week 6; even n paar daagjes weg; 'terug naar de kust'

'..'Ik voel me een net geboren schaap die wankel op zn poten staat en onzeker naar z'n mama zoekt. Er komt een stevige vrouw met een serieuze blik naar me toe gestrompeld. Ze draagt op haar hoofd een ijzeren schaal met zakjes water erin, ze schreeuwt in mijn linker oor en blijft mij mij maar serieus ( bijna angstaanjagend) aankijken. Mijn hart gaat zo tekeer dat ik er niet goed van wordt. IK verzamel al mijn moed bij elkaar en zeg: 'noooo..thankyou'. Mijn 'no thankyou' klinkt hetzelfde als dat schaapje die voor t eerst 'behhh' roept...'
En hier zit ik dan weer in de TroTro... maar dan 5 weken later (wow.. 5 weken, dat betekend dat volgende week al op de helft zit, bedenk ik me). Dit keer roep ik die stevige-serieus-kijkende-vrouw-met-water-op-haar-hoofd zelf en vraag in het engels of ik wat water mag kopen, best handig bedenk ik me! Een tijdje later komt er een jongen van een jaar of 20 naar me toe en vraagt of ik een rijbewijs kan kopen... hartslag is onder controle en ik maak een kort praatje met hem. 10 Min later komt hij weer voorbij gelopen.... Ik betrap mezelf erop dat ik hem nog herken. De afgelopen weken heb ik het moeilijk gevonden om alle Ghaneze uit elkaar te houden, wat lijken al die mooie afrikanen toch op elkaar! Ik kijk nog eens naar buiten om alle Afrikanen te bekijken.... ja, ik zie ECHT verschil! is dit een teken dat ik aan het inburgeren ben?.....'

Vorige week donderdag ben ik vertrokken, samen met Krista, richting Cape Coast... Even een paar daagjes weg uit het weeshuis... lekker de toerist zijn (al moet ik zeggen dat ik toerist-spelen niet echt heel leuk vind). De eerste twee uur reizen was met een trotro (klein gammel busje), de andere 4 uur reizen was met een MEGA luxe bus!! Zulke luxe stoelen hebben we zelfs niet in Nederland.Er zat ook airco en op een bordje in de bus stond: '23 graden'. woooooooow, ik had het zo koud!!!!!!!!!!! haha dat word nog wat straks in NL.. ik hoorde dat het 6 grade is?! wat erg voor jullie. De eerste driekwartier in de bus waren heel bijzonder; er ging een priester bidden en iedereen ging mee zingen. Ik kan het eigenlijk niet beschrijven hoe bijzonder hety was... het is mooi om mensen te zien zingen in een busreis.. maar je moet het voelen!!
Na veel uur reizen zijn we opzoek gegaan naar een hostel en hier hebben we al snel andere vrijwiligers, waarmee we hebben afgesproken, ontmoed. Binnen 10 minuten zaten we met zn allen aan het strand onze ervaringen met elkaar te delen; wat is het fijn om andere vrijwilligers te hebben die in het zelfde schuitje zitten

Vrijdagochtend zinjn we (evi, krista, rozemarijn en Hans... hans hebben we die vrijdagavnod ontmoed aan het strand) naar het Kakum park geweest. dit is een park met allemaal touwbruggen hoog in bergen; zoooooooooooooo leuk en helemaal mijn ding. ik kan er heel lng over praten, maar dat doe ik niet; ik ga zo mijn fotos proberen te uploaden. fotos zeggen veel meer dan mijn woorden.

Na het Kakum Park zijn we met onze eigen taxi man naar een soort 'grot' gegaan. Het was eigenlijk meer een steen... niet heel bijzonder; maar onze gids vond het een leuk idee om omhoog te klimmen; en geloof me het is niet gewoon een kiezelsteentje. DUS wij als een kudde schaapjes achter onze gids. Nadat ik omhoog ben geklommen (wat eigenlijk achteraf tovch best gevaarlijk was zonder dat ik ergens aan vast zat...sorrymama), ging ik er vanuit dat het uitzicht GEWEEEELDIG was, nou ik stond in een soort van struik.... haha.
Na onze klimtocht op de steen gingen we ontspannen van een boot tocht... boot?? Het was een uitgeholde boomstam met gaten erin, daarbij zaten er eigenlijk meer mensen in dan mogelijk was, haha geweldig!!!! ik vond het echt gaaf. daarbij ging het ook nog regenen! (regen seizoen is bezig). Ik vond het echt prachtig en voelde me geukkig.

De avond gingen we weer met zn allen aan het strand en dit keer werd er live muziek gespeeld en gedanst. WEER een kippevel (tranen in mn ogen) moment. Als ik dit soort momenten zie dan besef ik heel goed dat ik in Afrika zit en dat ik er bewust van moet genieten, dan krijg ik kippevel (niet omdat het zo koud is) en tranen. Maar even buiten dit sentimentelen gedoe... DE MANNEN ZIJN OOK WEL ONTZETTEND KNAP!!!!!! Ze kunnen daarbij ook nog ONTZETTEND goed dansen, stukken beter dan de dames. Ik kan mn ogen er niet van af houden. (maar maak je geen zorgen... trouwen met een Afrikaan? Nooooooit, want ik vind Nederland veelste leuk)

En tsja... zaterdag zat ik nog een hele dag aan de kust... Wat kan ik vertellen over deze dag? echt helemaal niets! Omdat ik niets heb gedaan, haha. Gezwommen in de zee, gelezen... echt even pure 'ontspanning'. Waarom heb ik ontspanning tussenhaakjes geschreven? Omdat ik niet ECHT hier kan ontspannen, dat komt omdat je als blanke noooit met rust kan worden gelaten door al die Afrikanen. Maargoed! Zaterdag zijn alle vrijwilligers die ik heb ontmoet daar helaas weer weg gegaan... ik merk aan mezelf dat ik het zoooo leuk vind om al die vrijwilligers te ontmoeten, maar ook dat ik het zoooo jammer vind ze weer doei te zeggen!

Zondag om 5 uur sochtends zat ik met mn paasontbijt (euh... droogbrood) in de trotro om weer richting huis te gaan en waaaaaaaat had ik weer zin om terug te gaan!! why? ik misde mn kindjes nu al!!! Zondag rond de middag ben ik weer terug gekomen. Het was heerlijk om even weg te zijn uit het weeshuis, maar ik was stiekem nog blijer om mijn kindjes weer te zien!

Ik moet eerlijk zijn dat mijn verhaal van de afgelopen dagen ERG kort is want ik heb veeel meer mee gemaakt.... heb alleen niet zo'n zin om alles uitgebreid te vertellen, haha sorry, dat komt ook onmdat mijn hoofd momenteel weer een heerlijke chaosbol is. maaar.. Krista heeft een mega uitgebreid verhaal, dus die kunnen jullie ook lezen als je wil ;). www.christaaatjuh.reismee.nl

Morgen gaat het EINDELIJK gebeuren... 2 maanden lang ben ik best intensief bezig geweest met geld inzamelen en morgen ga ik beginnen met schilderen! oh wat heb ik er zin in. Volgend verhaal ga ik natuurlijk vertellen hoe het is geworden!! Voor de rest heb ik al meer plannen met het geld; de wc en badkamer is erg lelijk en dit wil ik gaan opknappen. Daarbij wil ik een dagje weg met de kinderen... In de buurt zijn er watervallen en een apenresort... oh ik krijg kippevel nu ik dit opschrijf omdat ik weet dat dit heel bijzonder gaat worden voor de kinderen en mezelf! Dus... ontzettend bedankt voor al jullie steun, ik hou jullie op de hoogte! ennee.. als jullie iets willen weten, vraag het!

Ik wil julie nog bedanken voor ALLLLL die verjaardagswensen... WAT heb ik er veel gekregen, ongelofelijk fijn! Het gaat goed hier en ik heb het na mn zin, maar het is soms ook lastig zo ver van huis te zijn.... en dan zijn al die lieve berichtjes, mailtjes, reacties, noem maar op.. ontzettend fijn! daarbij hoorde ik hier in Ghana dat ik op Nijmegen Atletiek Jeugdvrijwilliger van het jaar ben geworden??? WOW das leuk om hier te horen! :) bedankt Nijmegen Atletiek.

Nou hou jullie taai daar in het koude Nederlandje, ik denk veel aan jullie!
Veel liefs,
Ghaneesje

Week 5: Happy birthday to me!

“…”Happy birthday to me”.. schiet er door mijn gedachten terwijl ik snachts op mijn mobiel zie staan: “02-04-12”.. Vervolgens zie ik een stuk of 10 ballonnen in mijn kamer rond dwarrelen. Ik denk terug aan mijn eerste week in Ghana waarin een vrouw mij vertelde dat ik me niet alleen moet voelen op mijn verjaardag, “We don’t celebrate the Birthday….”. Mijn ogen gaan richting mijn eigen (en Krista’s) verjaardags voorbereidingen; “Eitjes, zelf-gemaakte-snoep-taart, zelf-gemaakte-feest-muts, ballonnenslingers”.Tsja, als Ghana het niet doet…. Dan zorg ik zelf wel voor mijn verjaardag!”

Ja, vandaag ben ik 22 jaar geworden. Vanochtend kwam ik naar alle kinderen; niemand feliciteerde mij, daarna kwam ik mijn hostmommy en hostpappie tegen… Nee hoor, geen felicitatie! En om de dag nog mooier te maken; het regent hier nu al 3 uur lang ONTZETTEND hard…(al was het de eerste 5 minuten heerlijk… dansen in de regen.. dat stond op mijn lijstje “to do”, dus die kan ik mooi afstrepen). Het lijkt eigenlijk wel op een dood normale dag en voor in Ghana is dat ook zo; ze vieren geen verjaardagen. Stel je voor dat ik hier in Ghana dood zou gaan; DAN komt er pas een groot feest, raar he? En als ik ook eerlijk mag zijn zou ik graag even thuis willen zijn vandaag. MAAR… als ik het even hardop mag relativeren: Volgend jaar ben ik weer gewoon in Nederland en de kans is erg groot dat ik dan zeg: “WAS IK MAAR IN GHANAAAAA”. Dus die gedachten hou ik de rest van de dag vast en dan moet het vast wel goed komen!

Afgelopen week was een rustig weekje in het weeshuis. Het leek mij wel leuk om een normale weeshuis-dag te vertellen, zodat jullie daar een beeeetje een beeld bij hebben! Daarom heb ik een willekeurige dag genomen van afgelopen week:

06.00:
“Piep.. piep..piep… Its time to get up.. its 06.00… its time to get up… its 06.00”
JA.. dat zegt mijn wekker iedere ochtend weer! Bril inruilen voor lenzen, pyjama inruilen voor lekker zittende kleren, m’n blaas leegmaken… en dan op naar de kids!

06.15:
“Daar staat mijn lieve Bernice (4 jaar), slaperig tegen de muur aangeleund. Zodra onze ogen elkaar ontmoeten komt ze lachend naar me toe geregend”
En vanaf dat moment ben ik alweer vergeten hoe vroeg het is en begin ik met werken;
Kinderen wassen, drogen, crème opdoen, kleren uitzoeken, eten geven en tussen deze activiteiten ben ik al bezig met spleen en gek doen!

07.00:
“Daar ligt mijn heerlijke ontbijt op tafel te wachten op mij(tjsa, helaas soms ook andersom).. 2 vitaminen tabletten, wit brood met boter en thee”
Het klinkt misschien niet geweldig, maar ik geniet er iedere ochtend weer van… Al mis ik mijn kaas verschrikkelijk!!!

07.45:
“Broodtrommel.. Check! Goede kleren aan.. Check! Iedereen klaar om te gaan.. Check!”
Ik voel me net een mama-Pita wanneer ik de kinderen naar school toe bring. Vaak bring ik de jongste kinderen naar school (de oudere zitten namelijk op een andere school). Als ik de jongste kinderen naar school breng loop ik altijd dezelfde weg, op deze weg staat een Afrikaanse vrouw van een leeftijd van 40 jaar. Iedere ochtend zeg ik enthousiast: “Gooooooodmorniiiiiiiiiiiiiing”. Dan gaat zij helemaal uit haar dak “ WOEHOEEEE.. Et ten sen?” Waarop ik antwoord: “Eye pas!” (gaat goed). Dan gaat ze nog meer uit haar dak, waardoor t hele dorp weet dat ik er aan kom.

08.15:
“Eli (13 jaar) is aan het wassen, schoonmaken, afwassen en andere huishoudelijke zaken aan het doen. Ik vraag mezelf af waarom iedereen naar school mag en zij niet… Het maakt me verdrietig omdat het niet eerlijk is. Al snel besef ik dat ze hier niets aan heeft en ga haar helpen met al het werk”
Wanneer de kinderen weg zijn naar school is het rustig, heeeel rustig. Ik houd me bezig met verschillende taken; afwassen, wassen, kamer schoon maken…. Vorige week was onze kleinste kindje ziek, hiermee ben ik naar het ziekenhuis geweest. Voor de rest is dit de tijd waarin ik lees, schrijf, muziek luister, internet café, naar het dorpje of spelletjes spelen met Krista. Ik vermaak me wel!

14.30:
“Het is rustig… heel rustig zonder kinderen in het huis.. Daarom ben ik blij dat ik zie dat het tijd is om de kinderen op te halen. Van een afstand zie ik ‘mijn kindjes’ al zwaaien en enthousiast rond rennen, op weg naar huis zing ik liedjes met ze “if you happy and you know it clap your hands…lalala”.. Wat ben ik gek op deze kids”
De afgelopen dagen haal ik eerst de kleine kinderen op van school om hierna nog naar de grote kinderen te gaan.. Dit is nog best wel een stukje lopen, maar ik mis hier het sporten enorm, dus ik vind het niet erg! Dat brengt me gelijk op het volgende: Als ik alle kinderen heb opgehaald ga ik 10 minuten touwtje springe en ik kan je eerlijk vertellen dat ik binnen 10 minuten kapot ben!!

15.45:
“Er ligt een stukje papier op de grond, ik pak het op en maak ere en vliegtuig van.. Binnen 2 minuten staan er 5 andere kinderen om me heen“I want a planeeee!!!!” “Make a plane for meeeeeeeeee”
In de middag speel ik met de kinderen; voetballen (5 min, daarna ben ik dood moe), knuffelen, handklapspelletjes, muziek maken, knuffelen, dansen en nog meer knuffelen!!

18.00:
“hmm.. weer het zelfde… en ik mis de kleur groen…”
Het eten is hier niet vies! Maaaar… het is niet gevarieerd. Ik eet hier 3 verschillende dingen: 1, Yam. 2, Rijst met rode saus. 3, Spagetti. Een van deze drie maaltijden eet ik ook in de middag. Helaaas zit e rook geen groenten bij. DUSSE…. Mocht iemand mij ergens blij mee willen maken als ik terug ben? KAAS, VLEES OF GROENTEN (slaaaa!!)

19.00:
“Kinderen, kinderen, kinderen, kinderen, kinderen… moet ik ze maar adopteren allemaal? Gaat er door mijn hoofd”
In de avond zit ik vaak bij de kinderen. Beetje spelen, tv kijken, zingen of dansen…. En de jongste vallen op mn schoot in slaap en vervolgens breng ik ze naar bedje toe. Sommige avonden ga ik ook samen met Krista (vrijwilliger) spelletjes doen.. Ontzettend leuk! We zijn verslaafd aan Yathzee!

20.30:
“…snurk..”
Ja, ik val snel in slaap, dus hier valt niet zoveel over te zeggen! Haha.Wel vroeg he? Ik kan me niet voorstellen dat ik in Nederland na Goede Tijden al naar bed ga, haha.

Zo… nu weten jullie mijn gewone weeshuis-dag een beetje. Ik wilde eigenlijk fotos op mijn reismee zetten, maaar.. helaas! Mijn internet doet het niet goed (aangezien het hier nogsteeds regent kan ik niet naar een internet café, en gelooof me het regent zo hard!). Dus de fotos krijgen jullie nog van mij.. helaas nog even in spanning zitten!

Morgen ga ik tot zondag reizen richting de kust met nog 3 andere vrijwilligers, ik zie het als een soort verjaardagscadeautje voor mezelf. Haha!
En nu ga ik er maar een eind aan maken en hopen dat dit huis de regenbui aan kan…

Heel veel liefs,
De 22 jarige Pita

Week 4, Mole National Park

Het weeshuis en gastgezin, week 3

'Daar loop ik dan vroeg in de ochtend; m'n slippers aan mn voeten op de Afrikaanse grond, 2 kleine lieve donkere kindjes aan mn handen. Als ik 3 extra handen had gehad zaten de rest van de kleine lieve donkere kindjes ook aan mijn handen. Ik hoor links van mij heel zacht zeggen: 'Pitaaahaaahaaaa or Adwoaaaahaaaa.... thats your naaahaameeee'. En 't andere kindje zit hartverscheurend, maar eigenijk ook heel schattig te huilen'

ja, ik ben eindelijk in mijn weeshuis en gastgezin beland. Hiervoor heb ik nog een flinke tocht achter de rug. Vrijdag 16 feb ging de wekker: 'Pieep.. Het is 4 uur, tijd om op te staan.... het is 4 uur tijd om op te staan'. EUH ja dat kan mijn wekker wel zeggen, maar zo voelt het niet! Anyway, het afscheid met het gastgezin van afgelopen week was nog best lastig. Mary, little sister, begon te huilen en ik voelde ook een brok in mn keel.... dat wordt nog wat over 2,5 maand in mijn gastgezin! Rond half 6 zat ik in een bus.. jaaa een echte luxe bus! Nadat ik 13 (LANG!!) uur in de bus heb gezeten kwam ik eindelijk bij mijn gastgezin/weeshuis aan.

Het eerste wat ik zag, was Krista.. een andere volunteer! Super fijn dat ze me opving om mij een beetje de weg te wijze. Het 2e wat ik zag, waren kinderen.... een stuk of 18 donkere lieve kinderen. Jaaaa... het gastgezin zit in het weeshuis! dus vanaf nu heb ik alleen maar kinderen om me heen de komende 2,5 maand. het is maar goed dat ik een van de grootste kindervrienden ben :).

De eerste avond was heel speciaal. Ik zat op de bank met little Bernice (4 jaar oud). Ze zat, lag, op mn schoot en ze viel vervolgens snel in slaap op mijn schoot. Er kwam een hele grote golf 'geluk' over me heen. vervolgens heb ik haar naar bed gebracht...waah het liefs was ik er zelf naast gaan liggen, wat een lief kindje. Mag je lievelingetjjes hebben? want ik ben echt helemaal weg van haar

Het weeshuis en gastgezin is voor termen Afrika best luxe. Het si gewoon een huis en ik deel mijn kamer samen met Krista. Ondangs het wel 'luxe' is ligt mn kamer naast een stuk of 5 stinkende geiten en ik gok wel een stuk of 30 konijnen... aaaah ik hou van koonijntjes!! ik vrees alleen dat deze 30 konijntjes niet bedoelt zijn om te knuffelen... maar eerder als maaltijd. OKE ik ben echt heel erg mijn best aan het doen om me inteburgeren in Ghana. Maar konijn eten? Nee eeeecht niet!

De kinderen vind ik geweldig, maar dit had ik niet anders verwacht eigenlijk. Gistermiddag is er weer iets moois gebeurt wat ik graag met jullie wil delen :)
Eli is een wees van 13 jaar oud. Ze lijkt eigenlijk we 20 jaar, ze werkt ontzettend hard en zorgt voor alle kinderen & t huis. Het viel me gelijk op dat ze niet echt kind kan zijn, dat doet me pijn om te zien. Hier kan ik op lang termijn geen verandering in brengen... maar ik kan wel proberen dat ze soms even kind kan zijn. Zoals gister.... Ze liep door de gang omdat ze weer iets moest schoonmaken, ik hoorde muziek en begon ineens heel raar naast haar te dansen. Binnen 10 seconden stonden we samen, zonder enige schaamte, heel raar en leuk te dansen in de gang. Geweldig toch?

Waar ik me van te voren in NL al op had voorbereid was dat er hier in Afrrika wordt geslagen. Oke, nu ik het in het echt zie merk ik dat ik hier ontzettend veel last van heb. De kinderen worden geslagen door de ouderen, maar ze slaan elkaar ook soms zo ontzettend hard. Ik kan hier slecht tegen en 't doet me pijn als i het zie. Ik hoop dat ik hier op een geven moment minder last van ga krjigen... (iemand tips??)

Ohja wat trouwens ook ontzettend gaaf moment was, is ht volgende:
Vanuit NL had ik allemaal cadeautjes mee genomen, het was zo geweldig om dit te geven. Stel je het je weer even voor:
'Ik zit op de bank met allemaal kindjertjes om mij heen. Iedere keer als ik iets uit mijn tas haal hoor ik' aaaah ' of 'ooooh'.... en dan...... haal ik er 3 dvds uit van MR Bean en wordt iedereen helemaal gek: 'WAAAAAAAAAAH' HE'S GREAAAAAAT! owheoeoeoeoeeh'. The hostmommy ging zelfs uit haar dak. :) Op het einde gingen ze een liedje zingen:G 'Thankjoeeeeee Tahnkoejoeoeeeee... Dankjeweeeel Dankjeweeeel... Medaaasieeee Medasieieieee'.
Dit was weer een heerlijk moment.

Aankomend weekend ga ik naar het Mole Park.. Dit ligt n het noorden. Ik ga samen met nog 4 andere vrijwilligers. Ik hoop hier olifanten en andere grote beesten te zien. Daarbij ga ik slapen in n hutje van klei en buiten in n hok douche.. geweldig toch? Kan niet wachten!

Hoop dat alles goed met jullie gaat :), denk best veel aan NL en ik vind het een geweldig land. Ik hoorde rouwens dat daar nu ook zon is? Heb ik jullie gestuurd!!! :Dhihi hou jullie taai daar in NL
knuffels,
Adwoa, Peter, Pida (jaa zo noemen ze mij hier ook), Obruni(blanke), Sister of... Pita :)

mijn 2e week in Ghana :)

Mahaa! (good afternoon in Twi),
Ete Sen? (how are you in Twi) en dan moeten jullie zeggen ‘Eye pas' (very well in Twi) (Twi = Ghaneze taal hier)

Hier zit ik dan bezwetend(nog steeds) in een internet cafe in de hoofdstad Accra. Er is zoveel gebeurt de afgelopen 1,5 week (wow... 1,5 week, het voelt veel langer) en ik ga mijn best doen om het hier te beschrijven en te vertellen hoe het met me gaat. Maar... ik ben ook heel benieuwd hoe het met jullie gaat daar in t kikkerlandje? \Was het een goede Mol :p? En kan iemand mij bij praten over GTST? (hahaha ohkee, dat is wel heel erg, im sorry).

Vrijdag ochtend (9^de) ben ik samen met Evi, een andere vrijwilliger, naar een gastgezin gegaan in Accra. Wat een geweldige ochtend. Om 05.00 zat ik in een grote wiebelbus en ik was klaar wakker door alle spanningen. Mijn verwachting was dat Ghana nog zou slapen.. Nou dat had Pita mooi verkeerd; Heel Ghana was al wakker en wat heb ik er van genoten; Hardlopende Ghanezen, verkopende Ghanezen, naar-werk-gaande Ghanezen, naar-school-gaande Ghaneesjes en ga zo maar door. Rond ‘n uur of 7 kwamen Evi en ik aan bij het gastgezin... Er stond een heel lief klein donker vrouwtje te wachten op ons en wat werden we lief ontvangen; a lot of hugs!! Daarna werden we voorgesteld aan de hele familie... pfftoeh wat veel mensen maar wat is iedereen lief! Er stond voor ons ontbijt klaar, lekker.... Maar we hadden al ontbijt op, dit durfde we niet meer te zeggen dus heb het maar gewoon naar binnen gewerkt. Alsof dit nog niet genoeg was kregen we om 12.00 weer een bord met enorm veel eten(kip, rijst, groenten en plantian...), woooow en het was geen klein bord!! Om de dag mooi af te ronden kregen we nog een flink bord met spagettie.... Hierna hebben we subtiel gezegd dat we niet zo'n grote eters zijn :P

Deze dag(vrijdag 9^e) was mijn zwaarste dag tot nu toe. Ik voelde me zo ongemakkelijk... Je wild graag beleefd zijn, maar je hebt geen idee wat ‘normaal' is. Daarbij hebben ze een raar accent Engels waardoor ik soms wel 10x vraag ‘sorry?'. Nadat we klaar waren met eten voelde ik me raar... ofja..gewoon..ik voelde me niet thuis! Hierna ging ik naar buiten om beetje aftekoelen en ik de hoop dat ik me beter ging voelen. Mijn hostsister zat ook buiten en begon te zingen... oke... stel je het je even voor:
'een stuk of 6 Ghaneze, jong en oud, zitten op de grond of op stenen, het is donker want elektriciteit doet het niet, als je naar boven kijkt zie je wel meer dan 1000 sterren, stromend water is er niet.. En dan begint my hostsister te zingen met een mooie hoge zuivere stem'... jaaa, ik zal eerlijk zijn, mijn eerste tranen in Ghana zijn een feit, maar het zijn positieve tranen. Ik voelde me zo gelukkig dat ik dit allemaal mee mag maken en dat zo'n familie hier voor open staat om mij dit te laten zien(voelen). Toen ze klaar was met zingen zei ik: 'you are better than all my songs on my MP3 player'. Iedereen begon te lachen toen ging ik naar haar toe en gaf ik haar een knuffel. Een avond die ik nooit ga vergeten.

Afgelopen weekend ben ik met Evi, Nienke en Anja (2 NL en 1 Duitser) vertrokken naar de Wlii waterfallen in Hohoe. Mijn eerste travel-actie in Ghana; heeeeeeeeerlijk!!!! Lekker op eigen benen naar de waterfallen (ongeveer 250km....hihi). Ik heb 5 uur lang in een tro tro gezeten..... Dit is een busje waar 11 mensen in kunnen zitten, maar er zitten 18 mensen in... Daarbij kunnen de deuren vaak niet echt dicht en ohja, je hebt geluk als de stoelen vast staan!, ik vind het helemaal geweldig! Maargoed... 5 uur lang in een tro tro gezeten (kun je het voorstellen? Niet-stil-kunnen-zittend-onrustige-pita 5 uur lang in trotro? Hobbel de hobbel..want in de wegen zitten allemaal gaten. Ja, kom mezelf hier tegen!) Toen we in Hohoe een hostel hadden gevonden hebben we een taxi gepakt om naar de Wlii waterfallen te gaan. De taxi was ook weer een belevenis opzich.. Iedereen wilde ons in een taxi hebben, ze begonnen ruzie te maken omdat ze ons allemaal wilde hebben (ik vraag me nog steeds af of het voor het geld is of omdat we blank zijn.. miss allebei?). Uiteindelijk hadden we een aardig taximeneer, hij heeft zelfs helemaal op ons zitten wachten! De waterfallen waren heerlijk... eerst een heel stuk door een oerwoud gelopen om vervolgens bij de waterfallen te komen. Een oase van rust! De foto's zeggen meer dan woorden, dus kijk maar bij de fotos. Zondag zijn we weer terug gegaan naar onze hostfamilie. Heerlijk 'hobbel de bobbel' weer terug.. hangend uit ‘t raam (dus mijn rechterarm is bruiner dan mijn linker).

Wat mij trouwens enorm is opgevallen tijdens de terugweg naar the hostfamilie is het volgende: De westerse invloeden komen langzaam naar Ghana toe. Er is bijna nog nergens stromend water en de elektriciteit valt de hele tijd uit, maar toch wordt het afval al gerecycled en heeft bijna iedere jonge Ghanees facebook. Mensen dragen hun spullen niet in n rugzak, maar in een schaal op hun hoofd zodat ze hun hand vrij hebben voor de nieuwste mobieltjes. Huizen buiten de grote steden zijn nog gemaakt van betonnen blokken en een dak van riet.... Toch staat er op ieder ‘dak' en grote satellietschotel. In bijna elk huis is wel een keuken en soms zelfs een wasmachine te vinden, maar toch weet elke Ghanees hoe hij/zij buiten moet koken, handwasjes moet doen en kunnen ze zich vermaken zonder licht.... Geweldig toch? :)

Maandag tot vandaag heb ik de cultuurweek gevolgd. De ochtenden taal lessen en daarna dans en drum lessen. Zoals de meeste wel weten dans ik in Nederland ook... nou, dat is hier wel iets anders! Om de 10 min moet ik stoppen, want dan loopt t zweet me van alle kanten al weer af (niet normaal). Vandaag heb ik een filmpje gemaakt, het eind resultaat. Als ik terug kom neem ik mijn camera mee naar mijn dans lessen en laat ik het jullie zien; dus maak jullie borst maar vast nat want we gaan Afrikaans dansen, woeheoe! Voor de rest in de middagen zijn we vrij. Gaan naar het strand, markt, doen n paar wasjes en ik kan heerlijk spelen met de hostkids.

Leven in een gastfamilie is moeilijk maar het begint langzaam beetje te wennen. Ze doen alles voor je en zijn zo ontzettend lief, veelte lief. Ze maken t eten, wassen af, zetten stoelen voor ons klaar, noem t maar op! We worden behandeld alsof we 2 heilige zijn. Waar ik moeite mee heb dat ik niet op mezelf woon maar weer in een gezin en ineens een ‘mama' voor mij zorgt, terwijl ik al ruim 2 jaar voor mezelf zorg. Maar ik merk dat ik het langzaam beetje begin te accepteren en in plaats van 10 keer ‘thankyou' 8 keer ‘thankyou' zeg. Haha. Daarbij ben ik enorm happy met de twee kleine kindjes in het gast gezin; Nana (jongetje van 4 jaar) en Mary (meisje van 8 jaar). Ik ben helemaal gek op Mary, ze vroeg gister avond ‘sister pita, is it ok that i call you ‘Sister'?'. En toen zei zei: 'Sistaaah Pita, you can't leave me on Friday... I can't miss you' Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah, dan smelt ik natuurlijk helemaal! Ik heb haar geleerd om tot 100 te tellen, wauw het lukt haar gewoon. En ik kan pas tot 4 tellen in Twi.... Bakoe, Mjenoe, Mjensa, Enjoem (zo spreek je het uit... denkik)

Morgen ochtend(vrijdag 16^e) om 05.00 vertrek ik naar Techiman. Dat is denk ik ruim 8 uur reizen (waarschijnlijk wel langer!) Vanaf dat weekend zit ik samen met een andere vrijwilligerster, Krista, in een nieuw hostfamilie... en maandag begin ik eindelijk in mijn weeshuis! Ik heb nog steeds hier een hele tas staan met spullen voor de kids, ben blij als ik het eindelijk aan ze kan geven! En wat heb ik zin om er heen te gaan, eindelijk kan ik beginnen met mijn project.

Nu stop ik met mn verhaal want hij is al veelte lang geworden (al zou ik zo nog het dubbelende kunnen schrijven). I hope everybody is okidoki there in Holland!!!!

En tot heel snelliebellie weeer!
Pita of ook wel genaamd: ‘Adwoa' (dat betekend ‘maandag geboren'. Iedereen noemt je naar de dag waarop je geboren bent.. en volgens mij ben ik geboren op maandag.. toch? Papie of mamie??)

Ps. ik ben al ten huwelijk gevraagd! Haha! en voor de gene die zich afvragen wat ik heb gezegd...'no thankyou!'. Dus bij deze heb ik een onzichtbaar vriendje (man) in Nederland, is wel zo handig :).

Ps.2 de hele week ‘douche' ik al met een emmer. Cool he?

Ps.3 voor ruim 600 euro heb ik in Nedrland alle voorbereidingen gedaan om de enge ziektes tegen te gaan in Ghana. En rara wat heb ik nu hier in Ghana (ruim 35graden) opgelopen?? IK BEN SNOT SNOT SNOT VERKOUDEN!!! Ik zit de hele dag te niezen, snotteren en hoesten.... tijdens mijn inkopen bij de kruitvat heb ik de afdeling ‘hoest-tabletjes-neusdruppels-tissue-keelsnoepjes' helaas overgeslagen.... ;) ik maakte zelfs n grapje naar mama toe: 'HA-HA die heb ik lekker niet nodig' euh..... welles!!

Akwaaba! (welkom)

Hallo lieve lieve lieve mensen in Holland...

Al jaren lang lees ik blogs van andere mensen vanuit Afrika, Amerika, Azie.. noem het maar op.. En nu is het mijn beurt... Hier is mijn eerste verhaal vanuit Ghana. Oke.. Als ik het zo schrijf geloof ik het niet eens. Mijn hoofdje is momenteel een enorme chaos!! Ik heb geen idee waar ik moet beginnen, hetis een heerlijkeeee chaos.... ik wil het jullie vertellen, of eigenlijk laten zien! Nee, wacht eigenlijk zou ik het jullie willen laten voelen, maar dat gaat helaas niet!

Even een omschrijving hoe ik er nu bij zit: Lange broek(voor demuggen), hempje, zonnebril, alle deuren staan open, mn reisboekje naast me, 1,5 liter wateren ik ben liters aan het zweten. Hihi, Het weer is enorm wennen! Wooow, 35 graden overdag en 25 graden in de middag, raar he? De eerst 5 dagen zitten er op en voor mijn gevoel zit ik hier al ruim een maand. Ik heb al zoveel gezien enmee gemaakt. (oke... ik heb werkeeeeeeelijk geen idee waar ik moet beginnen!!).

Afgelopen week heb ik een introductie week gehad met allemaal vrijwilligers; Nederlanders, Duitsers, Canadeze en iemand uit Polen. Dus eigenlijk spreek ik de hele week al Engels en ik merk dat ik langzaam Engels begin te denken; nooit gedacht dat dat zo snel gaat. Ik vind het geweldig al die nationaliteiten. Ik hoop echt nog veel te reizen.

Er waren nog 2 andere Nederlanders die bij mij in het vliegtuig zaten, en dat was prettig.. Want 8 uur stil zitten.. NEEEE, dat kan ik niet zo goed. Op het moment dat ik uit het vliegtuig stapte, haha it was really funny! Binnen 3 seconden was ik aan het zweten. Er stond een man op ons te wachten met een bordje 'SYTO'... Super fijn! Vervolgens zijn we met een paar andere vrijwilligers naar ons hostel gebracht. Wat raar was dat.... het leven is outside! Afrikanen met schalen op hun hoofd en wow wat kijkt iedereen me aan. Daarbij roept iedereen mij na met he twoord: 'Obruniiiiii', that means Blanke... Vet raar, maar ik vind het tot nu toe wel grappig (al heb ik mij in mijn hele levennognoooit zo blank gevoeld!!!!)

Afgelopen dagenheb ik les gehad over Ghana en het was een soort van wen-week (haha).Ik weet echt even niet wat ik moet vertellen wat ik heb zoveel te vertellen. Daarom ga ik er gewoon een paar fotos op zettenzodadelijk!! (ik heb nog te weinig fotos gemaakt waarikzelf ook op sta, sorry, dat komt nog)

Aankomende week blijf ik nog 1 week in Accra, wat ik precies ga doenweet ikeigenlijkniet zo goed! maar dat komt goed :). OHja, dat is trouwens hier echtTHE SPIRIT! 'Life goedon'. En ikmoet zeggen, alsik het evenmoeilijk heb dan zeg ik dat even hardop en het werkt echt! Aankomend weekend ga ik trouwens naar de watervallen in Hohoo (ofzoiets... naast het Volta maar...zoek maar op!!!) Met een paar vrijwilligers ga ik, 2 Nederlanders en 1 duitser. So.. we gaan weer de hele tijd engels praten :)

Nou, ik ga er maar een eind aan breien:). Dankjulliewel vooralsjullie dit chaotische bericht gaan lezen, en ik ga mijn best doen om hetvolgende verhaal iets minder chaotisch te maken! hahaha :)

Daaye!!!(slaaplekker in Ghanees)
Pita (al noemt iedereen mijPeter.. haha en ik heb al een Ghaneze naam, maar dieben ik even kwijt... volgende verhaal krijgen jullie die vanmij)

OHja, dit is mijn nummer:
00233542445378

Morgen vertrek ik naar Ghana

Afscheid is de deur naar de toekomst :-)

Morgen is het EINDELIJK zover; ik vertrek voor 3 maanden naar Ghana. Alles is hier in Nederland geregeld; paspoort, visum, inentingen, vliegticket, en mijn grote vriend, mn backpack, staat al te wachten op mij :)

Afgelopen week heb ik m'n zumba evenement gehad voor mijn weeshuis. 1,5 uur gedanst met ruim 80 dames (en 4 geweldige heren!!!). Het was een moment dat je kon doneren voor mijn weeshuis; Deze avond heb ik 329,85 euro opgehaald... ONGELOFELIJK! Maar behalve dit heb ik ook veel geld op mijn rekening gekregen; om precies te zijn heb ik nu 1413,45 euro.....woooow!
Ontzettend bedankt voor al het geld en via deze blog laat ik weten wat ik ga doen met al het geld!

Morgen om 15.15 stap ik het vliegtuig in om naar Ghana te gaan. Mama, papa en mijn broer gaan mij uitzwaaien, heeel fijn! De eerste week ga ik in Accra (hoofdstad Ghana) een orientatieweek krijgen, van taallessen tot dansen (!!!). Ik verblijf in een hostel met nog meer vrijwilligers, ook Nederlanders! Donderdagochtend vertrek ik vervolgens zelf naar Techiman, dit ligt in Midden Ghana, dit gaat dus wel ff duren voordat ik erbij.

In mijn berichtje in November heb ik gezegd dat ik naar Nasia Children Home weeshuis ga, dit is ondertussen veranderd. Ik zit dus in Techiman en mijn weeshuis heet 'Frankmay New Life Orphanage'. De leeftijd van de kinderen zijn van 1 tot 17 jaar. Mijn taken hier worden enorm divers, van kinderen verzorgen tot huiswerk maken tot de wc's (als ze die hebben?) schoon maken.

En natuuurlijk ga ik ook door Ghana reizen :), ik hoop heel ghana te kunnen zien :) (al is Ghana wel groot).

Ontzettend bedankt voor alle lieve kaartjes, mailtjes en cadeautjes :-).....en mijn eerst volgende berichtje komt vanuit Ghana (aaaaaaaaaaah)

Doeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeei!
Pita

Ohja, als je kijkt bij 'foto's' en kijkt bij 'video's' heb ik van alles geplaatst van het evenement. Gemaakt door Amir :D THAAAAANKS!!!

Ik ga naar Ghana

Joepiedepoepie, het gaat gebeuren, 4 maart stap ik in het vliegtuig om naar Ghana te gaan voor 3 maanden;
Verblijven in een Afrikaans gastgezin, vrijwilligerswerk in een weeshuisen rond gaan reizen door Ghana. Ooitwas het een leuk idee en nu gaat het echt gebeuren!!!!!!!!

Ik heb al informatie vanuit Ghana gekregen. Mijn gastgezin woont in Walewale, dit is een dorp in het Noorden van Ghana. Het gastgezin heeft 4 kinderen, oooh wat ben ik daar blij mee! De oudste is 9 jaar, er is een tweeling van 4 jaar en de jongste is een maand...... Achgossie! Het weeshuis waar ik ga werken heet Nasia Children Home, er zitten hier kinderen van 3 tot 14 jaar. In dit weeshuis ga ik verschillende taken uitvoeren; van het verzorgen van de kinderen tot de wc's poetsen :)!

Maaaaaaaaaaar eerst moet er nog een héléboel gebeuren:
Sinterklaas, kerst, visum regelen,vaccinaties,afstuderen, snowboarden in Italie,terug naar papa/mama verhuizen, geld inzamelen voor het weeshuis, cadeautjes kopenen noem maar op....

Het lijkt nog enorm ver weg, maar volgens mij is alles sneller voorbij dan ik denk :). Gelukkig maar... want in gedachten zit ik al in Ghana :)