geschilderd met kinderen erbij (en een sorry vanuit mij als ik ooit dat irritantje kindje ben geweest tijdens het verfen..haha). Om nog even op dat zieke kindje door te gaan..... Ze heeft een enorm dik been en hierbij heeftze ook nog koorts gekregen.Ach het is zo sneu. VOrige week ging iemandh aar wondschoon maken, ochochoch...ze moest ozooooo hard huilen, ik heb haar vast gepakt en ze kneep in mijn hand. hartverscheurend, en ik konwelweer mee huilne alsi k wilde. gelukkig zag ik vanochtenddat het een stukje beter ging!!

Maar ik dwaal van mijn verf-verhaal af! Afgelopen zaterdag hebben we de puntjes op de i gezet wat betreft het verfen: Alle kinderen mochten hun handen besmeuren met verf om vervolgens een handafdruk op de muur te maken!! KAn je je het voorstellen?18 kids, 4 potten verf, spanning en niet zo'n mega grote hal......CHAOS!! maart is helemaal goed gekomen, wat een gaaf moment en ik weet zeker dat de kinderen dit moment bij blijven. (en mij ook....ik vermoed bij ieder moment in mnlevendat ik weer ga verfen dat ik hieraan terug denk) Ik ga zodelijk weer proberen fotos te plaatsen en dan hoopio k heeeel erg dat jullie t een beetje kunnen zien!! en anders moeten jullie maar van mn aannemendat het heel mooi isgeworden (ik ga ook nog een filmpjemaken... en als ik weer terug ben in NL ga ik die uploaden en plaats ik hem op internet zodat jullie t ook kunnenz ien)

Gisterochtend, zondagochtend, om 7.00 zat ik al in de kerk.... wauw! Het geloof staat in mijn dagelijks leven best ver van mij vandaan, maar hier in Ghana is er geen ontkomen aan!!! Het is hier zo belangrijk, ze leven voor god! Het geloof is katholiek. Ik vind het mooi om te zien hoe ze hiervoor leven al is het voor mij moeilijk voorstellen waar ze allemaal in geloven. Afgelopen nacht werd ik wakker... en toenh oorde ik mijn hostmother heel hard zingen/schreeuwen...ze was aan het bidden, en dat om 3 uur sncahts!! De kerkdienst van zondagochtend was echt mooi.Ze zingen,dansen en schreeuwen als hun leven er van af hangt, mensen liggen op de grond en de handen gaan de lucht in. Ik heb geen iudee waar ze het overhebben, maari k doe met enorm veel enthousiasme mee en ik merk dat ze dit geweldig vinden. Eigenlijk is dit weer iets waar ik lang over kan door type...maar wat je moet voelen en mee maken.

Aankomend weekend ga ik naar 'Hand in Hand. Dit is een project dat onderdak bied aan 60 gehandicapten kinderen.T word gerund door Nederlanders. Ik verblijf hier mijn hele weekend bij deze kuinderen. Ontzettend bijzonder natuurlijk... kan niet wachten!

Ohja trouwens, Wat ik niet had verwacht tijdens mijn 3 maanden is dat ik de eerste 6 weken diei k nu heb 'doorstaan' geen moment ziek ben geweest en dat iknog steedsi edere dag 10 tot 15 min touwtje spring! Het enige waar ik een beetje last van heb is dat al mijn wondjes/sneetjes die ik krijg heeel snel ontsteken.. ik kan me herrinneren dat je dan vitamines moet eten? Weet iemand welke? :)

Ohja nogiets,haha (lekker chaotischweer) ik ben geweoonal op de helft!!!! raar he? gaat veelste snel voor mij!! Maarja, dat is dus een redendat ik dit verhaal ga stoppen en een heerlijke pineapple ga kopen (ohnee, eerst de fotos proberen te uploaden)

Hoe ishet in NL? al iets beter weer???!!
Dag lieve nederlandertjes :)

sorry voor al mijnspelfouten/woorden aan elkaar/etc. maar mijntoetsenbord werkt niet echt mee!!